Текст и перевод песни Jan Rot - Afscheid

Afscheid

Je bent nog zo dichtbij, maar je hebt ons al verlaten
Vreemd dat nu jouw lichaam daarin verborgen ligt
Iemand houdt een toespraak, 't valt niet mee om nu te praten
Iemand laat ons lachen en een leest een gedicht
Dan klinkt er de muziek en we voelen hete tranen
Doodgaan doen we allen, maar waarom uitgerekend jij?

Toen je werd geboren, begon een kaars te branden
Ontvlamde tot een laaiend vuur en nu is het gedoofd
Wij hebben jou verloren, we geven jou uit handen
Maar niemand van ons hier die het al helemaal gelooft
En wat ons hier ook heeft gebracht
Het einde kwam als altijd onverwacht

"Is het gastenboek getekend? U kunt nu afscheid nemen..."
We lopen langs de kist, binnensmonds een laatste groet
Bij koffie en de cake klinken jouw humor en problemen
En we horen van wildvreemden hoe ze jou hebben ontmoet
En we pakken onze jassen, want het leven gaat toch verder
En we zeggen tot elkaar: "Nou tot ziens en hou je groot..."
En we denken allemaal: we mogen jou nooit meer vergeten
Pas als wij vergeten zijn, dan pas ben je dood

Als je wordt geboren, begint een kaars te branden
Een vlammetje of laaiend vuur totdat het wordt gedoofd
Wij hebben jou nu verloren, we geven jou nu uit handen
Maar niemand van ons hier die het al echt helemaal gelooft
En wat ons hier ook had gebracht
Het einde komt toch altijd onverwacht
Mooi mens, rust zacht

Прощание

Ты так близко, но ты уже покинула нас,
Странно видеть твое тело в этом пристанище.
Кто-то произносит речь, трудно говорить сейчас,
Кто-то смешит нас, кто-то читает стихи.
Звучит музыка, и мы чувствуем жжение слез,
Все мы смертны, но почему именно ты?

Когда ты родилась, свеча зажглась,
Разгорелась ярким пламенем, а теперь погасла.
Мы потеряли тебя, мы отпускаем тебя,
Но никто из нас до конца не верит в это.
Что бы ни привело нас сюда,
Конец, как всегда, пришел неожиданно.

"Вы оставили запись в книге соболезнований? Можете прощаться..."
Мы проходим мимо гроба, шепча последнее прости,
За кофе и пирожными вспоминаем твой юмор и печали,
И слышим от незнакомцев, как они встретили тебя.
Мы надеваем пальто, ведь жизнь продолжается,
И говорим друг другу: "Ну, пока, береги себя..."
И все мы думаем: мы никогда не забудем тебя,
Только когда мы забудем, ты действительно умрешь.

Когда рождаешься, зажигается свеча,
Маленькое пламя или яркое пламя, пока не погаснет.
Мы потеряли тебя, мы отпускаем тебя,
Но никто из нас до конца не верит в это.
Что бы ни привело нас сюда,
Конец всегда приходит неожиданно.
Прекрасный человек, покойся с миром.