Текст и перевод песни PRoMete feat. Orkhan Zeynalli - Qurtul - Remastered

(PRoMete):
Günəş, parlaq səma, tozlu pəncərə.
Çərçivə arasından sızan şüa.
Qəribə ahəng, qəribə qamma,
Puç olmuş arzular.
Hər şey çox bəsit, mənasız dünya!
Fikirləşir ki, bəlkə, toz olum?!
Mən də sızan şüada rəqs edim.
Amma kölgə var və görünməmək qorxusu,
Ya da səs olum.
Qucaqlayım qulaqları və beyni.
Mən yazıram ki, sən eşidəndə yaşayım.
Mən bilirəm ki, sən eşitdin, mən yaşadım.
Hər sətirimdə çək nəfəs və gülümsə,
Qoy, gözlərində təbəssüm görünsün.

Nəqarət (PRoMete):
Qurtul bu cəmiyyət qəliblərindən,
Tələ sevgilər saxlayan
Paslı insan qəlblərindən!

Qurtul bu cəmiyyət qəliblərindən,
Tələ sevgilər saxlayan
Paslı insan qəlblərindən!

Qurtul bu cəmiyyət qəliblərindən,
Tələ sevgilər saxlayan
Paslı insan qəlblərindən!

(AiD):
Əgər sən öz hökmünlə barışmağa yox desən,
Əgər sən içdə yatan arzularına qalx desən,
Əgər sən bezib bir gün bu yerləri tərk etsən,
Yenə də gülümsə, qəm itsin gözlərində.
Qoy, tükənsin! Xəyallarının hamısı bəsdir artıq, böyü bir az!
Həyatda uzaqlarda çox olmusan, amma həyat hələ dayaz.
Bahar, yoxsa yaz, fərqi yoxdur sənlə mən kimi.
Bu təbiətin bir qanunu, sevinclə qəm kimi.
Sol, gözlərində solan o hisslər kimi.
Qaç, sevgimizdən qaçan mələklər kimi.
Bax, bircə dəfə də həyata kor insan kimi.
Yol, uzanmışdı, amma biz tükənmədik ki!
Həyatım, sən ömrümdə yoxsan artıq!
Bilməsəydi, qərənfil qəmli sayılmazdı, insan ölməsəydi!
Döndü attığım hər addım.
Darıxardım, dönməsəydi.
Ölməsəydi susuz dərviş, bəlkə, ağac əkərdi səhrada?!

Nəqarət (PRoMete):
Qurtul bu cəmiyyət qəliblərindən,
Tələ sevgilər saxlayan
Paslı insan qəlblərindən!

Qurtul bu cəmiyyət qəliblərindən,
Tələ sevgilər saxlayan
Paslı insan qəlblərindən!

Qurtul, bu cəmiyyət qəliblərindən!
Tələ sevgilər saxlayan
Paslı insan qəlblərindən!

(PRoMete):
Mənə yaddır bu səma!
Sənə düşmən bu günəş!
Yenə qarlı bu dağlar!
Budaqlar yarpaqsız!

Mənə yaddır bu səma!
Sənə düşmən bu günəş!
Yenə qarlı bu dağlar!
Budaqlar yarpaqsız!

(Прометей):
Солнце, яркое небо, пыльное окно.
Луч просочился через раму.
Странный лайм, странная гамма,
Тщетные желания.
Все очень просто, бессмысленный мир!
Думает, что, может быть, это пыль?!
И я буду танцевать в луче света.
Но есть тень и страх быть невидимым,
Или голос смерти.
Обнимаю уши и мозг.
Я пишу, чтобы я жил, когда ты это слышишь.
Я знаю, что ты слышал, я жил.
Дыши и улыбайся на каждой моей линии,
Пусть в его глазах появляется улыбка.

Нагарата (Прометей):
Избавьтесь от победителей этого сообщества,
Ловушка, хранящая любовь
От ржавых человеческих сердец!

Избавьтесь от победителей этого сообщества,
Ловушка, хранящая любовь
От ржавых человеческих сердец!

Избавьтесь от победителей этого сообщества,
Ловушка, хранящая любовь
От ржавых человеческих сердец!

(Аид):
Если ты не можешь смириться со своим суждением,
Если ты хочешь встать во сне,
Если вы устали и когда-нибудь покинете эти места,
И снова улыбнись,и в глазах пусть будет.
Пусть кончится! Все его мечты похоронены уже, вырасти немножко!
Вы были далеко в жизни, но жизнь все еще мелка.
Весна или лето, не важно, как и я.
Это закон природы, как горе с радостью.
Оставь, как те чувства, которые блекнут в ее глазах.
Беги, как ангелы, бегущие от нашей любви.
Смотри, Как слепой человек из жизни только один раз.
Дорога была длинной, но мы не были истощены!
Моя жизнь, ты больше не в моей жизни!
Если бы он не знал, гвоздика не считалась бы мрачной, если бы человек не умер!
Каждый шаг, который я сделал.
Я бы скучал, если бы не замерз.
Если бы он не умер, может быть, он посадил бы деревья в пустыне?!

Нагарата (Прометей):
Избавьтесь от победителей этого сообщества,
Ловушка, хранящая любовь
От ржавых человеческих сердец!

Избавьтесь от победителей этого сообщества,
Ловушка, хранящая любовь
От ржавых человеческих сердец!

Избавьтесь, от победителей этого сообщества!
Ловушка, хранящая любовь
От ржавых человеческих сердец!

(Прометей):
Мне чуждо это небо!
Враг тебе это солнце!
Опять эти снежные горы!
Ветви без листьев!

Мне чуждо это небо!
Враг тебе это солнце!
Опять эти снежные горы!
Ветви без листьев!