Paroles et traduction Jacek Kaczmarski - Syn Marnotrawny

Syn Marnotrawny

Jestem młody, nie mam nic i mieć nie będę.
Wokół wszyscy na wyścigi się bogacą,
Są i tacy, którym płcą nie wiem za co,
Ale cieszą się szacunkiem i urzędem,
Bo czas możliwości wszelakich ostatnio nam nastał...
Mogę włóczyć się i żyć z czego popadnie,
Mogę okraść kantor, kościół czy przekupkę,
Żyć z nierządu albo doić chętną wdówkę,
Paradować syty i ubrany ładnie -
A chyłkiem jak złodziej o zmroku wymykam się z miasta...
Mogłem uczyć się na księdza lub piekarza
(Duch i ciało zawsze potrzebują strawy),
Na wojaka mogłem iść i zażyć sławy,
Co wynosi i przyciąga bo przeraża,
A młodość to ponoć przygoda, a wojsko to szkoła...
Mogłem włączyć się do bandy rzezimieszków,
Niepodzielnie rządzić lasem lub rozstajem,
Zostać mnichem i dalekie zwiedzać kraje,
Rozgrzeszając niespokojne dusze z grzeszków,
A chyłkiem przez życie przemykam i drżę, gdy ktoś woła...
Jestem młody, jestem nikim - będę nikim.
Na gościncach zdarłem buty i kapotę.
Nie obchodzi mnie co będzie ze mną potem,
Tylko chciałbym gdzieś odpocząć od paniki,
Co goni mnie z miejsca na miejsce o głodzie i chłodzie...
Ludzie, których widzę - stoją do mnie tyłem:
Ten pod bramą leje, ów na pannę czeka.
Nawet pies znajomy na mój widok szczeka...
Sam się z życia nader sprawnie obrobiłem,
Więc chyłkiem powracam do domu o zmroku - jak złodziej.
Jakaś ciepła mnie otacza cisza wokół,
Padam z nóg i czuję ręce na ramionach,
Do nóg czyichś schylam głowę, jak pod topór.
Moje stopy poranione świecą w mroku,
Lecz panika - nie wiem skąd wiem - jest już dla mnie skończona...

Prodigal Son

I'm young, I have nothing and will have nothing.
Around everyone is racing around getting rich,
There are those who get paid for I don't know what,
But they enjoy respect and authority,
Because the time for all sorts of possibilities has come for us recently...
I can wander around and live on whatever comes to hand,
I can rob a currency exchange office, a church or a street vendor,
Live off prostitution or milk a willing widow,
Parade around well-fed and dressed nicely -
And on the sly like a thief at dusk I sneak away from the city...
I could have studied to become a priest or a baker
(Both body and spirit always need nourishment),
I could have gone to war and achieved glory,
Which elevates and attracts because it terrifies,
And youth is supposedly an adventure, and the army is a school...
I could have joined a gang of thugs,
Reigned supreme over a forest or a crossroads,
Become a monk and traveled to distant lands,
Granting absolution to restless souls from sins,
But at an angle through life I slip along and tremble when someone calls...
I am young, I am nobody - I will be nobody.
On the roads, I have worn out my shoes and coat.
I don't care what will happen to me later,
I just want to rest somewhere from the panic,
Which chases me from place to place, hungry and cold...
People whom I see - stand with their backs to me:
This one's drinking under a gate, that one's waiting for a girl.
Even a familiar dog barks at the sight of me...
I have robbed myself of life very skillfully,
So on the sly I return home at dusk - like a thief.
A kind of warm silence surrounds me all around,
I fall to my feet and feel hands on my shoulders,
I lower my head to someone's feet, as if under an axe.
My wounded feet shine in the dark,
But the panic - I don't know how I know - is over for me now...