Текст песни Yakamoz - Radu , Rashness

Sanki bir sanatçı gibi küllüğün hayatı tasviri
Her yeni dal sönmek için yanmayı bilmeli
Kül oldukça hayallerim rüzgarlara karşı
Anlatmayı kabullendim küstahlara aşkı

Bu akreple yelkovanın yarışı
Zamana meydan okursan hayatın karışır
Kaçıncı anışım seni kaçıncı yanışım
Ben şansıma küstüm siz şansınızla barışın

Tebessüme varmak umut, ilerliyorum bir tünele doğru
Sanki diyor bana Allah unut
Sallanıyor dar ağacında çocukluğum büyüdükçe
Ne çok derde yoldaş olduk bu tünelde yürüdükçe

Yarınların sancısını bugünlere kimler attı
İçimdeki gelecek kaygısını kim yarattı
Tanınmaz haldeyim bu kim der artık
Annem bile bilmez haklı

Ne ara yirmi altı oldum?
Sanki daha yeni doğdum
Sonum olacak yalnızlık
Bunu biliyordum, iyiye yordum

Sordum, sordukça beni boğdum
Sorun olacak yalnızlık, bunu biliyordum
Deliye vurdum kendimi
Deliye vurdum kendimi

Zahmet etme kapatırım çıkarken kapıyı sanki
Yüzümü görse dönüşecek şu beyaz bulut kahve renge
Yedikçe yenisi gelir kazıklar hep var yedekte
Sen dönerken buzdan dünyamın üstünde har etekle

Günaydın bi'kaç lokma var yemekte
Dönen başımla aradığım şu sigara bal petekte
Hatayı hep o anda yaptık biliyoruz.
Gitmek isteyen birinin yüzüne bakıp inatla kal demekle

Sinirden ısırdığım dudaklarda kan var
Altta kalmak istemem aklımda hala intikam var
Ayrı kalmayı becerdik ama unutmayı bilemedik
Ne farkı kaldı söyle artık aşkın intihardan?

Sorun yalnız olduğunu diyememek mi?
Soğuktan donarken üstüne çekip şu aşkı giyememek mi?
Sonunda çektim aklı bir yere gittim
Solumdan çektin aşkı göz yaşından denize ittin boğdun

Sanki daha yeni doğdum
Sonum olacak yalnızlık
Bunu biliyordum, iyiye yordum

Sordum, sordukça beni boğdum
Sorun olacak yalnızlık, bunu biliyordum
Deliye vurdum kendimi
Deliye vurdum kendimi

(Yok) yok, artık vermiyorum zaman
Anladım sonunda kollarıma gelmiyorsun tamam
Hikayeymiş hepsi işte senle mutluluklar falan
Yaşadığım en kötü kabus bu mutluluklar yalan

Ben inanmıştım aslında yanıldığımı göremedim
Tutuştum ya yokluğunla bir an olsun sönemedim
Bu yangının külleri yetmiyorken nefrete hala
Gözlerine bakıp da bir kez olsun sövemedim ya sana

Nasıl da mutluluğumu kaybettim
Anlamadım salak gibi unuttuğumu zannettim
Göz altlarımın rengi burukluğumun tam resmi
Yaklaşma bana artık her şeyimi mahvettin

Gökyüzü bulutlu
Bahar gelmeyecek gibi ya da bir kuruntu
Nasılsa ayrılıklar ihanetle kuruldu
Neyse boşver en sonunda ben de unuttum ve soğudum

Sanki daha yeni doğdum
Sonum olacak yalnızlık
Bunu biliyordum, iyiye yordum

Sordum, sordukça beni boğdum
Sorun olacak yalnızlık, bunu biliyordum
Deliye vurdum kendimi
Deliye vurdum kendimi