Текст и перевод песни Muharrem Aslan - Sustum

Sustum

Ey sevgili! Hangi söz anlatır efkârımı
Kırılmış bir yağmurun gözlerini silerek.
Hangi söz haklı kılar hasreti inkârımı
Olmadığın her yerde an be an eksilerek.
Hangi saat, hangi an vurulur benim gibi
Başka bir maşuk aşkı içerken saçlarından.
Hangi söz, hangi yemin yorulur benim gibi
Sevda çekip giderken kentin yamaçlarından.
Kim anlar gözlerimin kurumayan nemini
Ezberlenmiş hayaller bu kadar yüreksizken.
Kim bilir yelkovanın akrebe özlemini
Saatin kaç olduğu bu kadar gereksizken.
Kimse bilmez; yâr gider, yerine hüsran girer
Sevda kokan şiirler susar sözlerim gibi.
Terk eder hayatımı takvimler birer birer
Mevsimsiz sağanaklar susar gözlerim gibi.
İçimde kalır yine kendime dargınlığım
Eyvahımı sesime susarım duyan olmaz.
Hiç kimse bilmez canan, kime bu kırgınlığım
Küfrümü nefesime susarım duyan olmaz.
Çünkü ne bir sevda var, ne aşk kaldı riyasız
Kırıldı tüm kalemler dilimi bağlayarak.
Penceremde ışık yok, gökkuşağı ziyasız
Bu yüzden sustum işte içime ağlayarak.
Sustum, hiçbir sebebin anlamını sormadan
Özlediğim her şeyi sustum fısıldayarak.
Sustum, hayrı hayırsız düşleri hiç yormadan
Sabaha teslim olmuş geceyi kâr sayarak.
Sustum, suskunluğumu karanlığa haykırıp
Gözyaşımla ağladı penceremdeki buğu.
Sustum, suskunluğumun zincirlerini kırıp
Gömdüm, ismi aşk olan katledilmiş çocuğu.
Söz: Yavuz DOĞAN

I'm Silent

My love! What words can express my sorrow
As I wipe away the tears of a shattered rain.
What words can justify my denial of longing
As I slowly diminish in every place you're not.
What hour, what moment is struck like me
As another lover drinks love from your hair.
What words, what oaths grow weary like me
As love fades away on the city's slopes.
Who can understand the constant moisture of my eyes
When memorized dreams are so heartless.
Who knows the longing of the second hand for the minute hand
When the time of the clock is so irrelevant.
No one knows that when a lover leaves, disappointment sets in
And love-scented poems fall silent like my words.
Calendars abandon my life one by one
And unseasonal downpours fall silent like my eyes.
What remains within me is my resentment towards myself
I hush my lamentations, no one hears me.
No one knows, my beloved, at whom my resentment lies
I hush my blasphemy in my breath, no one hears me.
Because there is no true love, no genuine love left
All the pens have broken, tying my tongue.
There is no light in my window, no rainbow's glow
That is why I have fallen silent, weeping within.
I am silent, asking no reason for any cause
I have silenced everything I miss, whispering it all.
I am silent, never tiring of good and evil dreams
Counting the night surrendered to dawn as profit.
I am silent, shouting my silence to the darkness
And the steam on my window cries with my tears.
I am silent, breaking the chains of my silence
I have buried love, the murdered child.
Words: Yavuz DOĞAN