Текст песни Vitkispá - Ivar Bjørnson & Einar Selvik

Hljóðs bið ek allar helgar kindir,
Meiri ok minni mögu Heimdallar;
Viltu, at ek, Valföðr! vel framtelja
Forn spjöll fíra, þau er fremst um man.

Þá gengu regin öll á rökstóla,
Ginnheilug goð, ok um þat gættusk;
(á gengust eiðar, orð ok sœri,
Mál öll meginlig er á meðal fóru.)

Sól tér sortna, sígr fold í mar,
Hverfa af himni heiðar stjörnur;
Geisar eimi ok aldrnari,
Leikr hár hiti við himin sjalfan.

Þá gengu regin öll á rökstóla,
Ginnheilug goð, ok um þat gættusk;
(Skelfr Yggdrasils askr standandi,
Ymr it aldna tré, en jötunn losnar.)

Geyr nú Garmr mjök fyr Gnipahelli,
Festr mun slitna en freki renna;
Fjölð veit ek fræða, fram sé ek lengra
Um ragna rök römm sigtíva.

Bræðr munu berjask ok at bönum verðask,
Munu systrungar sifjum spilla;
Skelfr Yggdrasils askr standandi,
Ymr it aldna tré, en jötunn losnar.

Sér hon upp koma öðru sinni
Jörð ór ægi iðjagræna;
Falla forsar, flýgr örn yfir,
Sá er á fjalli fiska veiðir.

Sal sér hon standa sólu fegra,
Gulli þakðan á Gimléi;
þar skulu dyggvar dróttir byggja
Ok um aldrdaga ynðis njóta.