Paroles et traduction Sokół feat. Zespół Dziecięcy Fasolki - Jak urosnę

Jak urosnę

Jak urosnę to tu, wejdę na stół
Stanę na palcach i sięgnę po klucz
Więcej już nikt nie powie mi
że nie mogę wyjść i otworzę drzwi
Jak urosnę to was, przez pasy sam
Wezmę za rękę, tam nie znajdą nas
I na końcu świata, 3 przystanki stąd
Zbuduję nam dom, na drzewie!

Rodzice znów bawią się suto
I wszystko im miesza się grubo
Jak kaczor pluto
Przez ścianę słyszę imprezę
Potem ciszę i leżę
I czekam aż wrócą
I tyle ze wspomnień z dzieciństwa
Mam filtr tak
Autoimmunologiczna na świństwa
Różne, blokada w kablówce
Kod 4 zera
A myśli wciąż puste
Weź koc i poduszkę
Do lasu Cię wezme
Pośpiewać dziecięcą piosenkę
Sam nie wiem czy urosłem wreszcie
Chcę zmieniać świat na lepsze
Więc chyba wciąż jestem dzieckiem po 40-tce
Umiem jeść sam widelcem
Sam pakuję tornister
I sam myje ręce
Ale wciąż oczekują tu więcej

Jak urosnę to tu, wejdę na stół
Stanę na palcach i sięgnę po klucz
Więcej już nikt nie powie mi
że nie mogę wyjść i otworzę drzwi
Jak urosnę to was, przez pasy sam
Wezmę za rękę, tam nie znajdą nas
I na końcu świata, 3 przystanki stąd
Zbuduję nam dom, na drzewie!

Niczego nie złożysz tu, tak jak w instrukcji na zdjęciu
Brak elementów zabawek
Trzeba oddawać 5 klocków z 10-ciu
I to się nazywa podatek
A klocki są teraz z pieniędzy
Wszystko ma swoją atrapę
Gubię je na dodatek jak kiedyś
Więc chyba znów muszę odsunąć kanapę
Mam teraz pracę
Parę nowych koleżanek
Brakuje kolegów starych
Ciut inaczej dzisiaj już patrzę, przyznaję
Na bawienie się z dziewczynami
I chociaż wciąż jestem mały, kiedyś urosnę
Chodź, pokażę Ci skały
Można z nich skakać parami
Chyba ze Ty już urosłaś
I nie chcesz się bawić

Jak urosnę to tu, wejdę na stół
Stanę na palcach i sięgnę po klucz
Więcej już nikt nie powie mi
że nie mogę wyjść i otworzę drzwi
Jak urosnę to was, przez pasy sam
Wezmę za rękę, tam nie znajdą nas
I na końcu świata, 3 przystanki stąd
Zbuduję nam dom, na drzewie!

Когда я вырасту

Когда я вырасту, то залезу сюда, на стол,
Встану на цыпочки и дотянусь до ключа.
Больше никто не скажет мне,
Что я не могу выйти и открыть дверь.
Когда я вырасту, то сам переведу вас через дорогу,
Возьму за руку, там нас не найдут.
И на краю света, в трёх остановках отсюда,
Построю нам дом, на дереве!

Родители снова гуляют на полную,
И всё у них смешивается в кучу,
Как утка плевалась.
Через стену слышу вечеринку,
Потом тишину, и я лежу,
И жду, когда они вернутся.
И это всё из детских воспоминаний.
У меня есть фильтр,
Аутоиммунный на всякую гадость.
Разную. Блокировка на кабельном,
Код 4 нуля.
А мысли всё ещё пустые.
Возьми одеяло и подушку,
В лес тебя отведу,
Спеть детскую песенку.
Сам не знаю, вырос ли я наконец,
Хочу менять мир к лучшему,
Поэтому, наверное, всё ещё ребёнок после сорока.
Умею есть сам вилкой,
Сам собираю ранец,
И сам мою руки.
Но всё ещё ждут от меня большего.

Когда я вырасту, то залезу сюда, на стол,
Встану на цыпочки и дотянусь до ключа.
Больше никто не скажет мне,
Что я не могу выйти и открыть дверь.
Когда я вырасту, то сам переведу вас через дорогу,
Возьму за руку, там нас не найдут.
И на краю света, в трёх остановках отсюда,
Построю нам дом, на дереве!

Ничего не соберёшь здесь, как в инструкции на картинке.
Не хватает деталей игрушек.
Приходится отдавать 5 кубиков из 10,
И это называется налог.
А кубики теперь из денег.
У всего есть своя подделка.
Теряю их вдобавок, как раньше.
Поэтому, наверное, снова нужно отодвинуть диван.
У меня теперь есть работа,
Пара новых коллег,
Не хватает старых друзей.
Чуть иначе теперь смотрю, признаюсь,
На игры с девушками.
И хотя я всё ещё маленький, когда-нибудь вырасту.
Пойдём, покажу тебе скалы,
Можно с них прыгать вдвоём.
Разве что ты уже выросла
И не хочешь играть.

Когда я вырасту, то залезу сюда, на стол,
Встану на цыпочки и дотянусь до ключа.
Больше никто не скажет мне,
Что я не могу выйти и открыть дверь.
Когда я вырасту, то сам переведу вас через дорогу,
Возьму за руку, там нас не найдут.
И на краю света, в трёх остановках отсюда,
Построю нам дом, на дереве!