Текст и перевод песни Jacek Kaczmarski - Oblawa IV

Oto i ja, w posoce skrzepłej osaczony,
Ja - wilk trójłapy wśród sfory płatnych łapsów
Staję i warczę, kaleki i bezbronny,
Szczuty, jak pies od niepamiętnych czasów.
Uciekać dalej nie będę już i nie chcę,
Więc pysk w pysk staję z myśliwym i nagonką.
Mdławy niewoli zapach nozdrza łechce
I nagła cisza unosi się nad łąką.
Myśliwy jeszcze ma broń i trzyma smycze,
Lecz las jest nasz i łąki też są nasze!
Wilk wolny - wyje, na smyczy pies - skowycze
I bać się musi i swych braci straszyć.
Popatrzcie na mnie, gończe psy zziajane,
Bite za próżną pogoń za swym bratem -
Stoję przed wami, po stokroć zabijany
Z blizną na karku, z odgryzioną łapą.
Nie ufam wam, ale i nie chcę zaufania,
Swoje za sobą mam i macie wy za swoje.
Byłem ścigany, byliście oszukani
A oszukanych sfor - ja się nie boję.
Myśliwy jeszcze ma broń i trzyma smycze,
Lecz las jest nasz i łąki też są nasze!
Wilk wolny - wyje, na smyczy pies - skowycze
I bać się musi i swych braci straszyć.
Podejdźcie do mnie wy, karmione z ręki,
Kikut i blizna to wolności cena.
Sam tylko zapach jej zaciska szczęki
Psa, w którym skomle zapomniany szczeniak.
Po lasach jeszcze wciąż żyją wilki młode,
Porozpraszane przez bezrozumne salwy,
Silne i wściekłe, i strasznej zemsty głodne
I ja je kocham i tak mi bardzo żal ich.
Myśliwy jeszcze ma broń i trzyma smycze,
Lecz las jest nasz i łąki też są nasze!
Wilk wolny - wyje, na smyczy pies - skowycze
I bać się musi i swych braci straszyć.
Niejeden z was, co się na miskę łaszczy
Zapominając swoje niespokojne sny -
Wie wszak, że bije ręka, która głaszcze,
Na pierwszy objaw jedynego zewu krwi.
Skomleć o łaskę - niegodne psa, ni wilka,
Dać się tresować i na rozkazy czekać!
Nasza ma być najkrótsza życia chwilka,
I być wyborem - przyjaźń do człowieka...
Myśliwy jeszcze ma broń i trzyma smycze,
Lecz las jest nasz i łąki też są nasze!
Wilk wolny - wyje, na smyczy pies - skowycze
I bać się musi i swych braci straszyć.

Вот и я, в поклоне скрюченном,,
Я - волк трехлопастный среди стаи платных лап
Встает и рычит, калека и беззащитный,
Щенячий, как собака с незапамятных времен.
Бежать дальше я уже не буду и не хочу,
Так морда в морду становится с охотником и нагонкой.
Тошнотворный запах ноздрей Лехе
И над лугом нависла внезапная тишина.
Охотник все еще имеет оружие и держит поводки,
Но лес наш, и Луга тоже наши!
Волк свободный-воет, на поводке собака-скулит
И бояться надо, и братьев своих пугать.
Посмотрите на меня, гончие собаки ззяяне,
Укус за тщетную погоню за своим братом -
Я стою перед вами, сто раз убитый
Со шрамом на шее, с откусанной лапой.
Я не доверяю вам, но и не хочу доверия,
У меня свои дела, и вы свои.
Меня преследовали, вас обманули.
А обманутых СФОР - я не боюсь.
Охотник все еще имеет оружие и держит поводки,
Но лес наш, и Луга тоже наши!
Волк свободный-воет, на поводке собака-скулит
И бояться надо, и братьев своих пугать.
Подойди ко мне, сытое от руки,
Пень и Шрам-это цена свободы.
Один только запах ее сжимает челюсти
Собака, в которой скулит забытый щенок.
В лесах еще живут волки-детеныши,
Раздались неразумные залпы.,
Сильная и яростная, и страшная месть голодная
И я люблю их, и мне их очень жаль.
Охотник все еще имеет оружие и держит поводки,
Но лес наш, и Луга тоже наши!
Волк свободный-воет, на поводке собака-скулит
И бояться надо, и братьев своих пугать.
Многие из вас, кто на чашу жалеет
Забывая свои беспокойные сны -
Он знает, как бьется рука, которая гладит,
На первый симптом единственного зова крови.
Скулить о милости-недостойная собака, ни волка,
Пусть тренируются и ждут приказов!
Наша самая короткая жизнь,
И быть выбором-дружить с человеком...
Охотник все еще имеет оружие и держит поводки,
Но лес наш, и Луга тоже наши!
Волк свободный-воет, на поводке собака-скулит
И бояться надо, и братьев своих пугать.