Panie - Slums Attack traduction en allemand

Panie

Prosze wybacz mi wszystkie te szalone dni,
Tyle krzywd wyrządzonych przez to wszystko mi wstyd.
Przyrzekałem że się zmienię poprawię, będę dobry,
Nie do końca przegrany na wiele złego odporny.
Jestem typem straceńca który chce rozgrzeszenia,
Wiele moge pozmieniać, często brakuje siły,
Wsparcia poparcia wiem że istnieje szansa.
Nie przywykłem do różańca choć potrafię być pokorny.
Podobno jestem zdolny nie chce tego zmarnować,
Życie chce szanować i wiem jak się zachować.
Nie chce później żałować gdy przyjdzie się pożegnać,
Życie podsumować, nie chce mego życia przegrać.
Sie zarzekałem że to żadna możliwość,
Przeklinałem przeklnę zdradę biedę chciwość.
A wspierałem nadal wspieram tych co bez zmian w potrzebie,
Bezinteresownie nie chce za to żyć w niebie.
Wracam do sentencji że życie błogosławieństwem,
Ale jak i nie cierpie i tu nie chodzi o materię.
I wiem że zanim zwiędnę moge czegoś dokonać,
Jak wyjść na prosto poradź wielu ludzi wciąż błądzi,
I ci głupii i mądrzy psują co dzień dar życia.
Na świecie który często jest piękny i zachwyca,
Zadziwia nas ludzi fascynuje swym pięknem,
Jestem zwykłym śmiertelnikiem co obcuje wciąż z piekłem.
Już tu na ziemii co zrobić by to zmienić,
Z dnia na dzień się uczę jak innych pracę cenić,
Szanować ludzi często muszę się natrudzić,
By nie wybuchnąć gniewem nie wiem czy mam potrzebę.
Być wrogiem i czy w niebie znajdzie się tam dla mnie miejsce,
Wiem mam podłe serce i los mnie nie oszczędzał,
I dlatego mam wrażenie że jestem typem bez serca,
Nie powiem bądź jak klęknę, chyląc głowę bardzo nisko.
Nie raz krzyżowałem rękę, znam święte pismo,
Lecz pytam Cię to wszystko tu gdzie głód śmierć tak blisko?
Morze wylanych łez czy Ty o wszystkim wiesz?
Pyta cię zwykła wesz wielu rzeczy świadoma,
Jak kłamię niech skonam tu jest sodoma gomora,
Jak mam w sobie pokonać mego własnego demona,
Który ściąga mnie na dno osacza mnie już dawno,
Zawładnął mą duszą wiem nieczystości kuszą.
Dobre alternatywy szybko znaleźć się muszą

Boże pomóż mi Być uduchowionym czy mieć pociąg do mamony,
Pieniądz bogiem tego świata tak pomyśli tylko chory.
Lecz wielu tak myśli, zbyt wielu- epidemia
Zbyt wielu nie ma zasad i skrupułów i bez cienia,
Zażenowania jeden drugiemu zasłania,
Upragniony cel oto ludzkości dramat.
Priorytet to konsumpcja to świat umarłych już,
Widzę co nóz tych co nie czują trwogi.
Plują na ubogich którzy są tak bogobojni
Panie bądz dla nich chojny, o mnie też czasem wspomni,
Dziś nikt już nie poluje tylko po to by przeżyć,
Zaostrzone apetyty psują ludzi niestety.
Tak niedoskonały jest śmiertelnik czy wiedziałeś?
Czy do życia powołałeś ten kolejny gatunek,
Bym ja go musiał nazwać że to zwierzę w ludzkiej skórze
Znaczna część to tchórze, kolejna zwyrodnialcy.
Są ich całe masy podzieleni na klasy,

Czy słyszysz te hałasy te masowe protesty,
Czy człowiek musi niszczyć tylko po to by przeżyć?
Wciąż nie chce w to wierzyć, ten świat nie może przetrwać,
Jesli takie wydarzenia wciąż dominują w mediach,
Raczej dramat nie komedia, to wybuchnie jak Etna.
Słowa z ulicy getta, których nikt nie pamięta,
Taylko ja chce tu przetrwać, mimo własnych słabości,
Braku doskonałości, chce tu żyć pragnę być mocny,
Stanowczy lecz dobry chce miłości nie wojny.
Dla mych ludzi pokorny, i dla tych którzy znaczą
Więcej niż ja z ich wiedzą się zaznaczą,
Na kartach historii zrobią coś dla ludzkości,
Tymczasem ja będe przybijał ludziom na koncertach piątki,
To jak znak pojednania, jak poczucie wspólnoty,
Dziś nie w głowie głupoty, to głęboka refleksja,
Bo egzystencja intryguje i nie chce przestać.

Boże pomóż mi

Herr

Bitte vergib mir all diese verrückten Tage,
So viel Unrecht getan, für all das schäme ich mich.
Ich schwor, dass ich mich ändern, mich bessern, gut sein werde,
Nicht gänzlich verloren, gegen viel Böses resistent.
Ich bin ein Typ des Verlorenen, der Absolution sucht,
Vieles kann ich ändern, oft fehlt die Kraft,
Unterstützung, Zuspruch, ich weiß, es gibt eine Chance.
Ich bin den Rosenkranz nicht gewohnt, obwohl ich demütig sein kann.
Angeblich bin ich fähig, will das nicht vergeuden,
Das Leben will ich ehren und weiß, wie man sich benimmt.
Will es später nicht bereuen, wenn es Zeit ist, Abschied zu nehmen,
Das Leben zusammenzufassen, mein Leben nicht verlieren.
Ich beteuerte, dass das keine Möglichkeit sei,
Ich verfluchte und verfluche Verrat, Armut, Gier.
Und ich unterstützte weiterhin die, die unverändert in Not sind,
Selbstlos, dafür will ich nicht im Himmel leben.
Ich kehre zur Sentenz zurück, dass das Leben ein Segen ist,
Aber wie ich auch leide, und hier geht es nicht um Materie.
Und ich weiß, bevor ich verwelke, kann ich etwas erreichen,
Wie man auf den rechten Weg kommt, rate mir, viele Menschen irren noch,
Sowohl die Dummen als auch die Weisen verderben täglich die Gabe des Lebens.
In einer Welt, die oft schön ist und entzückt,
Erstaunt uns Menschen, fasziniert mit ihrer Schönheit,
Ich bin ein gewöhnlicher Sterblicher, der ständig mit der Hölle verkehrt.
Schon hier auf Erden, was tun, um das zu ändern,
Tag für Tag lerne ich, die Arbeit anderer zu schätzen,
Menschen zu respektieren, oft muss ich mich anstrengen,
Um nicht in Wut auszubrechen, ich weiß nicht, ob ich das Bedürfnis habe.
Feind zu sein, und ob im Himmel dort Platz für mich sein wird,
Ich weiß, ich habe ein niederträchtiges Herz und das Schicksal hat mich nicht verschont,
Und deshalb habe ich den Eindruck, dass ich ein Typ ohne Herz bin,
Ich sage nicht, sei wie ich, wenn ich knie und den Kopf sehr tief neige.
Nicht einmal kreuzte ich die Hände, ich kenne die Heilige Schrift,
Doch ich frage Dich, ist das alles, hier, wo Hunger und Tod so nah sind?
Ein Meer vergossener Tränen, weißt Du von all dem?
Es fragt dich eine gewöhnliche Laus, vieler Dinge bewusst,
Wenn ich lüge, soll ich sterben, hier ist Sodom und Gomorrha,
Wie soll ich in mir meinen eigenen Dämon besiegen,
Der mich auf den Grund zieht, mich schon lange umzingelt,
Meine Seele ergriffen hat, ich weiß, Unreinheiten locken.
Gute Alternativen müssen schnell gefunden werden.

Gott, hilf mir. Spirituell sein oder eine Neigung zum Mammon haben,
Geld ist der Gott dieser Welt, so denkt nur ein Kranker.
Doch viele denken so, zu viele – eine Epidemie,
Zu viele haben keine Prinzipien und Skrupel und ohne einen Schatten
Von Verlegenheit verstellt einer dem anderen
Das ersehnte Ziel, das ist das Drama der Menschheit.
Priorität ist Konsum, das ist eine Welt der bereits Toten,
Ich sehe ständig jene, die keine Furcht empfinden.
Sie spucken auf die Armen, die so gottesfürchtig sind,
Herr, sei ihnen gnädig, erinnere Dich auch manchmal an mich,
Heute jagt niemand mehr nur, um zu überleben,
Geschärfte Appetite verderben die Menschen leider.
So unvollkommen ist der Sterbliche, wusstest Du das?
Hast Du diese weitere Spezies ins Leben gerufen,
Dass ich sie als Tier in Menschenhaut bezeichnen muss?
Ein großer Teil sind Feiglinge, ein weiterer Teil Unmenschen.
Es gibt ganze Massen von ihnen, unterteilt in Klassen,

Hörst du diesen Lärm, diese Massenproteste,
Muss der Mensch zerstören, nur um zu überleben?
Ich will es immer noch nicht glauben, diese Welt kann nicht überleben,
Wenn solche Ereignisse weiterhin die Medien dominieren,
Eher ein Drama als eine Komödie, das wird explodieren wie der Ätna.
Worte von der Straße, aus dem Ghetto, an die sich niemand erinnert,
Nur ich will hier überleben, trotz meiner eigenen Schwächen,
Mangel an Perfektion, ich will hier leben, ich will stark sein,
Entschlossen, aber gut, ich will Liebe, nicht Krieg.
Für meine Leute demütig, und für die, die bedeuten
Mehr als ich, mit ihrem Wissen werden sie sich hervorheben,
In den Geschichtsbüchern, etwas für die Menschheit tun,
In der Zwischenzeit werde ich den Leuten auf Konzerten High-Fives geben,
Das ist wie ein Zeichen der Versöhnung, wie ein Gefühl der Gemeinschaft,
Heute keine Dummheiten im Kopf, das ist eine tiefe Reflexion,
Denn die Existenz fasziniert und will nicht aufhören.

Gott, hilf mir