Текст и перевод песни Jacek Kaczmarski - Ballada Feudalna

Ballada Feudalna

Dawni fornale majątku, przywiązani do niego
Bardziej niż każe rozsądek, głód miejscowe prawo -
Raby tej ziemi, wygnani z niej właśnie dlatego -
Zwracam się do was - dworski pisarczyk i pachoł,
Na tyle tu nieważny by grać odważnego.
Do czworaków przywykli jak do pięknych domów
Ci, co przyszli na wasze, jeszcze ciepłe, miejsca.
Pijąc kłócą się, kłócąc - nie ufają nikomu.
W nocy gardła pełne piekącego szczęścia:
Narzekać, nienawidzić, kląć na ekonomów.
Ten żywy nawóz co rano idzie w ziemię czarną,
Wzdłuż długich bruzd ospała nadzorców robota.
Gnije zgoda, panoszy się mowa wulgarna,
Ziemia ciągle rodzi dla obcego złota,
Pot na niskich czołach oblicza się w ziarnach.
Dwór stoi jak stał - siedlisko wróbli i kukułek.
(Chociaż plotka i wróżba przyszłość jakąś tu stwarza)
W zmatowiałych salonach, gdzie się niegdyś snuły
Karmione pamięcią duchy przodków gospodarza,
Ciągle w modzie kolumny i obce statuy!
Zwykłe słowa wyszły już z użycia.
Wielkimi porozumieć nie można się wcale.
Co raz ktoś zawoła o winnych wykrycie,
Pan ręką pokazuje mu graniczne pale,
Za którymi znikliście wy - wygnani w przeżycie.
Widzę was nieraz, kiedy twarz ukryję w dłoniach.
Macie przynajmniej wasze chlubne poniżenie,
Gdy, wygnanym, łuk Ziemi ojczyznę przesłonił
Ciągle taką samą w waszym zapatrzeniu.
Stoicie w oddali na wysokich koniach.

Feudal Ballad

Former farmhands of the estate, attached to it
More than any reason, local hunger is the law -
Slaves of this land, exiled from it for that very reason -
I address you - a humble estate clerk and squire,
So unimportant here as to play the brave.
Accustomed to hovels as if they were beautiful homes
Those who came to your still-warm places.
Drinking they argue, arguing - they trust no one.
At night their throats are full of burning happiness:
To complain, to hate, to curse the stewards.
This living manure that goes into the black earth every morning,
Along the long furrows the sleepy work of the overseers.
Concordia rots, vulgar speech runs rampant,
The earth still gives birth for foreign gold,
Sweat on low foreheads is counted in grains.
The manor stands as it did - a dwelling place for sparrows and cuckoos.
(Although gossip and prophecy create some kind of future here)
In the tarnished halls, where once the spirits of the gospodarza's ancestors floated,
Fed by memory,
Columns and foreign statues are still in fashion!
Ordinary words have fallen out of use.
It is impossible to reach an understanding with the great ones.
Every now and then someone cries out for the guilty to be found,
The master points his hand to the boundary poles,
Beyond which you disappeared - banished into existence.
I often see you when I hide my face in my hands.
At least you have your glorious humiliation,
When, for the banished, the arc of the Earth hides their homeland
Always the same in your gaze.
You stand in the distance on high horses.