Текст песни Aghrab - Reza Pishro

هیولاها گوش کنن
وقتشه، هه هه
(کجا رسیدیم؟)
(آخرش)
(ایستگاه آخره)
(ایستگاه آخره)
عقرب می تونه این آتیشو به اوج برسونه
از ترس نمی تونن ببینن چی تو خودشونه
این تلخی زَهره با تدبیر جنگ
قرنطینه حبسه با زنجیر فقر
نا امنی محض، وحشی و جنگجو
سختگیر و سنگی با تنبیه مرگ
ادامه بازی رو بشناس
این اداره ی تاریکو بشکافش
قصه ی قاضی و زندان جلوش هیچی نیست چون عادی و پنهانه
حقیقت آفریقا همون فقر مطلقیه که قاطی شمشاس
گیریم تو این بازیِ کش داره همه جا چش داره همه جا چش داشت
هرج و مرج پره تو کشورم
ولی هیشکی هیچ جوره نمیده بهش محل
بشکنم یا بزنه به دل سرم؟
هی ضرر میزنن به ملت و ول ترن
جر نزن، دل نبند یه روند بهش
هنوز تو دریا میچرخه ول نهنگ
حالا نت بدن نت ندن میخزنم
از بین نرن غیب نشم بهترم بیا من رو ریلمم
قیامت ذهنم ژنتیک ریاست شمشم
انرژیه ضیافت عشقم
سیاست زشتم
بیام همه تشنه ان
حالا منم طیفی از این عالم رندم
سِریم نفرین کبریت خیس
دست و پا میزنیم هی میشه لیز
سرباز بشی مثل قارچ میشی ریز
هر کی حرف داره مثل کفتار میشه پیر
درد داره مثل پرگار بشی کیر
هر بار خودتو میکشی دور شمشیر
هر بار تو جبهه میدی بوی تردید
جلو میری میرسی به خونه قبلیت
هربار که قسطو میدی کونم نیست
ترجیح میدی بمونی تو لونه سمیت
سریع بیست میزنن و همه زمین گیر
بپا تو سرت تیری نره که نعره زده شیر
شیر
مهم نی حرکت کینگ
انرژی رو گذاشتیم برا بعد رینگ
آب قطعه قطعه ریخت
زنده موندیم ولی داریم قطعه قطعه میشیم
مگه کسی ندید تو دهنمون ریدن؟
بگو مگه غیر از اینه طبیعت دیو؟
عادت شده مثل شریعت دین
راه پر عافت و خریت پیر
ولی هنوز دنبال عظمت کیر
حتی اگه واسه نوزاد قدغنه شیر
فریبندگی، همه اش فریبندگی
جون علی برا کی همش حتی در پیت
اصلا نمیدونه میده جونو برا کی
نسبت میده مال خرابرو شیر
ولی داره ته میگیره ذره ذره دیگ
پیک نیکم سر جاشه تا میخوره کیک کیک آه
عقرب میتونه این آتیشو به اوج برسونه
از ترس نمیتونن ببینن چی تو خودشونه
این تلخی زَهره با تدبیر جنگ
قرنطینه حبسه با زنجیر فقر
نا امنی محض، وحشی و جنگجو
سختگیر و سنگی با تنبیه مرگ
ادامه بازی رو بشناس
این اداره ی تاریکو بشکافش
قصه ی قاضی و زندان جلوش هیچی نیست چون عادی و پنهانه
حقیقت آفریقا همون فقر مطلقیه که قاطی شمشاس
گیریم تو این بازیِ کش داره همه جا چش داره همه جا چش داشت
میدونم که قلبت خاک شده
اومدم کمکت تا نبضت کار کنه
بهت بگم دنیا رو نظمش کار شده
اونی که این بالاست با درد اسهال شده
دیگه تو بغض نیست از دستش وا شده
برا هر ارتباطش شرطش کاندومه
از حافظه گذشته عکسش پاک شده
تو زیر زمینم اگه قدش سانسوره
باید همه اشو نقد حساب کنه
طرد شده مشغول حذف لاشخوره
تو سکوت غرق پرِ سر صداست دورش
از بالا که میخواد تا سقف حساب پره
تو همه قصه هاش بوده قهرمان خودش
دیگه خیلی کم میره ور با آیفونش
میتونه جنوب باشه غربو مات کنه
شیطون باشه ولی سر تو آب کنه
با زنبور و انِش تو کندو پاک کنه
یه جنگجوی مرموز که طرحش فانتومه
همه برگای توی دستش آسفوره
گرما جور عشقش میکاره
جای مرگ استانبوله
تو گند ماسوله
پیشونیشو میاره به سمت شاهکشت
تخم چپشم نیست حرف مافوقش
با هر مافیا داره صد هزار برش
انگشت درگیر و سد آب پره
میتونه زمینو هم سطح ماه کنه
با کلمات زنجیر برده وا کنه
و دیگه نمیذاره قیمت رو بارکدش
زمان کم میکنه وزن بالنش
و هر جانداری شده محو شابلونش
عقرب میتونه این آتیشو به اوج برسونه
از ترس نمیتونن ببینن چی تو خودشونه
این تلخی زَهره با تدبیر جنگ
قرنطینه حبسه با زنجیر فقر
نا امنی محض، وحشی و جنگجو
سختگیر و سنگی با تنبیه مرگ
ادامه بازی رو بشناس
این اداره ی تاریکو بشکافش
قصه ی قاضی و زندان جلوش هیچی نیست چون عادی و پنهانه
حقیقت آفریقا همون فقر مطلقیه که قاطی شمشاس
گیریم تو این بازیِ کش داره همه جا چش داره همه جا چش داشت
نوک نوک قله ام
تو سی و سه سالگی دارم همه چیو از طبقه شش حاضر میبینیم
میدونی ما محکومیم به جاودانگی و ابدیت
ادامه بده