Текст и перевод песни Jacek Kaczmarski - Zatruta studnia

Zatruta studnia

Mróz tak siarczysty że palce zagina
Lecz tam gdzie studnię pod lodowce wbito
Ciałami zmarłych przetrawiona glina
Cieczą zdrój jasny syci jadowitą
Milczy szafarka i nad wiadrem czeka
Aż wiatr kolejnych tułaczy przygoni
Nie drgnie pod czapką jakucką powieka
Gdy będą pili z jej wystygłych dłoni
Kto się tej wody chociaż raz napije
Tego oplotą jadowite żmije
Nie zazna serca normalnego bicia
Ni chwili myśli spokojnej za życia
Będzie w szaleństwie szarpał własne ciało
Rył pazurami pod lodową skałą
I póki życia każdą chwilę strawi
Żeby zatrute źródło bólu zdławić
Lecz są i tacy którym łyk napoju
Nad studnią jadu szepnie o spokoju
Ci na bezdrożnych północnych przestrzeniach
Zapomną domu swego i imienia
Im czas oszczędzi pośpiesznej siwizny
W zdumieniu będą własne macać blizny
W barłóg zawszony jak w weneckie łoże
Sny wniosą które nie czują odmrożeń
Ty który słuchasz jak się słucha baśni
Albo wyblakły odczytuje napis
Nie wierzysz, uśmiech twoją twarz rozjaśnił
Bo tyś się dawno już z tej studni napił!

Отравленный колодец

Мороз так силен, что пальцы корежит,
Но там, где колодец под ледник зарыт,
Телами мертвых пропитанной глиной,
Струится ясный, но ядовитый, ток.
Молчит черпачка, над ведром склоняясь,
Пока ветер новых путников пригонит.
Не дрогнет под шапкой якутской ресничка,
Когда ты из этих холодных ладоней отпиваешь.
Кто этой воды хоть глоток пригубит,
Того ядовитые змеи оплетут.
Не ведать ему сердца ровного стука,
Ни мысли спокойной ни на миг, дорогая,
В безумстве он будет терзать свое тело,
Рвать когти о ледяную скалу,
И каждое жизни мгновение тратить,
Пытаясь отравленный источник боли унять.
Но есть и такие, кому этот яд
Над студней отравленной шепчет о мире.
Они на безлюдных просторах севера,
Забудут и имя свое, и дом родной.
Им время седины пощадит поспешной,
В изумленьи свои они будут шрамы ласкать.
В берлогу завшивленную, как в ложе венецианское,
Сны принесут, что не ведают обморожений.
Ты, слушающая, словно сказку внимаешь,
Или выцветшую надпись читаешь,
Не веришь, улыбка лицо озарила,
Ведь ты из колодца давно уж испила!