Текст и перевод песни Budka Suflera - Najdłuższa droga

Najdłuższa droga

Drga księżyca toń przejrzysta,
Wrzosy spienił wiatr, a nad duktem mgła
Z smutkiem brzóz przeplata się,
Od połonin echo niesie równy rytm, werbli stuk...
Jakby leśny oddział szedł,
Szum proporców, rżenie koni, ostróg blask, ostróg blask!
Idą tak co noc, co rok, idą od wieków ciągle w marszu!
Legion cieni, legion wiernych z różnych epok ciągle w marszu...
Nad zmęczenie, ludzką słabość, ludzki strach
Idą tak, żadnych skarg...
A pod zbroją, pod mundurem jasny blask,
Ciepły blask, nie gaśnie wciąż...
Przez historię i przez czas idą wierni swym ideom,
Każdej nocy są gotowi umrzeć znów dla sprawy!
Nad zmęczenie, ludzką słabość, ludzki strach
Idą tak, żadnych skarg
A pod zbroją, pod mundurem jasny blask,
Ciepły blask, nie gaśnie wciąż...
Tylko czasem któryś jeździec miękko z konia zsunie się, ugodzony...
Wtedy wiedz, że tu jesteśmy winni my,
Właśnie my - zwykli ludzie...
Zabijamy nieśmiertelnych każdą zdradą,
Gdy nie starcza siły nam, by zagrodzić drogę złu...
Zapłacili za ideę cene cen,
Teraz strzegą jej, i bez końca trwa ich marsz!
Przez historię i przez czas idą wierni swym ideom,
Każdej nocy są gotowi umrzeć znów dla sprawy!
Od połonin echo niesie równy rytm, werbli stuk,
Szum proporców, rżenie koni, ostróg blask, ostróg blask!
Idą tak co noc, co rok, idą od wieków ciągle w marszu,
Legion cieni, legion wiernych z różnych epok ciągle w marszu,
Nad zmęczenie, ludzką słabość, ludzki strach ciągle w marszu!

The Longest Road

The shimmering moonlight,
The wind has frothed the heather, and over the path fog
Intertwines with the sadness of the birches,
From the mountain pastures, the echo carries the steady rhythm, the beat of drums...
As if a forest detachment were marching,
The rustle of banners, the neighing of horses, the gleam of spurs, the gleam of spurs!
They marched like this every night, every year, they have been marching for centuries!
A legion of shadows, a legion of the faithful from different eras, marching forever...
Beyond fatigue, human weakness, human fear
They marched like this, no complaints...
And beneath their armor, beneath their uniforms, a bright light,
A warm light, that never fades...
Through history and through time, they march faithful to their ideals,
Every night they are ready to die for the cause again!
Beyond fatigue, human weakness, human fear
They marched like this, no complaints
And beneath their armor, beneath their uniforms, a bright light,
A warm light, that never fades...
Only sometimes, one of the riders softly slides from his horse, struck...
Then know that we are to blame,
We – ordinary people...
We kill the immortal with every betrayal,
When we lack the strength to block the path to evil...
They paid the price for the ideal with the price of prices,
Now they guard it, and their march goes on forever!
Through history and through time, they march faithful to their ideals,
Every night they are ready to die for the cause again!
From the mountain pastures, the echo carries the steady rhythm, the beat of drums,
The rustle of banners, the neighing of horses, the gleam of spurs, the gleam of spurs!
They marched like this every night, every year, they have been marching for centuries,
A legion of shadows, a legion of the faithful from different eras, marching forever,
Beyond fatigue, human weakness, human fear, marching forever!