Текст и перевод песни Kartky - Gusła

Gusła

Próbuję wywołać deszcz
Przywołać duchy zza granic
Chcę oprzytomnieć, a wracam do wspomnień chyba, jak wszyscy przegrani
To przerwana lekcja muzyki, gdy wpadam we wnyki i znikam przez żale
Nie znam zakresu tych fal, za bardzo spychają mnie w dal
Dorosłem, proporcje o których nie powiem naprawdę
Nie są jak Marriott czy Hilton
Przebiegam po moście bez wspomnień
Odbieram spojrzenia wilkom
Zaczynamy kinko
Naszymi planami to wszystko, waszymi planami to zło
Krążymy jak stada nomadów od kiedy nasz niebyt to jedyny dom
Ariadna nie popląta losów, Adrianna i pył
To namiastka odlotu
Jak matowy odblask na oczach Ja nie widzę nic
To bal terrorystów, a ja na widoku obdarty z żalu, stracony jak kwoty ze sztofu to loty po zmroku
Zaloty bez pokus i koty po stocku to chore jak pląs, ból
Gdzie byłem wieczorem rok temu, nie kryłem urazy, nie pytaj jak wielu
Zamykam otwarcia, bez żadnego wsparcia, a Ty?
Nie planuj i steruj
Nigdy nie pytaj jak wielu i nigdy nie pytaj za jaką cenę
Jak biegnę do celu to mijam się z nimi i za szybko staję się celem
Mam rewolwery na plecach i to delivery, podnieca to dupy
I głos jak los w twych rękach i Boże nie każ mi czekać sekundy
Nie ważcie swoich intencji przed moje i nie płaczcie po startych szlakach
Jestem odważny kto wie, ze w rękawie ma więcej niż asa
I nie próbuję już wracać gdy sekundy już biegną a ja nie łapię już dna
A sens istnie ucieka bezwolny jak wiatr, bezwstydny jak ja
Nie łapie oddechu, nie chcę liczyć sekund, nie biorę tabletek na sen
Panuję nad blaskiem księżyca, choć z każdym momentem pojmuję go mniej
Kiedy tracę kontrolę i sprawę z widoku i znów żyję w amoku, niepokój mnie męczy
Wychodzę po zmroku i milczę, gdy na linii wzroku wystawiasz mi cele zza tęczy
Znam polarne noce bez barier, ochronią nas przed linią ognia niebawem
A truchła powstaną i rusza bez winy, po naszej stronie to gusła
My, ponabierani na role, zaklęci jak granit, milczący jak mnisi
Sny na śniadanie i mgły spoza kamer, nie mamy wstydu, a chcemy być kryci
My, ponabierani na role, wyklęci jak szare i milczący jak mnisi
My, nie pytaj bo więcej nie powiem, to wszystko do czasu, gdy nic mnie nie przyćmi
Gdy nic mnie nie przyćmi

Incantations

I try to summon the rain,
To call upon spirits from beyond the borders.
I want to come to my senses, but I return to memories, perhaps like all the losers.
It's an interrupted music lesson, as I fall into traps and vanish through regrets.
I don't know the range of these waves, they push me too far out.
I've grown up, the proportions of which I won't really tell.
They're not like Marriott or Hilton.
I run across the bridge without memories,
Meeting the gazes of wolves.
We begin the chaos.
All of this is within our plans, all evil is within yours.
We wander like nomad herds, ever since our non-existence became our only home.
Ariadne won't tangle fates, Adrianna and dust,
It's a substitute for taking off.
Like a matte reflection in the eyes, I see nothing.
It's a terrorist ball, and I'm in plain sight, stripped of sorrow, lost like sums from a stash, it's flights after dark.
Courtship without temptations and cats after stock, it's sick like a dance, pain.
Where was I a year ago tonight, I didn't hide my resentment, don't ask how many.
I close the openings, without any support, and you?
Don't plan and steer.
Never ask how many and never ask at what cost.
As I run towards the goal, I miss them and become the target too quickly.
I have revolvers on my back and it's delivery, it excites asses.
And a voice like fate in your hands, and God don't make me wait a second.
Don't weigh your intentions before mine and don't cry over worn paths.
I'm brave, who knows he has more than an ace up his sleeve.
And I no longer try to return when the seconds are already running and I'm no longer catching the bottom.
And the meaning of existence escapes, involuntary like the wind, shameless like me.
I don't catch my breath, I don't want to count seconds, I don't take sleeping pills.
I rule over the moonlight, although with each moment I understand it less.
When I lose control and the matter from sight and live in a frenzy again, anxiety torments me.
I go out after dark and keep silent when you put targets behind the rainbow in my line of sight.
I know polar nights without barriers, they will protect us from the line of fire soon.
And corpses will rise and move without guilt, on our side it's incantations.
We, taken on roles, enchanted like granite, silent like monks.
Dreams for breakfast and mists from beyond the cameras, we have no shame, and we want to be covered.
We, taken on roles, cursed like gray and silent like monks.
We, don't ask because I won't say more, it's all until the time when nothing overshadows me.
When nothing overshadows me.