Bəstəkar - Remastered - Orkhan Zeynalli , PRoMete перевод на немецкий

Bəstəkar - Remastered

Ağ not, qara not çalır bəstəkar,
Dörd oktava ona gəlir dar,
Çalınacaq hələ çox zil, çox bəm var,
Ahəng pozulub, özü hiss edib,
Otaq səliqəsiz, həm də tüstü qoxur,
Rəfdə olmalı kitabların yerdə çoxu,
Saatda şarj bitib, işləmir oxu,
Əqrəblər göstərir 12: 30,
Həyat çox quduz,
Oynamağa həvəs yox,
Oysa hamı maskalarını taxıb,
Öz pərdəsini gözlər,
Niyə insanları işıq yox, kölgələr izlər?
Budur sual!
İşə düşür alışqan, yenə tüstü,
Sanki bəstəkar tüstüylə örtmək istəyir yaddaşının üstün,
Gözlər eynək arxasında dolu və küsgün,
Düzgün atılmamış addımlar, sonda uçuruma gətirir deyənlərə
Həyat sınağdır cavab verən bəstəkar intihara hazırdı,
Pərdələr açılır, o əlində drijor çubuğu əvəzinə ülgüc,
Son bəstəsinin son notunu venada qoyur,
Və alçaq təzim...
(Skit)
"Я играю ради игры. А вы судья по всему, играете что бы выиграть.
Мы с вами слишком разные люди..."
AiD)
19-cu əsr, Paris, təmtəraqlı Luvr,
Burda hətta sənətkar əsərlərini unudur,
Yəqin ki o da unudur sevmədiyi peşəsin,
Burda dünya onundur amma o neyləsin,
Burda divarlar tozlu onun tozlu karyerası kimi,
Buraya gələnlər çirkli onun çirkli aurası kimi,
Ötən hər gecə daha da zülmət onda adi gün kimi,
Taleyin sürprizləri qəddar olur ömür kimi,
50 il əvvəl çəkilən ilk şəkildə,
Amansız öpüş səhnəsi idi oldu dəsti xətti,
Hər şəkildə, hər rəfində olmalı Markizin əsərləri,
Kətana dikili nəzərləri yeni düşüncə beynində,
Rəssam geyimi əynində,
Artır daim tələbələri qocalmış yığılmışdı artıq qolda əzələləri,
Bilir rəssam metodikasını ustalaşıb korlaşmaq,
Rəssam iynəsi işıqlı dünyayla sağollaşmaq,
Sağollaşmaq istəmir ilham verən gözəlçələri,
Gözəlçələrin fonundakı qışa dözümlü sərçələri,
Ən incə bircə addım atıb ustad ola bilərdi,
Ağ göyərçin qapı önündə bağlı qalmış pəncərəsi,
Yox imiş uğur səhifəsi onun ağır həyat kitabının,
Əsl döyüş qəlpəsi, partlamışdı qəlbində,
Amma ki, indi bu müzeydə ən baxımlı əsərlər,
Onun tələbələrinin yaratdığı nümunələr,
O isə bədbəxt, gözünə iynə batıra bilməmişdi,
Gözəlçəsin görmüş onu yüzüncü dəfə sevmişdi,
İtirmişdi daha sonra rəssamlığın bu da nəticə,
Şizofren növbətçi Luvrda hər gecə...

Komponist - Remastered

Weiße Note, schwarze Note spielt der Komponist,
Vier Oktaven sind ihm zu eng,
Es gibt noch viele Höhen, viele Tiefen zu spielen,
Die Harmonie ist gestört, er hat es selbst gespürt,
Das Zimmer ist unordentlich, und es riecht nach Rauch,
Viele Bücher, die im Regal sein sollten, liegen auf dem Boden,
Die Uhr ist entladen, der Zeiger bewegt sich nicht,
Die Zeiger zeigen 12:30,
Das Leben ist sehr brutal,
Keine Lust zu spielen,
Doch alle haben ihre Masken aufgesetzt,
Warten auf ihren eigenen Vorhang,
Warum folgen den Menschen nicht Licht, sondern Schatten?
Das ist die Frage!
Das Feuerzeug geht an, wieder Rauch,
Als ob der Komponist sein Gedächtnis mit Rauch bedecken will,
Die Augen hinter der Brille voll und verbittert,
Denen, die sagen, falsch gesetzte Schritte führen am Ende in den Abgrund,
Antwortet der Komponist "Das Leben ist eine Prüfung" und ist zum Selbstmord bereit,
Die Vorhänge öffnen sich, er hält statt eines Taktstocks eine Rasierklinge in der Hand,
Die letzte Note seiner letzten Komposition setzt er in die Vene,
Und eine tiefe Verbeugung...
(Skit)
"Ich spiele um des Spielens willen. Und Sie, allem Anschein nach, spielen, um zu gewinnen.
Wir sind zu verschiedene Menschen..."
AiD)
19. Jahrhundert, Paris, prunkvoller Louvre,
Hier vergisst sogar der Künstler seine Werke,
Wahrscheinlich vergisst auch er seinen ungeliebten Beruf,
Hier gehört ihm die Welt, aber was soll er tun,
Hier sind die Wände staubig wie seine staubige Karriere,
Die, die hierherkommen, sind schmutzig wie seine schmutzige Aura,
Jede vergangene Nacht ist dunkler, für ihn wie ein gewöhnlicher Tag,
Die Überraschungen des Schicksals sind grausam wie das Leben selbst,
Im ersten Bild, vor 50 Jahren gemalt,
War eine gnadenlose Kussszene sein Markenzeichen geworden,
In jedem Bild, in jedem Regal sollten die Werke des Marquis sein,
Sein Blick auf die Leinwand gerichtet, ein neuer Gedanke im Kopf,
Malerbekleidung am Körper,
Seine Schüler werden immer mehr, er ist gealtert, die Muskeln in seinen Armen sind bereits geschwunden,
Er kennt die Methode des Malers: meistern und erblinden,
Die Nadel des Malers, um sich von der hellen Welt zu verabschieden,
Er will sich nicht von den inspirierenden Schönheiten verabschieden,
Von den winterfesten Spatzen im Hintergrund der Schönheiten,
Mit nur einem feinsten Schritt hätte er ein Meister werden können,
Eine weiße Taube vor der Tür, sein Fenster blieb verschlossen,
Es gab keine Erfolgsseite in seinem schweren Lebensbuch,
Ein echter Kampfsplitter war in seinem Herzen explodiert,
Aber jetzt, in diesem Museum, die meistbesuchten Werke,
Sind die Beispiele, die seine Schüler geschaffen haben,
Er aber, unglücklich, hatte sich die Nadel nicht ins Auge stechen können,
Er hatte seine Schönheit gesehen und sie zum hundertsten Mal geliebt,
Später verlor er die Malerei, das ist das Ergebnis,
Ein schizophrener Nachtwächter im Louvre, jede Nacht...