Текст и перевод песни Qaraqan - Leykemiya

Leykemiya

Qaranlıq gecələrdə susur yiyəsiz köpəklər
Hardasa, kiçik mənzillərdə döyünür ürəklər
Hansısa stalinkada baxır gözlər düz tavana
Səhərin xronikası, çaxılıb beynə tapança
Hansısa küçələrdə boyanır al rəngə asfalt
Kimsə kişi kimi dözür, çoxusu çıxır arvad
Dırnaq, cırmaq, qolda qolbaq, axmaq
Sonda içki, yataq, bu qızı bağlı otaqda
Kimsə iyrənir dəri rəngindən, dözür pula görə
Və kimsə ağlıyır gecə məsciddə, baxışlar göyə
Və kimsə axtarır zaman divarında çatlar
Axmaq, zaman bu oyunda heç vaxt qalmır dalda
Bu amansız dalğa, dənizdən qisas almaq
Oğlunu yada salmaq, meyit əvəzi qəbirdə torpaq
Qorxaq, gəl üzək dərinə, yapış əlimdən
Bağışla, yox, qayıt, orda nəfəs alma dərindən
Qaranlıq gecələrdə susur yiyəsiz köpəklər
Hardasa, kiçik mənzillərdə döyünür ürəklər
Hansısa stalinkada baxır gözlər düz tavana
Qəzetdə kiçik xəbər, çaxılıb beynə tapança
Bakının laxtalanır yaraları və xronikası
Görəsən arxivində neçə meyit qalıb yiyəsiz
Görəsən hansı keçmiş dostlar bizi yada salır
Və neçəmiz bu dünyadan köçəcək fatihəsiz
Həkimlər qoyur diaqnoz, müəllimlər dərs tapşırır
Svetofor dəyişir rəngin, polislər sərt baxışlı
Hakimlər vurur çəkic, əsgərlər olur şəhid
Şairlər yazır şeir, məndə isə leykemiya
Həkimlər qoyur diaqnoz, müəllimlər dərs tapşırır
Svetofor dəyişir rəngin, polislər sərt baxışlı
Hakimlər vurur çəkic, əsgərlər olur şəhid
Şairlər yazır şeir, məndə isə leykemiya
Qış, payız, şəhərin sürətinə tab gətirmədim
Və hər növbəti addım yaralarıma səpir qəmi
Düzəlmir heçkəs - bu öyrəndiyim ilk dərs
Göydəki dəli rəssamlar bax necə çəkir səni
Tətik mənim son dostum və köməyim
Bakıdan business classla cəhənnəmə ürəyim
Mən dözmədim, mən dözə bilmədim
Ümid dayanacaqlarında xoşbəxtlik qatarını nə qədər gözlədim...
O gəlmədi...
Və köhnə stalinkada kərpic divarlar
Bir neçə saniyə sonra qonşuları yuxudan oyadar
Bir neçə saat sonra polislər və boz paqonlar
Bir neçə həftə sonra baş xəbər arxivdə solar
Bir nəfər çox, bir nəfər az - əhali sayı dəyişmir
Bir nəfər var, bir nəfər yox - bu sadəcə statistika
Bir nəfər lal, bir nəfər kor, bir nəfər ac, bir nəfər tox
Bir intihar, bir istintaq, və yaddaşından poz
Qaranlıq küçələrdə hürür yiyəsiz köpəklər
Qapısı bağlı mənzillərdə can verir ürəklər
Dahilər məhv olur zamanla, sovrulur küləklə
Dahilər məhv olur zamanla, sovrulur küləklə
Qaranlıq küçələrdə hürür yiyəsiz köpəklər
Çənədən soyuq güllə, tavanda qanlı çiçəklər
Bir neçə saniyə ölümün gecikdikcə addımları
Sonuncu təbəssümlə yadına salır yaxınları
Həkimlər qoyur diaqnoz, müəllimlər dərs tapşırır
Svetofor dəyişir rəngin, polislər sərt baxışlı
Hakimlər vurur çəkic, əsgərlər olur şəhid
Şairlər yazır şeir, məndə isə leykemiya
Həkimlər qoyur diaqnoz, müəllimlər dərs tapşırır
Svetofor dəyişir rəngin, polislər sərt baxışlı
Hakimlər vurur çəkic, əsgərlər olur şəhid
Şairlər yazır şeir, məndə isə leykemiya...

Leukemia

Stray dogs fall silent in the dark of night,
Hearts beat somewhere, in small apartments tight.
In some Stalin-era flat, eyes stare at the ceiling white,
Morning chronicles, a pistol pressed against the brain, so tight.
On some streets, the asphalt is painted a crimson red,
Someone endures like a man, most turn out like a woman instead.
Nails, scratches, bracelets on arms, a fool's parade,
In the end, it's just drinks, a bed, this girl in a room, betrayed.
Someone is disgusted by skin color, yet endures for the sake of pay,
And someone cries at night in the mosque, their gaze towards the heavens they sway.
And someone searches for cracks in the wall of time,
Fool, in this game, time never falls behind.
This ruthless wave, seeking revenge from the sea,
Remembering his son, dirt in the grave instead of a body.
Coward, come closer to the depths, take my hand,
Forgive me, no, come back, breathe deeply in that land.
Stray dogs fall silent in the dark of night,
Hearts beat somewhere, in small apartments tight.
In some Stalin-era flat, eyes stare at the ceiling white,
A small news piece in the paper, a pistol pressed against the brain, so tight.
Baku's wounds and chronicles are clotting,
I wonder how many unclaimed bodies remain in its archive, rotting.
I wonder which past friends remember us now,
And how many of us will leave this world without a final bow.
Doctors make diagnoses, teachers assign homework,
Traffic lights change colors, policemen give a stern look,
Judges bang their gavels, soldiers become martyrs,
Poets write poems, and I have leukemia, a life that falters.
Doctors make diagnoses, teachers assign homework,
Traffic lights change colors, policemen give a stern look,
Judges bang their gavels, soldiers become martyrs,
Poets write poems, and I have leukemia, a life that falters.
Winter, autumn, I couldn't keep up with the city's pace,
And every next step sprinkles sorrow upon my wounds' embrace.
Nobody gets better - that's the first lesson I've learned,
Look how the crazy artists in the sky have painted you, burned.
The trigger is my last friend and my aid,
From Baku to hell, business class, my heart has strayed.
I couldn't endure, I couldn't bear,
At the bus stops of hope, how long I waited for the happiness train to be there...
It never came...
And in the old Stalin-era flat, brick walls stand tall,
In a few seconds, the neighbors will awaken from their slumber's thrall.
In a few hours, policemen and gray epaulets will arrive,
In a few weeks, the headline news in the archive will strive.
One more, one less - the population count remains the same,
One exists, one doesn't - it's just statistics, a numbers game.
One is mute, one is blind, one is hungry, one is fed,
One suicide, one investigation, and memories from your mind are shed.
Stray dogs howl in the dark streets, their cries ascend,
In apartments with closed doors, hearts reach their end.
Geniuses are destroyed by time, swept away by the wind's gentle hand,
Geniuses are destroyed by time, swept away by the wind's command.
Stray dogs howl in the dark streets, their cries ascend,
A cold bullet from the jaw, bloody flowers on the ceiling transcend.
Death's delayed footsteps for a few seconds more,
With a final smile, he remembers his loved ones, to the core.
Doctors make diagnoses, teachers assign homework,
Traffic lights change colors, policemen give a stern look,
Judges bang their gavels, soldiers become martyrs,
Poets write poems, and I have leukemia, a life that falters.
Doctors make diagnoses, teachers assign homework,
Traffic lights change colors, policemen give a stern look,
Judges bang their gavels, soldiers become martyrs,
Poets write poems, and I have leukemia...