Текст песни Shabe Neyshaboor - Mohammad Reza Shajarian

آمد سحری ندا ز میخانه ما
کای رند خراباتی دیوانه ما
برخیر که پر کنی پیمانه می
زان پیش که پر کنند پیمانه ما

وقت سحر است خیز ای مایه ناز
نرم نرمک باد خنک چنگ نواز
کانان که به بجایند نپایند بسی
وآنان که شدند کس نمی آید باز
برخیز و مخور غم جهان گذرا
خوش باش و دمی به شادمانی گذران
در طبع جهان اگر وفایی بودی
نوبت به تو خود نیامدی از دگران
جامیست که عقل افرین میزندش
صد بوسه ز مهر بر جبین میزندش
این کوزه گر دهر چنین جام لطیف
می سازد و باز بر زمین میزندش

تا دست به اتفاق بر هم نزنیم
پایی ز نشاط بر سر غم نزنیم
خیزیم و دمی زنیم پیش از دم صبح
کین صبح بسی دمد که ما دم نزنیم
تا دست به اتفاق برهم نزنیم
پایی ز نشاط بر سر غم نزنیم
خیزیم و دمی زنیم پیش از دم صبح
کین صبح بسی دمد و ما دم نزنیم
این قافله ی عمر عجب میگذرد
دریاب دمی که با طرب می گذرد
ساقی غم فردای حریفان چه خوری
پیش آر پیاله را که شب میگذرد
ای کاش که جای آرمیدن بودی
یا این ره دور را رسیدن بودی
یا از پس صدهزار سال از دل خاک
چون سبزه امید بر دمیدن بودی
از من رمقی به سعی ساقی مانده است
از صحبت خلق بی وفایی مانده
از باده دوشین قدحی بیش نمانده
از عمر ندانم که چه باقی مانده است
از من رمقی به سعی ساقی مانده است
از صحبت خلق بی وفایی مانده
از باده دوشین قدحی بیش نمانده
از عمر ندانم که چه باقی مانده است