Текст песни Ghorbat - Rokh

مشت کرده یه بغض گلومو
بارون ببار با من ببار
شسته رفته باید گفت
قلب مادرم پاینده باد
به بلندای قرن بیست و یک
فکرم نرسید ، عقل قد نداد
خوشبختی تو ارتفاعه
باید تو پنتهاوس آینده ساخت ؟
جز اون هیشکی کرم نکرد
سر و صداهای تو سرم کرم نکرد
گوش نواز ترین آهنگ سکوته
اگه میشنویش دنبال سمعک نگرد
بریم سر اصل مطلب
خط و رسمم میون شهر مصرف عشق
چشت دنبال ارث باباته ؟
قیمتی ترین میراث بشر حسّ
خیره م به سفیدی پر رنگ ماه
میگذره عمر به سرعت خواب
چند فرسخ از خودت دوری ؟
اسم این فاصله رو غربت بزار
خیره م به سفیدی پر رنگ ماه
میگذره عمر به سرعت خواب
چند فرسخ از خودت دوری ؟
اسم این فاصله رو غربت بزار
حلزون مسیر رو میرفت آسته آسته
میگفت گذر ثانیه ها به ما چه ؟
حتی وقتی وقت طلاس
لحظه شماری کار کاسباشه
از درون بجوش مثل اشک چشمه
دردی که دور از خودخواهیه درد عشقه
پیر داستانه امّا سیاه مونده
واشه بخت کلاغ ته قصّه
بزار بگم از سمت فلسفه
دو بیت عشقی که هموزن نبضمه
به محیط ساعت دل نبند
وقتی شعاع لحظه هاست همقد عقربه
جور دیگه ای حس کن
باد رو ببین دریا رو بشنو
میون این همه دست خالی
خودت رو به خودت بسپر
خیره م به سفیدی پر رنگ ماه
میگذره عمر به سرعت خواب
چند فرسخ از خودت دوری ؟
اسم این فاصله رو غربت بزار
خیره م به سفیدی پر رنگ ماه
میگذره عمر به سرعت خواب
چند فرسخ از خودت دوری ؟
اسم این فاصله رو غربت بزار
عاشق بوی گِل ام
خوش به حالت کشاورز
نمک پرورده ی شور دلم
به رگ ورق خون میده مدادم
حس بینایی قلّابیه
یه کور نمیتونه باشه دنیا دیده ؟
بالاتر از سیاهی کهکشونه
این آدمه که تو توهّم قربانیه
غلط گیری که هیچوقت پاک نمیکرد
آدما رو دوش چپم الهه میشن
دیدم شاعر کوری رو که
تو گوش خدا از مردم گلایه میکرد ، میگفت
من از رویاهام میگم بشون"
بهم میگن کور خوندی
شاید نمیدونن این فصل کتاب تقدیرم رو
"به خط بریل سرودی
خیره م به سفیدی پر رنگ ماه
میگذره عمر به سرعت خواب
چند فرسخ از خودت دوری ؟
اسم این فاصله رو غربت بزار
خیره م به سفیدی پر رنگ ماه
میگذره عمر به سرعت خواب
چند فرسخ از خودت دوری ؟
اسم این فاصله رو غربت بزار