Текст и перевод песни Qaraqan - Leykemiya

Leykemiya

Qaranlıq gecələrdə susur yiyəsiz köpəklər
Hardasa, kiçik mənzillərdə döyünür ürəklər
Hansısa stalinkada baxır gözlər düz tavana
Səhərin xronikası, çaxılıb beynə tapança
Hansısa küçələrdə boyanır al rəngə asfalt
Kimsə kişi kimi dözür, çoxusu çıxır arvad
Dırnaq, cırmaq, qolda qolbaq, axmaq
Sonda içki, yataq, bu qızı bağlı otaqda
Kimsə iyrənir dəri rəngindən, dözür pula görə
Və kimsə ağlıyır gecə məsciddə, baxışlar göyə
Və kimsə axtarır zaman divarında çatlar
Axmaq, zaman bu oyunda heç vaxt qalmır dalda
Bu amansız dalğa, dənizdən qisas almaq
Oğlunu yada salmaq, meyit əvəzi qəbirdə torpaq
Qorxaq, gəl üzək dərinə, yapış əlimdən
Bağışla, yox, qayıt, orda nəfəs alma dərindən
Qaranlıq gecələrdə susur yiyəsiz köpəklər
Hardasa, kiçik mənzillərdə döyünür ürəklər
Hansısa stalinkada baxır gözlər düz tavana
Qəzetdə kiçik xəbər, çaxılıb beynə tapança
Bakının laxtalanır yaraları və xronikası
Görəsən arxivində neçə meyit qalıb yiyəsiz
Görəsən hansı keçmiş dostlar bizi yada salır
Və neçəmiz bu dünyadan köçəcək fatihəsiz
Həkimlər qoyur diaqnoz, müəllimlər dərs tapşırır
Svetofor dəyişir rəngin, polislər sərt baxışlı
Hakimlər vurur çəkic, əsgərlər olur şəhid
Şairlər yazır şeir, məndə isə leykemiya
Həkimlər qoyur diaqnoz, müəllimlər dərs tapşırır
Svetofor dəyişir rəngin, polislər sərt baxışlı
Hakimlər vurur çəkic, əsgərlər olur şəhid
Şairlər yazır şeir, məndə isə leykemiya
Qış, payız, şəhərin sürətinə tab gətirmədim
Və hər növbəti addım yaralarıma səpir qəmi
Düzəlmir heçkəs - bu öyrəndiyim ilk dərs
Göydəki dəli rəssamlar bax necə çəkir səni
Tətik mənim son dostum və köməyim
Bakıdan business classla cəhənnəmə ürəyim
Mən dözmədim, mən dözə bilmədim
Ümid dayanacaqlarında xoşbəxtlik qatarını nə qədər gözlədim...
O gəlmədi...
Və köhnə stalinkada kərpic divarlar
Bir neçə saniyə sonra qonşuları yuxudan oyadar
Bir neçə saat sonra polislər və boz paqonlar
Bir neçə həftə sonra baş xəbər arxivdə solar
Bir nəfər çox, bir nəfər az - əhali sayı dəyişmir
Bir nəfər var, bir nəfər yox - bu sadəcə statistika
Bir nəfər lal, bir nəfər kor, bir nəfər ac, bir nəfər tox
Bir intihar, bir istintaq, və yaddaşından poz
Qaranlıq küçələrdə hürür yiyəsiz köpəklər
Qapısı bağlı mənzillərdə can verir ürəklər
Dahilər məhv olur zamanla, sovrulur küləklə
Dahilər məhv olur zamanla, sovrulur küləklə
Qaranlıq küçələrdə hürür yiyəsiz köpəklər
Çənədən soyuq güllə, tavanda qanlı çiçəklər
Bir neçə saniyə ölümün gecikdikcə addımları
Sonuncu təbəssümlə yadına salır yaxınları
Həkimlər qoyur diaqnoz, müəllimlər dərs tapşırır
Svetofor dəyişir rəngin, polislər sərt baxışlı
Hakimlər vurur çəkic, əsgərlər olur şəhid
Şairlər yazır şeir, məndə isə leykemiya
Həkimlər qoyur diaqnoz, müəllimlər dərs tapşırır
Svetofor dəyişir rəngin, polislər sərt baxışlı
Hakimlər vurur çəkic, əsgərlər olur şəhid
Şairlər yazır şeir, məndə isə leykemiya...

Лейкемия

Темными ночами молчат бездомные псы
Где-то, в маленьких квартирах, бьются сердца
В какой-то сталинке взгляд устремлен в потолок
Хроника утра, выстрел в висок
На каких-то улицах асфальт окрашивается в красный
Кто-то терпит, как мужчина, многие оказываются женщинами
Ногти, царапины, браслет на руке, глупость
В итоге выпивка, кровать, эта девушка в запертой комнате
Кто-то брезгует цветом кожи, терпит ради денег
А кто-то плачет ночью в мечети, взгляд устремлен в небо
А кто-то ищет трещины на стене времени
Глупец, время в этой игре никогда не отстает
Эта безжалостная волна, месть морю
Вспомнить сына, вместо тела в могиле земля
Трус, давай нырнем глубже, хватайся за мою руку
Прости, нет, вернись, там дыши глубже
Темными ночами молчат бездомные псы
Где-то, в маленьких квартирах, бьются сердца
В какой-то сталинке взгляд устремлен в потолок
Маленькая заметка в газете, выстрел в висок
Сворачиваются раны и хроника Баку
Интересно, сколько трупов осталось в его архиве безымянными
Интересно, какие бывшие друзья вспоминают нас
И сколько из нас покинет этот мир без поминания
Врачи ставят диагнозы, учителя задают уроки
Светофор меняет цвет, полицейские суровы взглядом
Судьи стучат молотком, солдаты становятся мучениками
Поэты пишут стихи, а у меня лейкемия
Врачи ставят диагнозы, учителя задают уроки
Светофор меняет цвет, полицейские суровы взглядом
Судьи стучат молотком, солдаты становятся мучениками
Поэты пишут стихи, а у меня лейкемия
Зима, осень, я не выдержал скорости города
И каждый следующий шаг сыплет соль на мои раны
Никто не исправляется - это первый урок, который я усвоил
Смотри, как рисуют тебя безумные художники на небе
Курок - мой последний друг и помощник
Из Баку бизнес-классом в ад мое сердце
Я не выдержал, я не смог выдержать
На остановках надежды, как долго я ждал поезд счастья...
Он не пришел...
И старые кирпичные стены сталинки
Через несколько секунд разбудят соседей ото сна
Через несколько часов полицейские и серые погоны
Через несколько недель главная новость померкнет в архиве
На одного больше, на одного меньше - число жителей не меняется
Один есть, одного нет - это просто статистика
Один немой, один слепой, один голодный, один сытый
Одно самоубийство, одно расследование, и стереть из памяти
На темных улицах воют бездомные псы
В квартирах с закрытыми дверями умирают сердца
Гении гибнут со временем, развеиваются ветром
Гении гибнут со временем, развеиваются ветром
На темных улицах воют бездомные псы
Пуля из челюсти, кровавые цветы на потолке
Несколько секунд замедленных шагов смерти
С последней улыбкой вспоминает близких
Врачи ставят диагнозы, учителя задают уроки
Светофор меняет цвет, полицейские суровы взглядом
Судьи стучат молотком, солдаты становятся мучениками
Поэты пишут стихи, а у меня лейкемия
Врачи ставят диагнозы, учителя задают уроки
Светофор меняет цвет, полицейские суровы взглядом
Судьи стучат молотком, солдаты становятся мучениками
Поэты пишут стихи, а у меня лейкемия...