Suckdevi Wanuma - Wayo , Charitha Attalage , Ravi jay перевод на немецкий

Suckdevi Wanuma

පවට බරනුව දැකලා, පඬුපුලට සංකා
නොමැත සක් දෙයියා, අහෝ, අද
කව්රු අඳිනුද හාවා, රුදුරු දන බෝමා
නොමැත සක් දෙයියා, අහෝ, අද
ඉඳින් සඳෙහිම හාවා

බොහෝ සතුන් ඇත, බෝසතුන් නැත
පිරිහිලා ලොව, පිරිහීලා
වන විහඟ ලොව රජ පදවි ලැබ
ඉගිලෙනා බකමූණු රජා

සක් දෙවිඳු නැත, සිත්තමට ගෙන
අඳිනු බෑ අද සඳ සාවා
දුනු දිය අදින රුදුරු නර කැළ
වඩිනු එපා, අද වඩිනු එපා

තහනමේම මල් ගෙන, ආවා හඳ වෙත සකි ඇන්ද හාවා හමුවෙන්න
හඳ පෙන්නලා, කළා හාවා දුප්පත් මිනිසා පොලොවේ සක්විති, ඒකටයි දුක
අවංක වෙලා පැන්නා ගිනි මගට, දන්නේ දැවෙනකොට
වෙලානේ අපි හාවෝ මේ හුස්මේ බදු ගෙවන
වැඳගෙන එන්නේ බෝසතුන් නෙමේ පෝසතුන් වෙන්න
බොහෝ සත්තු, බෝසත් වෙස් ගෙන

එදා සිට රත්කළ එක තමා කළේ පුටු
ඔක්කොම සක්විතිවරු හම්බකරං මාරු
අපි අසරණයි රටේ
කාලෙන් කාලෙට කඬුපුලේ සක්විතිවරු පොර කතේ
එදා වගේ අද ගින්නට පැන්නොත් ඉන්නේ මරු කටේ
ඉන්න බෑ පොලොවේ, ඒකයි ආවේ මං හඳේ
මලක් අරගෙන එහෙනං ඉමු හාවො පොලොව බලං

තෙලි තුඩද බිම හෙළුවා, නුඹේ රුව ඇඳලා
ගියා සක් දෙයියා, අහෝ, අද
අඳින්නට ඒ වාගේ, කෙනෙක් නැත ලෝකේ
ඉඳින් හැම කාලේ සඳේ මැද
සිනා සී මේ වාගේ

බොහෝ සතුන් ඇත, බෝසතුන් නැත
පිරිහිලා ලොව, පිරිහීලා
වන විහඟ ලොව රජ පදවි ලැබ
ඉගිලෙනා බකමූණු රජා

සක් දෙවිඳු නැත, සිත්තමට ගෙන
අඳිනු බෑ අද සඳ සාවා
දුනු දිය අදින රුදුරු නර කැළ
වඩිනු එපා, අද වඩිනු එපා

ඇත පෑනක් ඇත්ත ලියන්න බැරුව
වැදි බණ වේදිකාවේ පන්සලේ නොව
කටුමැටි ගේ දුක දෝංකාරය
ඇහුන් නෑ කළු වීදුරු ඇතුලට
දුප්පතාගේ වෙන්නේ කුස පස්සට
සක්විති තුමාගෙ කුස ඇයි පෙරට
තේරෙන දින රටේ ඔලුවලට
අපි මියැදුනු තැන ගස් නැත පුත

Suckdevi Wanuma (Mondgöttin Wanuma)

Ich sah die Last der Sünde, und Sanka wurde bleich,
Kein Sak-Gott ist heute da, ach,
Wer zeichnet heute den Hasen, das grausame Volk ist überall,
Kein Sak-Gott ist heute da, ach,
Wenn doch nur der Hase im Mond wäre.

Viele Tiere gibt es, doch keine Bodhisattvas,
Die Welt ist verfallen, verfallen,
Die Könige der Vogelwelt erhalten den Königstitel,
Der fliegende Eulen-König.

Kein Sak-Gott ist da, um ihn im Gemälde festzuhalten,
Man kann heute den Mondhasen nicht zeichnen,
Die grausamen Menschen, die den Bogen spannen,
Kommt nicht her, kommt heute nicht her.

Ich nahm verbotene Blumen und kam zum Mond, um den Hasen zu treffen, den mein Freund zeichnete,
Er zeigte auf den Mond, machte den Hasen, den armen Mann, zum Weltenherrscher, deshalb bin ich traurig,
Ich sprang aufrichtig ins Feuer, erst beim Verbrennen wusste ich es,
Wir sind Hasen geworden, die für diesen Atem Steuern zahlen,
Ich komme nicht, um Bodhisattvas zu verehren, sondern um reich zu werden,
Viele Tiere, die sich als Bodhisattvas verkleiden.

Seitdem habe ich nur den Stuhl erhitzt,
Alle Weltenherrscher wechseln sich ab,
Wir sind hilflos im Land,
Von Zeit zu Zeit streiten die Weltenherrscher im Kadupul,
Wenn wir heute wie damals ins Feuer springen, sind wir im Rachen des Todes,
Ich kann nicht auf der Erde bleiben, deshalb bin ich zum Mond gekommen,
Wenn du eine Blume mitbringst, lass uns, meine Liebste, auf die Erde schauen.

Ich ließ den Pinsel fallen, nachdem ich dein Bild gemalt hatte,
Der Sak-Gott ging, ach, heute,
Es gibt niemanden auf der Welt, der so zeichnen könnte,
So wird für alle Zeit im Mond,
Dein Lächeln so sein.

Viele Tiere gibt es, doch keine Bodhisattvas,
Die Welt ist verfallen, verfallen,
Die Könige der Vogelwelt erhalten den Königstitel,
Der fliegende Eulen-König.

Kein Sak-Gott ist da, um ihn im Gemälde festzuhalten,
Man kann heute den Mondhasen nicht zeichnen,
Die grausamen Menschen, die den Bogen spannen,
Kommt nicht her, kommt heute nicht her.

Es gibt einen Stift, aber ich kann die Wahrheit nicht schreiben,
Predigten der Jäger auf der Bühne, nicht im Tempel,
Das Echo der Trauer des Lehmhauses,
Wurde nicht durch die schwarzen Fenster gehört,
Der Bauch des Armen wird nach hinten gedrückt,
Warum ist der Bauch des Weltenherrschers vorne?
Wenn die Köpfe des Landes es verstehen,
Wo wir gestorben sind, gibt es keine Bäume, mein Sohn.