Текст и перевод песни Muharrem Aslan - Ömür Derler

Ömür Derler

Be hey kendini bilmez beni bana sorduysan
Adım 'insanı kamil' soyadım 'haydar' benim
Hep susuyorum diye bunca cümle kurduysan
Sustuğum bildiğimin yarısı kadar benim.
Dünya denen şu dar eve
Ömür derler ömür derler
Yandığımız kor aleve
Duman tütmez kömür derler
Muradımız derttir bizim
Soyadımız merttir bizim
Onurumuz serttir bizim
Çift su görmüş demir derler.
Ne sandığın kadar kör ne kara ne zifirim
Üç günlük bir konakta an kadar misafirim
Eğer sen ulemaysan ben en büyük kafirim
Recm eylesen ne çıkar ruhum payidar benim.
Ister hallacı gibi benimde yüz derimi
Ister maraşa taşı dinmeyen kederimi
Nasılsa Hızır Paşa biliyor kaderimi
Taşlara gülümserken güle küsmüş dar benim
Enel haktır şiarımız
Kırk çiçek taşır darımız
On ikidir tüm varımız
Yollarına emir derler.
Levh-I mahfuz'daki sırken
Semaya semah taşırken
Kerbela'ya ulaşırken
Yaşımıza yağmur derler
Sense Yezid demişsin haddini zorlayarak
Öfkeni cehaletin narıyla korlayarak
Oysa sen Hüseyn'imi susuz uğurlayarak
Kerbela'da gülerken yitirdiğin ar benim.
Bil ki Kalubela' dan beri dimdiktir başım
'Mertlik' tek şiarımdır, 'şerefim' tek yoldaşım.
Hala kim olduğumu sorarsan
Bir aslan'ın tuttuğu suskun Zülfikar benim.
Söz: Yavuz DOĞAN

Life, They Say

If you're asking me, a fool, who I am
My name is 'perfect man,' my surname's 'lion.' I am
If you've said all this because I've kept silence
My silence is half of what I know.
In this narrow home called the world
Life, they say, life, they say
The fire we burn in, embers
Smoke doesn't rise from, they say, coal.
Our desire is pain, our
Surname, bravery, our
Honor, toughness, our
Iron quenched twice in water, they say.
I'm not as blind, dark, or black as you think
A guest for a moment in a three-day inn
If you're a scholar, then I'm the greatest infidel
What difference would it make if you stoned me? My soul is everlasting.
Take my face's skin, like Hallaj
Or my unending sorrow, like Maraş Stone
Hızır Paşa knows my destiny, anyway
Smiling at stones, frowning at roses, my misfortune
Our motto is 'I am the Truth'
Our headscarf bears forty flowers
Our entire fortune is twelve
They call our ways 'orders.'
In the secret of the Preserved Tablet
Performing a sema to the heavens
While reaching Karbala
They call our age rain
You called me Yazid, overstepping your bounds
Fanning your anger with the fire of your ignorance
Yet you lost your honor when you saw off my Hussein
Laughing in Karbala.
Know that my head has been held high since Kalubela
'Bravery' is my only motto, 'honor' my only comrade.
If you're still asking who I am
I'm the silent Zülfikar that a lion wields.
Words: Yavuz DOĞAN