Текст и перевод песни Orkhan Zeynalli feat. Ayka - Bəlkə Də Nə Vaxtsa (feat. Ayka)

Bəlkə Də Nə Vaxtsa (feat. Ayka)

Çox ağladı gözlərim, buz bağladı əllərim, bu şəhərin yalanlarında eşidilmədi sözlərim.

Yaşamağa həvəs yoxdu, həyat əzbər bildiyim film.
Sonda soruşsalar ki, necə yaşadın bilmirəm nə deyim.
Həyat testlə tərs daha pis 1 səhv 4 düz aparır, hər bir yalan insandan daha neçə üz aparır.
Kim gündüz darıxır, qaranlıq həsrətində.
Üzündə nur yaranır, sevgiyə nifrətində.
Nə vaxtsa uçanda düşündüm ki, qanadım olarsan.
Mən indi səmadayam, amma yıxılıram.
Bəlkə də saraydayam, amma sıxılıram.
Bu dünya hələ də nəsə demək istəyir, amma anlamıram.
Getmək çox çətindi camaata əks tərzdə, amma yenə də heç bir ümidi kiməsə bağlamıram.
Bitir ot daş üstündə, bu əzmin nümunəsi.
Quruyub yaş gözündə, bu dərdin büruzəsi.
Açılar bəşəri sirlər hamıya, şübhəm yox.
Bəlkə də nə vaxtsa, amma bu gün yox.

Çox ağladı gözlərim, buz bağladı əllərim, bu şəhərin yalanlarında eşidilmədi sözlərim.

Həyatdan alınan yaraları sağaltmaqdı indi tək maraq, qisas hissi ürəyi bürüyür sevgini aldadaraq.
Kim bilir kimin içini, dostunun dünyasını.
Həyat gedir, günləri zaman odunda yandıraraq.
Başımızı qaldıraraq istəyirik kömək göydən, çünki uzaqdayıq özümüz öz ürəyimizdən.
Bir qədəh iki əldə, ciddi səbəb durub öndə.
Dərdləri unutmaq üçün gedirik özümüzdən.
Bəlkə də yalan deyil dünya, sadəcə hərənin öz həqiqəti.
Kiminsə doğrusuyla kimsə razı deyil qəti.
Şəkər və duz gətir, bəlkə onunla dəyişdik həyatın ləzzətini.
Kiminsə iç üzünü aç, artırıb şöhrətini.
Ya da ki, əlindən al bütün var-dövlətini.
Danışacaq susanlar da bir gün, şübhəm yox.
Bəlkə də nə vaxtsa, amma bu gün yox.

Çox ağladı gözlərim, buz bağladı əllərim, bu şəhərin yalanlarında eşidilmədi sözlərim.

Может Быть Когда-нибудь (feat. Ayka)

Много плакали мои глаза, льдом сковало мои руки, в лжи этого города не были услышаны мои слова.

Желания жить нет, жизнь – заученный наизусть фильм.
Если в конце спросят, как жил, не знаю, что сказать.
Жизнь – тест наоборот, хуже: 1 ошибка, 4 правильных ответа уносит, каждая ложь от человека сколько лиц уносит.
Кто скучает днем, в тоске по темноте.
Свет на лице появляется, в ненависти к любви.
Когда-то, падая, думал, что ты будешь моим крылом.
Я сейчас в небе, но падаю.
Может быть, я во дворце, но мне тесно.
Этот мир всё ещё хочет что-то сказать, но я не понимаю.
Уходить очень трудно людям наоборот, но всё же никакой надежды ни на кого не возлагаю.
Растёт трава на камне, это пример упорства.
Сохнет слеза в глазах, это проявление боли.
Раскроются вселенские тайны всем, не сомневаюсь.
Может быть, когда-нибудь, но не сегодня.

Много плакали мои глаза, льдом сковало мои руки, в лжи этого города не были услышаны мои слова.

Залечить раны, полученные от жизни, – теперь единственный интерес, чувство мести окутывает сердце, обманывая любовь.
Кто знает, что у кого внутри, мир своего друга.
Жизнь идёт, сжигая дни в огне времени.
Поднимая голову, мы просим помощи с небес, потому что далеки от себя, от своего сердца.
Бокал в двух руках, серьёзная причина впереди.
Чтобы забыть печали, уходим от себя.
Может быть, мир не ложь, просто у каждого своя правда.
Кто-то категорически не согласен с чьей-то правдой.
Принеси сахар и соль, может быть, ими мы изменили вкус жизни.
Раскрой чью-то душу, увеличив его славу.
Или отними у него всё его состояние.
Заговорят и молчуны однажды, не сомневаюсь.
Может быть, когда-нибудь, но не сегодня.

Много плакали мои глаза, льдом сковало мои руки, в лжи этого города не были услышаны мои слова.