Текст песни Güz Çiçekleri - Kanove

Işığı ayın damlamış gibiydi gökyüzünden gölete
Muştulanmış herşey en az onun gibi sahte
Bedense davet etti hapse aşkı ten gibiydi
Bi vadi yankısıydım çünkü her seferinde
Yüzümü gördüm bulantında suyun çaprazında
Tuyur uçun yalnızlığımın bakır sabahında
Mızrak ve zakkumuyla besler beni vahyi dağın
Tiz bi çığlık alkışın ve ölüm mağaramızda
Şol çanak yanarsa kaybolurdum
Tüm melaiken bu rüzigarı yaad eden düşüncelerle buğulaşıp toz olur
Ah nasıl kazandın istemek gücünü
Vaat et bana sırrı asmak için yolculuğumu
Iblisin şu boynuzunda kanım damlayacak biraz
Tütsüler getir yağmalanmış ki şehir anlaşılsın
Yansıt yalımları yansıt baktığımda aynalara
Saat çok geçti
Kimdim tanıyamadım

Çünkü değilim çünkü değilim güz çiçekleri
Ne yücelmiş bi şarkı ne dağlarda şairim
Otlar ve mazılarla demlediğim bu iksirin ki etkisi kalmadı
Ilgın bir akşamdı beklediğim

Ey çiçeği bu sonbaharın yankılanmış
Ey kalıntılar, ey ki pare pare çıklık
Anlaşıldık vedalar bundan mütavazi
Kim bilirdi zemini sırat vakti itmek için beklediğimi
Ey zamana burgaç olan kurdeşenli talan narası
Ey ki göğe yükselmeden düşen duaların nefhası
Bütün zerrem etim kanım düşlüyor sizi
Kovuldumsa madem üstü kalsın cennetin

Çünkü değilim çünkü değilim güz çiçekleri
Ne yücelmiş bi şarkı ne dağlarda şairim
Otlar ve mazılarla demlediğim bu iksirin ki etkisi kalmadı
Ilgın bir akşamdı beklediğim