Текст песни Ftaiei - Professional Sinnerz , Komis X

Με λένε Κόμη Κι εμένα Αδάμα
Οι τύποι που σου φέρνουν στο μυαλό τη Νιρβάνα
Με λένε Αδάμα Κι εμένα Κόμη
Τα χώνουμε και δεν ζητάμε συγγνώμη

Τα τελευταία νέα φρούτα που ′χω ακούσει είναι χάλια
Ραπάρουν τραγουδάνε πάντοτε μ' ανασφάλεια
Δεν είναι σίγουροι την ώρα που ηχογραφούν
Κι έτσι έμμειναν λάθος όλα αυτά που ′χουν να πουν
Παράσιτα παντού και πάντοτε σε ερμηνεία
Τόσο σε ηχογραφήσεις τόσο και σε συναυλία
Ατάκες ούτε μια, μόνο βρίζουν
τα θεία, έχουνε δυσλεξία, θέλουνε θεραπεία
Δε σε υποτιμάω MC δε σε υποβαθμίζω
Απλά το πράγμα είναι έτσι κι έτσι το ξεχωρίζω, όπως το Α από το Β
Οι πιο πολλοί MC's θεωρούν σωστό να βγαίνουν στη σκηνή τους πίτα
Χάνουνε τα λόγια τους, μπερδεύουνε τα μπούτια,
έχουνε και την απαίτηση κάτω να πέφτουν σούτια
Ηρέμησε MC, μου φαίνεται έχασες τη μπάλα
Μου μυρίζει σάπια φρούτα στα τελάρα

Είμαι ένας πόντιος σαν τον Γιωρίκα και τον Κωστίκα
Στ' αρχίδια μου όλα σαν να δουλεύω μες στο ΙΚΑ
Έτσι μέχρι να βλέπω ανάποδα τα ραδίκια
Και ας είμαι κομμάτια, εδώ μιλάμε αντρίκια
Όποιος δεν ξέρει, ξέρει πως δε γίνεται αλλιώς
Από τότε που ήμουνα Τούμπα Παοκ Οργασμός
Πάντα σωστός, όταν τα χώνω πάντα χαμός
Μέσα στους σκοτεινούς MC′s εγώ είμαι το φως
Γιατί ποτέ δεν λένε κάτι, που να σημαίνει κάτι
Επαναλαμβάνονται σαν την λούμπα στο κομμάτι
Όλοι μικροί παρθένοι, μα είναι γαμάτοι
Και όλοι βασιλιάδες, μα χωρίς το παλάτι
Εγώ πίνω πριν βγω, εγώ πίνω πριν πιω
Μην περιμένεις να χωθώ πριν βγω να στην πω
Και για εσένα φίλε μου είναι τόσο απλό
Κράτα τη ρίμα μέσα σου σαν να είναι μυστικό

Με λένε Johnny
Όποτε η ζωή με τσιτώνει τραβάω περόνη ΜΠΑΜ
Και τα πάντα είναι σκόνη
Κι εμένα Κόμη που όταν τα χάνει πάλι τα χώνει
Και στη σκακιέρα της ζωή δε γίνεται το πιόνι
Πιάνω στυλό χαρτί και το στυλό συνήθως τελειώνει
Όποτε γράφω γι′ αυτούς τους αμαρτωλούς
Και ξέρω πολλούς όσους χωράει ο νους, αθάνατους, θνητούς
Johnny που είσαι μ' ακούς;
Είμαι εδώ και σε ακούω ρε Κόμη και δεν αλλάζω
Δεν είμαι δικαστής όμως παντού θα τους δικάζω
Με τον δικό μου τρόπο, μες στο δικό μου σπίτι
Πάνω στα βορειοδυτικά μέσα απ′ τη Θεσσαλονίκη
Μη μας ξεχάσεις! Σκέψου εμάς αν θες να αποδράσεις
Θυμήσου εμάς όταν θέλεις να γελάσεις
Και να χαμογελάσεις τη μιζέρια σαν χορτάσεις
Γιατί ποτέ δε θα μπορέσεις φίλε να μας φτάσεις

Αν δε θες να την πάθεις κοίτα να μάθεις να γράφεις και να
ερμηνεύεις σωστά όλα αυτά που νιώθεις...