Paroles et traduction Jacek Kaczmarski - Kuglarze

Kuglarze

Jest z tego pieniądz na przehulanie
Nie ma na dzieci, dom i ogródek
Jest wędrowanie taniec i granie
Dla drżących panien, chciwych rozwódek
Jest opętanie.
W pocie i ślinie, w cudacznej minie
Pełza iluzja od świata trwalsza,
Wskrzesza popioły, płodzi opinie,
Kiedy we wrzawie, wbrew rytmom marsza
Tańczę na linie
Upijamy się po zajazdach
Kładziemy się spać z kim popadnie
O zrzuceniu marząc kostiumu.
Ale muza co mieszka w gwiazdach
Resztkę snu nad ranem ukradnie
I na łup nas wyda tłumu.
Lęku nie przeżył, kto bać się pragnie,
Miłość wysławia, ten kto nie kochał,
Moc śmierci głosi człowiecze jagnię,
Nad niewinnością wampir zaszlocha
Nim jej dopadnie.
Dlatego budzę podziw i trwogę
Na scenie z desek złożnych krzywo;
Czego nie mogą, bez trudu mogę,
Kiedy dla sytych, pijących piwo
Połykam ogień
Upijamy się po zajazdach
Kładziemy się spać z kim popadnie
O zrzuceniu marząc kostiumu.
Ale muza co mieszka w gwiazdach
Resztkę snu nad ranem ukradnie
I na łup nas wyda tłumu.
Najprostszych pytań bez odpowiedzi
Żądają wiecznie widzowie młodzi,
W każdym z nich Boga kawałek siedzi
I kusi diabła, by mu dogodził,
By go nawiedził.
Ja, tłumacz grzechu, na prawa głuchy,
Pysznię się tryumfem nad niuchronnym,
Przyzywam ciemne siły i duchy
By siłę dać bezsilnym, bezbronnym
Zrywam łańcuchy
Upijamy się po zajazdach
Kładziemy się spać z kim popadnie
O zrzuceniu marząc kostiumu.
Ale muza co mieszka w gwiazdach
Resztkę snu nad ranem ukradnie
I na łup nas wyda tłumu.
Komentatorzy grząskich wydarzeń,
Króle jarmarków, błazny odpustów,
Niedowarzonych szafarze marzeń,
Pochlebcy nienajszczytniejszych gustów
Starzy kuglarze.
Na wyboistej drodze o świcie,
Mrący na niby w syku pochodni,
Wielbieni, szczuci, głodzeni, bici
Głodni i syci, modni niemodni
Jak śmierć i życie.
Upijamy się po zajazdach,
Kładziemy się spać z kim popadnie
O zrzuceniu marząc przebrania.
Kiedy muza, co mieszka w gwiazdach
Resztkę snu nad ranem zabierze
I pchnie nas do grania. Do grania.

Jugglers

There's money from this for a spree,
But none for children, a house, or a garden.
There's wandering, dancing, and playing,
For trembling maidens, greedy divorcees.
There's obsession.
In sweat and saliva, with a strange grimace,
An illusion crawls, more lasting than the world,
Resurrecting ashes, birthing opinions,
While in the clamor, defying the rhythm of the march,
I dance on a tightrope.
We get drunk in inns,
We sleep with whoever we can,
Dreaming of shedding our costumes.
But the muse who lives in the stars
Steals the remnants of sleep before dawn
And gives us up as spoils to the crowd.
He who desires to fear hasn't survived fear,
He who hasn't loved exalts love,
A human lamb proclaims the power of death,
A vampire sobs over innocence
Before seizing it.
That's why I inspire awe and fear
On a stage of crooked planks;
What they cannot do, I can easily do,
When for the satiated, those drinking beer,
I swallow fire.
We get drunk in inns,
We sleep with whoever we can,
Dreaming of shedding our costumes.
But the muse who lives in the stars
Steals the remnants of sleep before dawn
And gives us up as spoils to the crowd.
The young audience forever demands
Answers to the simplest questions,
A piece of God resides in each of them,
And tempts the devil to please him,
To be visited by him.
I, the interpreter of sin, deaf to laws,
Pride myself on triumph over the timeless,
I summon dark forces and spirits
To empower the powerless, the defenseless,
I break chains.
We get drunk in inns,
We sleep with whoever we can,
Dreaming of shedding our costumes.
But the muse who lives in the stars
Steals the remnants of sleep before dawn
And gives us up as spoils to the crowd.
Commentators of muddy events,
Kings of fairs, jesters of indulgences,
Stewards of undercooked dreams,
Flatterers of not-so-exquisite tastes,
Old jugglers.
On the bumpy road at dawn,
Feigning death in the hiss of torches,
Adored, hated, starved, beaten,
Hungry and full, fashionable and unfashionable,
Like death and life.
We get drunk in inns,
We sleep with whoever we can,
Dreaming of shedding our disguises.
When the muse who lives in the stars
Takes away the remnants of sleep before dawn
And pushes us to play. To play.