Текст и перевод песни Orkhan Zeynalli - Mənim Şəhərim

Mənim Şəhərim

Bu şəhər mənə doğmadı
Mən ona özgə sayılsamda son illərdə
Bir neçə ildir artıq sıxılmaq tərk etmir
Artıq doğmalarda şəhərə sevgini bərk etmir
Bəlkədə bu şəhərdi qırılmış qəlbdi səbəb
Bəlkə hər kəsin içindəki derddi səbəb
Hamıda keçmiş günlərdə var bir nəfər
Unudmaq istediyi unuda bilmediyi bir nəfər
Görəsən neçə ürəy gəzir məndən incimiş
Görəsən neçə ürəydən sevgim incimiş
Indi çox az adama sevgidən söz təsir edir
Indi gülüş ancaq 2 nöqte 1 mörtərizədi
Indi o duyqular ancaq payızda gelib gedir
Insanlıq uzaq qohum tək arada gəlib gedir
Mənnən salam de tanımadıqım yerlərə
Denən bu şəhər hamını bir-bir atıb gedir
Hər dəfə qayıdanda evə qemli musiqilər
En xoş günlərdə belə nesə çatmir yenə
Ya artıq yaddı şəhər doqma hisslərdən uzaq
Yada sadəcə payız qəmləmdirir məni yenə

2 (Aid)
Pəncərəyə üfürüb orda ürək çəkmək
Yadaki qarda yerdə uzanıb mələk çəkmək
Uşaqlıq və yaxud təmiz qəlbin əməlləri
Kim deyibki böyüdükcə ürək çirklənməli
Soyuq Bakı havasında bəlkə bir isti kofe
Yada bir şirin söhbət həyatı unutmaq üçün
Mənə xoş sonluqla bitən maraqlı bir kino ver
Sonluq söz elə bəsti sevgini soyutmaq üçün
Tanışların sayı artır dostlar azaldıqca
Hərdən unuduram nədən daha çox zövq aldıqımı
Və yenidən vuruluram şəhərə hava qaraldıqca
Sevinirəm anlayanda hələdə bütöv qaldıqımı
Mən bəzən darıxıram şəhərdən uzaqda olub
Uzaqdan şəhərə baxıb onun üçün darıxmaqçün
Mən bəzən danışıram qəmli notlarla
Qəmli havaya girib sənin üçün darıxmaqçün

My City

This city wasn't my birthplace
Even though I am considered an outsider here in recent years
For many years I haven't stopped feeling suffocated
The love for the city in its natives no longer remains strong
Perhaps it was this city that caused a heartbreak
Perhaps it was sorrows in everyone's heart
Everyone has someone from the past
Someone they wanted to forget but couldn't
I wonder how many hearts have been hurt by me
I wonder how many hearts my love has injured
Nowadays very few are influenced by the word "love"
Nowadays, laughter is just two dots and one parenthesis
Nowadays, those feelings only come and go in autumn
Humanity is like a distant relative occasionally visiting
Send my greetings to places I don't know
This city you call home throws everyone away
Every time I return home, there's only sorrowful music
Even on the best days, I still feel unsatisfied
Has the city become a stranger, now far from warm feelings?
Or is it just autumn that saddens me once again?

2 (Chorus)
Drawing a heart on a window while breathing on it
Lying down in the snow and drawing an angel
These are actions of childhood or a pure heart
Who says the heart has to become tainted as we age?
Perhaps a warm cup of coffee in the cold Baku weather
Or engaging in a sweet conversation to forget about life
Give me an intriguing film with a happy ending
Compose the ending in such a way that it cools my love
The number of acquaintances increases while friends diminish
Sometimes I forget what brings me the most pleasure
And I fall for the city again as the sky darkens
I am glad when I realize I am still intact
I sometimes miss being away from the city
To gaze at the city from afar and miss it
Sometimes I speak with sorrowful notes
To embody the gloomy atmosphere and miss you