Paroles et traduction Mohsen Namjoo - Pavane

Pavane

من لولیتایی می شناختم
نقاش ِ طبیعت ِ بی جان
خسبیده در پَر ِ قو
تهران
و احمد
دیپلمه ریاضی و ناراضی
راننده تاکسی ِ زردمبو
مشهد
هر دو
مربوط به زمانه ای
که ناگاه همه چیز
از دست رفت
از هر سو
ایران
احمد گفت:
آی لولیتا!
منم سوار خسته ِ سرنوشت
که آرمان نسلم تباه شد
و لولیتا عاشق آن تباه شد
عاشق شده بر احمد ِ تباه شده بر اسبش
درازکِش
25 سال گذشت
من لولیتایی می شناسم
که نمی دانم از او هیچ جز سر ِ مویی
تهران
و خویش
دیپلمه ریاضی و ناراضی
نه گواهینامه ای
نه اسبی نه یابویی
هیچ کجای ایران
هالوژن ِ عظیم ِ امید
که اینک در من می زند سو سو
نه آنقدرم ابله
نه آنقدر دروغگو
که بگویم سوار ِ خسته ِ سرنوشت
اینچنین پُر رو
نه نسلم آرمانی دارد اصلا
که از دست رود
نه پولی که بگریزم
نه کونی که هَم کِشم
یا خود را ُکشم
پس هیچ لولیتایی مرا در خویشنخواهد پذیرفت
حتی در ریسایکِلبینش
بُگذارم و بُگذرم
غمگنانه و شاد
ما تحت گشاد و دل آزرده

Pavane

I knew a Lolita
A painter of still life
Sleeping in swan feathers
Tehran
And Ahmad
A high school math graduate and discontent
A driver of a yellow taxi
Mashhad
Both
Belonging to a time
When suddenly everything
Was lost
From every side
Iran
Ahmad said:
Oh Lolita!
I am also a weary rider of destiny
Whose generation's ideals have been ruined
And Lolita fell in love with that ruined one
In love with Ahmad, ruined on his horse
Lying down
25 years have passed
I know a Lolita
Who I know nothing about except for a lock of her hair
Tehran
And myself
A high school math graduate and discontent
No driver's license
No horse or donkey
Nowhere in Iran
The great halogen of hope
That now flickers in me
I am not that foolish
I am not that much of a liar
To say I am a weary rider of destiny
So shamelessly
My generation has no ideals at all
To be lost
No money to escape
No ass to kiss
Or to kill myself
So no Lolita will accept me into her
Even in her recycle bin
I will leave it and pass
Sorrowfully and happily
Under an open sky and with a heavy heart