Текст и перевод песни Orkhan Zeynalli - Dərində - Ithaf

Dərində - Ithaf

Sən Mənim 4 fəslimsən
Sən olmadan həyat keçmir, bil!
Bu qədər millətlər, hərənin öz dili
Mənim Sənə hisslərimi ifadə etməz heç bir dil Sus
Qoy, bir az yarpaqlar danışsın
Sevgidən şeirlər yox, qoy, otaqlar danışsın
Nə qədər saf toxunuşa şahid olmuş
Sevgini üşüməkdən qoruyan isti yataqlar danışsın
Sənlə döyünmək varkən ürək olub dönmək sanki
Dirəyimə böyümək sarılıb kimə elə bir örnək sayılır
Ki baxıb görmək insan kimi inamım köynək sankiləkələr görünər sap kimi ya da şəffaf, insan kimi
Sonda dönsək saf geri bu evdə bizi nə gözləyir
Sevincimizə baxıb qəhər kədərin üzünə
Döz deyir
Əl-ələ tutanda torpaq olur səma, dərələr isə bulud
Mən Səni unudaram bir sabah görünərsə qürub
(Nəqarət)
Tapsan dərində nə qədər üzüb getsən də hissləri
Son sözlərində desə Nə fayda?
Qəlb sevgi istəmir
Tapsan dərində bir gün üzüb getsən bu hissləri
Son sözdən əvvəl diqqətlə bax axı gözləri gizləmir.
Sən Mənim cüt gözümsən
Sən olmadan yerimək çox çətin, bil!
Bu qədər göz yaşları isladır izləri
Mənim yağışlarımı Səndən gizlədib çox çətir. Bil ki Sən Mənim nəfəsimsən
Gec gəldikcə qaralır dünya və azalıram mən
Sənlə yaşadığım hər saniyə ömürdən getsə belə
Dayanacağı olan həyatda sonsuzluğu qazanıram mən
Sən axan qanımsan, olmasan özümü hiss etmirəmHəqiqətə yaxın yalansan,
Nağıldı, hə gizlətmirəm
Buralarda düz hər tərəf çünki güzgülər yox
Çəkinmədən gəl dünyama, rahat ol, özgələr yox
Önümdə səs gələn yol, işıqlar yalançı olur
Sən ən çox sevilən biri ol
Mən isə davamçın olum
Məişət torunda şikara çevrilmiş sevgidə
Xoşbəxtlik yalansa əgər, qoy, mən əbədi yalançın olum
(Nəqarət)
Tapsan dərində nə qədər üzüb getsən də hissləri
Son sözlərində desə
Nə fayda? Qəlb sevgi istəmir
Tapsan dərində bir gün üzüb getsən bu hissləri
Son sözdən əvvəl diqqətlə bax axı gözləri gizləmir.

В глубине - Посвящение

Ты моя 4-я стихия,
Без тебя жизнь не идёт, знай!
Столько народов, у каждого свой язык,
Но ни один не выразит моих чувств к тебе. Тишина.
Пусть немного листья говорят,
О любви не стихи, пусть комнаты говорят,
Сколько нежных прикосновений видели,
Пусть тёплые постели, оберегающие любовь от холода, говорят.
Когда есть ты, с которой бьётся сердце, повернуться к другой — словно предать себя,
Прильнуть к опоре, расти, обвившись – кому такой пример сойдёт?
Взглянуть и увидеть, как человек, моя вера как рубашка, изъяны видны, как нити, или прозрачны, как человек.
В конце, если вернёмся чистыми обратно, что нас ждёт в этом доме?
Глядя на нашу радость, горе в лицо печали
Говорит: "Терпи".
Когда мы держимся за руки, земля становится небом, а долины — облаками.
Я забуду тебя однажды утром, если увижу закат.
(Припев)
Если найдёшь в глубине, как бы глубоко ни нырял в чувства,
Что толку, если в последних словах скажешь:
"Сердце не хочет любви".
Если найдёшь в глубине, однажды погрузившись в эти чувства,
Перед последним словом взгляни внимательно, ведь глаза не лгут.
Ты мои два глаза,
Без тебя ходить очень трудно, знай!
Столько слёз смачивают следы,
Много зонтов скрывали от тебя мои дожди. Знай, ты моё дыхание,
Чем позже ты приходишь, тем темнее мир и я исчезаю.
Даже если каждая секунда, прожитая с тобой, отнимается от жизни,
В жизни, имеющей предел, я обретаю бесконечность.
Ты моя текущая кровь, без тебя я себя не чувствую. Ты ложь, близкая к правде,
Сказка, да, я не скрываю.
Здесь всё прямо, потому что нет зеркал.
Не бойся, приходи в мой мир, будь спокойна, чужих нет.
Передо мной дорога, по которой слышны звуки, огни лживы.
Будь самой любимой,
А я буду твоим продолжателем.
В любви, ставшей добычей в сетях быта,
Если счастье — ложь, пусть я буду вечным лжецом.
(Припев)
Если найдёшь в глубине, как бы глубоко ни нырял в чувства,
Что толку, если в последних словах скажешь:
"Сердце не хочет любви".
Если найдёшь в глубине, однажды погрузившись в эти чувства,
Перед последним словом взгляни внимательно, ведь глаза не лгут.