Qurtul - Remastered - Orkhan Zeynalli , PRoMete перевод на немецкий

Qurtul - Remastered

(PRoMete):
Günəş, parlaq səma, tozlu pəncərə.
Çərçivə arasından sızan şüa.
Qəribə ahəng, qəribə qamma,
Puç olmuş arzular.
Hər şey çox bəsit, mənasız dünya!
Fikirləşir ki, bəlkə, toz olum?!
Mən də sızan şüada rəqs edim.
Amma kölgə var və görünməmək qorxusu,
Ya da səs olum.
Qucaqlayım qulaqları və beyni.
Mən yazıram ki, sən eşidəndə yaşayım.
Mən bilirəm ki, sən eşitdin, mən yaşadım.
Hər sətirimdə çək nəfəs və gülümsə,
Qoy, gözlərində təbəssüm görünsün.

Nəqarət (PRoMete):
Qurtul bu cəmiyyət qəliblərindən,
Tələ sevgilər saxlayan
Paslı insan qəlblərindən!

Qurtul bu cəmiyyət qəliblərindən,
Tələ sevgilər saxlayan
Paslı insan qəlblərindən!

Qurtul bu cəmiyyət qəliblərindən,
Tələ sevgilər saxlayan
Paslı insan qəlblərindən!

(AiD):
Əgər sən öz hökmünlə barışmağa yox desən,
Əgər sən içdə yatan arzularına qalx desən,
Əgər sən bezib bir gün bu yerləri tərk etsən,
Yenə də gülümsə, qəm itsin gözlərində.
Qoy, tükənsin! Xəyallarının hamısı bəsdir artıq, böyü bir az!
Həyatda uzaqlarda çox olmusan, amma həyat hələ dayaz.
Bahar, yoxsa yaz, fərqi yoxdur sənlə mən kimi.
Bu təbiətin bir qanunu, sevinclə qəm kimi.
Sol, gözlərində solan o hisslər kimi.
Qaç, sevgimizdən qaçan mələklər kimi.
Bax, bircə dəfə də həyata kor insan kimi.
Yol, uzanmışdı, amma biz tükənmədik ki!
Həyatım, sən ömrümdə yoxsan artıq!
Bilməsəydi, qərənfil qəmli sayılmazdı, insan ölməsəydi!
Döndü attığım hər addım.
Darıxardım, dönməsəydi.
Ölməsəydi susuz dərviş, bəlkə, ağac əkərdi səhrada?!

Nəqarət (PRoMete):
Qurtul bu cəmiyyət qəliblərindən,
Tələ sevgilər saxlayan
Paslı insan qəlblərindən!

Qurtul bu cəmiyyət qəliblərindən,
Tələ sevgilər saxlayan
Paslı insan qəlblərindən!

Qurtul, bu cəmiyyət qəliblərindən!
Tələ sevgilər saxlayan
Paslı insan qəlblərindən!

(PRoMete):
Mənə yaddır bu səma!
Sənə düşmən bu günəş!
Yenə qarlı bu dağlar!
Budaqlar yarpaqsız!

Mənə yaddır bu səma!
Sənə düşmən bu günəş!
Yenə qarlı bu dağlar!
Budaqlar yarpaqsız!

Befreie dich - Remastered

(PRoMete):
Sonne, strahlender Himmel, staubiges Fenster.
Ein Strahl, der durch den Rahmen dringt.
Seltsame Harmonie, seltsame Tonleiter,
Verlorene Träume.
Alles ist so einfach, eine bedeutungslose Welt!
Ich überlege, vielleicht Staub zu werden?!
Damit auch ich im durchdringenden Strahl tanze.
Aber es gibt Schatten und die Angst, nicht gesehen zu werden,
Oder eine Stimme zu sein.
Dass ich die Ohren und den Verstand umarme.
Ich schreibe, damit ich lebe, wenn du es hörst.
Ich weiß, dass du es gehört hast, ich habe gelebt.
Atme bei jeder meiner Zeilen und lächle,
Lass ein Lächeln in deinen Augen erscheinen.

Refrain (PRoMete):
Befreie dich von diesen gesellschaftlichen Fesseln,
Von den Fallen, die Liebe gefangen halten,
Von rostigen Menschenherzen!

Befreie dich von diesen gesellschaftlichen Fesseln,
Von den Fallen, die Liebe gefangen halten,
Von rostigen Menschenherzen!

Befreie dich von diesen gesellschaftlichen Fesseln,
Von den Fallen, die Liebe gefangen halten,
Von rostigen Menschenherzen!

(AiD):
Wenn du dich weigerst, dich mit deinem Urteil abzufinden,
Wenn du deinen inneren Träumen sagst, sie sollen erwachen,
Wenn du eines Tages müde wirst und diese Orte verlässt,
Lächle trotzdem, lass die Trauer in deinen Augen verschwinden.
Lass sie enden! All deine Träume sind jetzt genug, wachse ein wenig!
Du warst oft weit weg im Leben, aber das Leben ist noch seicht.
Frühling oder Sommer, es spielt keine Rolle, wie bei dir und mir.
Das ist ein Naturgesetz, wie Freude und Kummer.
Verblasse, wie jene Gefühle, die in deinen Augen verblassen.
Flieh, wie Engel, die vor unserer Liebe fliehen.
Schau, nur einmal, auf das Leben wie ein blinder Mensch.
Der Weg war lang, aber wir sind nicht am Ende!
Mein Leben, du bist nicht mehr in meinem Leben!
Wüsste man es nicht, die Nelke gälte nicht als traurig, wenn der Mensch nicht stürbe!
Jeder Schritt, den ich tat, kehrte um.
Ich hätte mich gesehnt, wäre er nicht umgekehrt.
Wäre der durstige Derwisch nicht gestorben, vielleicht hätte er einen Baum in der Wüste gepflanzt?!

Refrain (PRoMete):
Befreie dich von diesen gesellschaftlichen Fesseln,
Von den Fallen, die Liebe gefangen halten,
Von rostigen Menschenherzen!

Befreie dich von diesen gesellschaftlichen Fesseln,
Von den Fallen, die Liebe gefangen halten,
Von rostigen Menschenherzen!

Befreie dich, von diesen gesellschaftlichen Fesseln!
Von den Fallen, die Liebe gefangen halten,
Von rostigen Menschenherzen!

(PRoMete):
Mir ist dieser Himmel fremd!
Dir ist diese Sonne ein Feind!
Wieder diese schneebedeckten Berge!
Zweige ohne Blätter!

Mir ist dieser Himmel fremd!
Dir ist diese Sonne ein Feind!
Wieder diese schneebedeckten Berge!
Zweige ohne Blätter!