Текст и перевод песни Qaraqan - Son Renessans

Son Renessans

Uzaq küncə atılmış kətan kağız, fırçalar
Quruyur bir neçə gün açıq qalan boyalar, rənglər
Və pəncərədən çöldə inanılmaz gözəl peyzaj
Əsl faciə - hər şey var, rəssam istəmir çəkmək
Rəssam istəmir görmək, rəssam istəmir baxmaq
Ümid vermir günəş, içini titrətmir dəniz, dalğalar
Buludlu səma, qarğalar və sarı tarlalar
Göy qurşağı, yaşıl meşələr, ilk dəfə yağan qar
O saatlarla danışar gözəlliyindən dünyanın
Onun rəsmlərindən soyuq divarlara gəlir həyat
O çəkir doğulduğu kimi, ötürüb bütün hissləri
Sürətli zaman içində bu rəsmlər əbədiyyət
Rəssamın gözlərində yaş, titrəyir yorğun barmaqlar
Sonuncu rəsmlər deyil peyzaj, portret, anlamaq
Çətin qarışıq rəngləri və sanki daha bacarmır
Əyri xəttlər, yarımçıq cizgilər, rəngli qaralama
Otağa əsir son payız küləyi
Özü ilə bir neçə sarı, quru yarpaq gətirib
Bir neçə göz yaşı və ayrılıq gətirib, bu payız
Və rəsssam ötürür bəyaz kağıza bu hissləri
Boşalan sərgiləri bu rəsmlər doldurmaz
O bilir insanlar anlamır, belə çəkmək olmaz
Onlara lazım açıq-aydın ölü portretlər
Amma çəkir onun əli ilə Tanrı, bu ilahi trans
Son renessans, toz altında anlaşılmaz şəkillər
Qarışıq sözlər, hecalar və mürəkkəb sətirlər
Son renessans, xalqın alqışlarına satılmır rəssam
Sonuncu şans, sizə bu ağır şeirlərim miras
Son renessans, sonuncu intibah, gəlirəm getmək üçün
İtirdiyiniz dəyərlərin yanında itmək üçün
Məni bağışla padre, deyəsən gəlmədi yaz
Sonuncu rəssamın sonuncu duası, renessans
Ona deyirdilər ki, çək portretini padşahların
Sənin qiymətini bilsələr biləcəklər sarayda
İncəsənət heç vaxt yaşamayıb gücünə xalqın
Qara camaata lazım deyil həqiqət, avamdırlar
Deyirdilər ki, gözəl xanımlardan gəlsə sifariş
Onları şəkillərdə olduqlarından gözəl çəkərsən
Bax digər rəssamlara, böyük faytonlarda, sərgilərdə
Yanlarında rəsm anlamayan gözəllər
Sənin əkdiyin toxumlar bu torpaqlarda bitməz
Müharibədə birinci irəli gedənlər ölürlər
Arxada gizlənən, döyüşdən qaçanlar qalır sağ
Birincilər şəhid, ikincilər qəhrəman olurlar
Baxıb susurdu rəssam, gözlərində qaranlıq
Onun çəkdiyi rəsmlər artıq ötüb zamanı
Onun çəkdiyi rəsmlər gizlədir içdə mənanı
Və bu dərinliyi anlaya bilir ancaq Tanrı
Otağa əsir son payız küləyi
Özü ilə bir neçə sarı, quru yarpaq gətirib
Rəssamın fırçası donur və ürəkdən çəkir ah
Doğulur tərk edilmiş emalatxanada intibah
Tökülür yerə rənglər, dolur ağrı ilə kağız
Titrəyir dizləri, çəkilir rəsm, yazılır tarix
Çırpılır kənara akvarel, rəssam güclü və aciz
Beləcə doğulur portretlər ölkəsində surrealism
Son renessans, toz altında anlaşılmaz şəkillər
Qarışıq sözlər, hecalar və mürəkkəb sətirlər
Son renessans, xalqın alqışlarına satılmır rəssam
Sonuncu şans, sizə bu ağır şeirlərim miras
Son renessans, sonuncu intibah, gəlirəm getmək üçün
İtirdiyiniz dəyərlərin yanında itmək üçün
Məni bağışla padre, deyəsən gəlmədi yaz
Sonuncu rəssamın sonuncu duası, renessans
Toz altında anlaşılmaz şəkillər
Qarışıq sözlər, hecalar və mürəkkəb sətirlər
Son renessans, xalqın alqışlarına satılmır rəssam
Sonuncu şans, sizə bu ağır şeirlərim miras
Son renessans, sonuncu intibah, gəlirəm getmək üçün
İtirdiyiniz dəyərlərin yanında itmək üçün
Məni bağışla padre, deyəsən gəlmədi yaz
Sonuncu rəssamın sonuncu duası, renessans

The Last Renaissance

Canvas and brushes lie forgotten in a distant corner,
Paints and colors dry out, left open for days.
And outside the window, an unbelievably beautiful landscape,
A true tragedy - everything's there, but the artist doesn't want to paint.
The artist doesn't want to see, the artist doesn't want to look,
The sun offers no hope, the sea and its waves don't stir his soul.
Cloudy skies, crows, and yellow fields,
A rainbow, green forests, the first snowfall.
He used to talk for hours about the world's beauty,
His paintings brought life to cold walls.
He painted as he was born, conveying all his feelings,
Within the rapid flow of time, these paintings are eternity.
Tears in the artist's eyes, his tired fingers tremble,
The last paintings are not landscapes or portraits, understand.
Complex, mixed colors, and it's as if he can't do it anymore,
Crooked lines, unfinished sketches, colorful scribbles.
The last autumn wind blows into the room,
Bringing with it a few yellow, dry leaves,
Bringing a few tears and farewells, this autumn.
And the artist transfers these feelings onto the white paper.
These paintings won't fill empty galleries,
He knows people don't understand, that you can't paint like this.
They need clear, lifeless portraits,
But his hand is guided by God, this divine trance.
The last renaissance, misunderstood pictures under dust,
Confused words, syllables, and complex lines.
The last renaissance, the artist doesn't sell out for the crowd's applause.
The last chance, my heavy poems are your inheritance.
The last renaissance, the last awakening, I come to leave,
To disappear alongside the values you've lost.
Forgive me, padre, it seems spring hasn't come.
The last artist's last prayer, renaissance.
They told him to paint portraits of kings,
If they knew your worth, they'd recognize it in the palace.
Art has never lived by the people's power,
The common folk don't need truth, they're ignorant.
They said if you got commissions from beautiful ladies,
You'd paint them even more beautiful than they are.
Look at other artists, in grand carriages, at exhibitions,
With beauties who don't understand art.
The seeds you sow won't grow in this soil,
Those who charge first in war die,
Those who hide behind, who flee the battle, survive.
The first become martyrs, the second become heroes.
The artist watched and stayed silent, darkness in his eyes.
The paintings he created have already surpassed time,
The paintings he created hide the meaning within,
And only God can understand this depth.
The last autumn wind blows into the room,
Bringing with it a few yellow, dry leaves,
The artist's brush freezes, and he sighs from his heart.
An awakening is born in the abandoned workshop,
Colors spill onto the floor, the paper fills with pain,
His knees tremble, the painting is drawn, history is written.
Watercolors are thrown aside, the artist is both strong and helpless,
Thus, surrealism is born in the land of portraits.
The last renaissance, misunderstood pictures under dust,
Confused words, syllables, and complex lines.
The last renaissance, the artist doesn't sell out for the crowd's applause.
The last chance, my heavy poems are your inheritance.
The last renaissance, the last awakening, I come to leave,
To disappear alongside the values you've lost.
Forgive me, padre, it seems spring hasn't come.
The last artist's last prayer, renaissance.
Misunderstood pictures under dust,
Confused words, syllables, and complex lines.
The last renaissance, the artist doesn't sell out for the crowd's applause.
The last chance, my heavy poems are your inheritance.
The last renaissance, the last awakening, I come to leave,
To disappear alongside the values you've lost.
Forgive me, padre, it seems spring hasn't come.
The last artist's last prayer, renaissance.