Текст и перевод песни Muharrem Aslan - Sanrı

Sanrı

İsmim yok! Kimliksizim; eğer tabiri buysa
Dünyada yaşıyorum,doğduğum yer doğruysa
Gökkuşağından korkan bir hayalken sözlerim
Sabahsız bir gecenin kıyısıdır gözlerim.
Kimbilir kaç senedir devasız bir sızıyım
Tüm terk edilişlerin, kronik yalnızıyım.
Önce ışıklar söndü; bir ben kaldım yanımda
Hasret de bana kaldı sahipsiz isyanım da
Sonra yıldızlar kaydı; herkes bir dilek tuttu
Kimisi murat oldu, kimini gece yuttu
Kimi karaya güldü, kimini ak ağlattı
Kimi erken yoruldu kimi duvak bağlattı
Benimse ne dikenim ne gülüm sabah gördü
Yüreğim hergün eyvah, gözlerim günah gördü
Üstelik ışıl ışıl, aydınlık bir gündüzden
Gözlerim kaçar oldu - ve belki sırf bu yüzden -
İhanet namlusunu öfkeyle fişekleyip
Karanlık düşlerine binbir yalan ekleyip
Hüzzam kokan bahçeme girmeyi denerlerken
Ama seferlerinden eli boş dönerlerken
Cinaslı cümlelerin anlamını yorarak
Kimliksiz ahvalimi kapı kapı sorarak
Gerçeğin aynasına bir kaç kurşun sıktılar
Ve ne kadar suç varsa üzerime yıktılar
Saat durdu,gün sustu; sus pus olmuşken nefes
Sessizce fısıldadı rüyalarımdaki ses:
Artık biliyorum ki; söylenirken son şarkı
Kainat dursa bile; döner düzenin çarkı.
Ama sizin hüzünle doluysa sandığınız
Yani mutluluk diye hüsransa andığınız
Rüzgarın ters estiği yönden buyurun lütfen
Yasaklı düş bahçeme önden buyurun lütfen
Aslına bakarsanız, işin masal faslı bu
Gece, karanlık ve ben; hikayenin aslı bu.
Söz: Yavuz Doğan

Delusion

I have no name! I am but an unknown, if this is the expression
I live in this world, if my birthplace is true
My words are like a dream afraid of the rainbow
My eyes are the shore of a night without sunrise.
Who knows how many years I have ached without a cure
I am the chronic loneliness, of all abandonments.
First the lights went out; and I was left alone with me
I was left with longing and also with my rebellious defiance
Then the stars began to fall; and everyone made a wish
Some were heard, some were swallowed by the night
Some mocked the land, bringing tears to others
Some grew tired early and others got married
I have neither a thorn nor a rose that the morning has seen
Every day my heart cries out, my eyes have seen sin
Besides, from a luminous bright day
My eyes have become evasive - and maybe for this reason -
Loading the barrel of betrayal with fury
And adding a thousand lies to your dark dreams
While trying to enter my garden that smells of melancholy
But they return empty handed from their expeditions
Figuring out the meaning of ambiguous sentences
Asking about my anonymous state from door to door
They fired a few bullets at the mirror of truth
And they put all the blame on me
The clock stopped, the day was silent; while the breath was deep in thought
The voice in my dreams whispered quietly:
Now I know that; while the last song is being sung
The wheel of order will turn, even if the universe stops.
But if your cup is full of sorrow
That is, if you call disappointment happiness
Please come from the direction where the wind blows in reverse
Please come to my forbidden dream garden
Actually, this is a fairy tale
Night, darkness, and me; this is the real story.
Words: Yavuz Doğan