Paroles et traduction Marek Grechuta - Nie dokazuj

Było kiedyś w pewnym mieście wielkie poruszenie
Wystawiano niesłychanie piękne przedstawienie
Wszyscy dobrze się bawili, chociaż był wyjątek
Młoda pani w pierwszym rzędzie wszystko miała za nic
Nawet to że śpiewak śpiewał tylko dla tej pani
I gdy rozum tracił dla niej, śmiała się, klaskała
W drugim akcie śpiewak śpiewał znacznie już rozważniej
Młoda pani była jednak ciągle niepoważna
Aż do chwili, kiedy nagle, nagle wśród pokazu
Padły słowa
Nie dokazuj, miła nie dokazuj
Przecież nie jest z ciebie znowu taki cud
Nie od razu, miła nie od razu
Nie od razu stopisz serca mego lód!
Nie dokazuj, miła nie dokazuj
Przecież nie jest z ciebie znowu taki cud
Nie od razu, miła nie od razu
Nie od razu stopisz serca mego lód!
Innym razem zaproszony byłem na wernisaż
Na wystawy późną nocą w głębokich piwnicach
Czy to były płótna mistrza Jana, czy Kantego?
Nie pamiętam
Były tam obrazy wielkie, płótna kolorowe
Z nieskromnymi kobietami szkice nastrojowe
Całe szczęście, że naturą martwą jednak były
Nie dokazuj, miła nie dokazuj
Przecież nie jest z ciebie znowu taki cud
Nie od razu, miła nie od razu
Nie od razu stopisz serca mego lód!
Nie dokazuj, miła nie dokazuj
Przecież nie jest z ciebie znowu taki cud
Nie od razu, miła nie od razu
Nie od razu stopisz serca mego lód!
Była także pewna chwila, której nie zapomnę
Był raz wieczór rozmarzony i nadzieje płonne
Przez dziewczynę z końca sali podobną do róży
Której taniec w sercu moim święty spokój zburzył
Wtedy zdarzył się niezwykły, przedziwny wypadek
Sam już nie wiem, jak to było
Trudno opowiadać
Jedno tylko dziś pamiętam
Jak jej zaśpiewałem
"Usta milczą, dusza śpiewa
Usta milczą, świat rozbrzmiewa!"
Lecz dziewczyna nie słyszała
Tańcem już zajęta
W tańcu komuś zaśpiewała, to co tak pamiętam
Nie dokazuj, miły nie dokazuj
Przecież nie jest z ciebie znowu taki cud
Nie od razu, miły nie od razu
Nie od razu stopisz serca mego lód!
Nie dokazuj, miła nie dokazuj
Przecież nie jest z ciebie znowu taki cud
Nie od razu, miła nie od razu
Nie od razu stopisz serca mego lód!

Когда-то в каком-то городе был большой переполох.
Был поставлен невероятно красивый спектакль
Все веселились, хотя было исключение
Молодая дама в первом ряду все имела даром
Даже то, что певец пел только для этой дамы
И когда разум терялся для нее, она смеялась, хлопала в ладоши.
Во втором акте певец пел гораздо более благоразумно
Однако юная леди была по-прежнему легкомысленна
До того момента, когда вдруг, внезапно среди шоу
Пали слова
Не докажешь, милая не докажешь
Ты же не чудо.
Не сразу, мила не сразу
Ты не растопишь сердце мое!
Не докажешь, милая не докажешь
Ты же не чудо.
Не сразу, мила не сразу
Ты не растопишь сердце мое!
В другой раз меня пригласили на вернисаж
Для ночных выставок в глубоких подвалах
Это были полотна мастера Иоанна или Канте?
Не помню
Там были картины большие, холсты цветные
С нескромными женщинами капризные эскизы
Счастье, что натура мертвая все-таки была
Не докажешь, милая не докажешь
Ты же не чудо.
Не сразу, мила не сразу
Ты не растопишь сердце мое!
Не докажешь, милая не докажешь
Ты же не чудо.
Не сразу, мила не сразу
Ты не растопишь сердце мое!
Был также момент, который я не забуду
Был когда-то вечер мечтательный и Надежда горящая
Девушка в конце зала, похожая на Розу
Чей танец в сердце моем свят покой снес
Тогда произошел необычный, странный несчастный случай
Я уже не знаю, как это было
Трудно рассказывать
Одно только сегодня помню
Как я ей пел
"Губы молчат, душа поет
Рот молчит, мир ревет!"
Но девушка не слышала
Танцами уже заняты
В танце она кому-то пела, вот что я помню
Не докажешь, милый не докажешь
Ты же не чудо.
Не сразу, милый, не сразу
Ты не растопишь сердце мое!
Не докажешь, милая не докажешь
Ты же не чудо.
Не сразу, мила не сразу
Ты не растопишь сердце мое!