Текст и перевод песни Antonis Remos - Entaxi

Entaxi

Στα 17 μου χρόνια μες στους δρόμους
παιδί κοσμιωτάτης διαγωγής
μετρούσα τα σημάδια της φυγής
κι έφτιαχνα τους δικούς μου νόμους
Πέρασε πολύς καιρός θυμάμαι
δεν ξέρω αν ήταν λάθος ή σωστό
στημένο το παιχνίδι και γνωστό
μα εγώ να ξέρεις δε φοβάμαι.
Δε μου άρεσε να λέω εντάξει
έτσι ήμουν κι έτσι είμαι ακόμη
δεν μπορεί κανένας να μ' αλλάξει
μα αν σε πλήγωσα, συγγνώμη.
Τις άδειες νύχτες στην Ομόνοια
κυλάει η ζωή στον ενικό
κι ακόμα ψάχνω μερτικό
απ' τα καλύτερά μου χρόνια
Τα βράδια όταν με θυμάσαι
να ξέρεις πως είμαι καλά
μπορεί να πέρασα πολλά
όμως για 'μένα μη φοβάσαι.
Δε μου άρεσε να λέω εντάξει
έτσι ήμουν κι έτσι είμαι ακόμη
δεν μπορεί κανένας να μ' αλλάξει
μα αν σε πλήγωσα, συγγνώμη.(χ2)

Entaxi

At the age of 17, I was a worldly young man,
On the streets.
I measured the signs of escape,
And made my own laws.
A lot of time has passed, I remember,
I don't know if it was wrong or right.
The game was rigged and familiar,
But I wasn't afraid.
I didn't like to say okay,
That's how I was and still am.
No one can change me,
But if I hurt you, I apologize.
On empty nights in Omonia,
Life goes by in the singular,
And I'm still looking for a share,
From the best years of my life.
In the evenings when you remember me,
You should know that I am well.
I may have gone through a lot,
But don't worry about me.
I didn't like to say okay,
That's how I was and still am.
No one can change me,
But if I hurt you, I apologize. (x2)