Текст и перевод песни Hayedeh - Doaye Sahar

Doaye Sahar

سحرا وقت دعا
من به پرباری ابرم
به سبکبالی باد
با خدا حرف میزنم
با خدا که موج نورش
توی لحظه هام میاد
اون خدایی که همه عالم از اوست
رو بلندی پای ابرا میشینه
میدونم که های های
گریه هامو میشنوه
میدونم که اشکامو میبینه
صدای اذون میاد
صدای اذون میاد
میپیچه تو نفس ساده صبح
رو لبم نشسته آه و
دل من غرق گناه
سر میذارم روی سجاده صبح
سحرا وقت دعا
من به پرباری ابرم
به سبکبالی باد
با خدا حرف میزنم
با خدا که موج نورش
توی لحظه هام میاد

اون به محراب یقینم میبره
به سراپرده دینم میبره
اون تسلای وجود
سر هر بود و نبود
به شکوه لحظه های
بهترینم میبره
اون که تاریخ بلند کبریاش
تو دلاغریضه ستایشه
سر به سجده ش میذارم تا بمیرم
واسه رفتن تن من یه خواهشه
واسه رفتن تن من یه خواهشه
سر به سجده ش میذارم تا بمیرم
واسه رفتن تن من یه خواهشه
صدای اذون میاد
صدای اذون میاد
میپیچه تو نفس ساده صبح
رو لبم نشسته آه و
دل من غرق گناه
سر میذارم روی سجاده صبح
سحرا وقت دعا
من به پرباری ابرم
به سبکبالی باد
با خدا حرف میزنم
با خدا که موج نورش
توی لحظه هام میاد

Prière de l'aube

À l'aube, à l'heure de la prière
Je suis comme un nuage chargé d'eau
Comme un vent léger
Je parle à Dieu
À Dieu dont la lumière ondule
Et vient dans mes instants
Ce Dieu dont le monde entier lui appartient
S'assoit sur la hauteur des nuages
Je sais que mes larmes
Il les entend
Je sais qu'Il voit mes pleurs
La voix de l'appel à la prière retentit
La voix de l'appel à la prière retentit
Elle se répand dans le souffle simple du matin
Un soupir s'attarde sur mes lèvres
Et mon cœur est noyé de péchés
Je pose ma tête sur le tapis de prière du matin
À l'aube, à l'heure de la prière
Je suis comme un nuage chargé d'eau
Comme un vent léger
Je parle à Dieu
À Dieu dont la lumière ondule
Et vient dans mes instants

Il me conduit au mihrab de ma foi
Il me conduit au tabernacle de ma religion
Il est la consolation de l'existence
La source de tout ce qui est et n'est pas
Dans la splendeur des instants
Il me conduit à ce que j'ai de meilleur
Lui dont la longue histoire de gloire
Est dans le cœur une louange instinctive
Je m'incline dans une prosternation jusqu'à ce que je meure
Pour le départ de mon corps, c'est un souhait
Pour le départ de mon corps, c'est un souhait
Je m'incline dans une prosternation jusqu'à ce que je meure
Pour le départ de mon corps, c'est un souhait
La voix de l'appel à la prière retentit
La voix de l'appel à la prière retentit
Elle se répand dans le souffle simple du matin
Un soupir s'attarde sur mes lèvres
Et mon cœur est noyé de péchés
Je pose ma tête sur le tapis de prière du matin
À l'aube, à l'heure de la prière
Je suis comme un nuage chargé d'eau
Comme un vent léger
Je parle à Dieu
À Dieu dont la lumière ondule
Et vient dans mes instants