Текст песни Merhaba Annecim 4 (ETC Production) - Sezgin Uvaç

Merhaba annecim bak yine kalbim sızladı
Beslediğim duygularımı hasretin çaldı
Peşinden koşsam dahi yetişemedim anne
İnan senden sonra düştüm dizlerimin üstüne
Yıkılmam dediğim zamanları hatırlıyorum
O zamanlar pamuk ellerinden tutuyordum
Şimdi tutamıyorum anne çünkü yoksun
Nefesine hasret kaldım ben bu şehirde
Bu yazdığım kaçıncı mektup inan bilmiyorum
Yazdığım mektupları okuduğunu umuyorum
Biliyorum anne olmayacak dua'ya amin diyorum
Ne yapayım özlemimi böyle dindiriyorum
2 sene önce babamıda uğurladık yanına
Farkındayım bana çok kızıyorsunuz orada
Başladığım maddeleri artık boşladım baba
Yuvamı kurdum ve torununda geliyor yakında
Bu haberi sizlere böyle vermek istemezdim
Fakat ellerimden birşey gelmiyor annecim
Yanımda olsaydınızda görseydiniz herşeyi
Biliyorum cennettende görüyorsunuz herşeyi
Dualarınız sayesinde hala ayaktayım
İçimdeki tüm duyguları kağıtlara yazdım
Yazdığım her duyguyu insanlara anlattım
Ne yazık ağlarken bile herkesi ağlattım
Aslında kismeyi ağlatmak istememiştim
Ben sadece içimdeki duygularımı belirttim
Bu duyguyu insanların içine işledim
İnan suçum yok ben sadece yazıp çizdim
Sadece yazıp çizdim ben içimdekinleri
Bu duyguyu bilenler sesime eşlik etti
Annesizliği yazmak hiçte kolay değilmiş
Yazmaya çalışan insanlar bir bir delirmiş
Bende deliren insanların içindeyim baba
Hasretinizi örtmeye çalışıyorum aslında
Fakat olmuyor anne çünkü çok yoruldum
Dizlerimde derman yokken koşup durdum
Size gelen yolu arayıp duruyorum hala
O yolu bulsam çıkıp gelirim yanınıza
Velakin aradıkça o yolu bulamıyorum
Yaklaştıkça türlü engellere takılıyorum
Bir sabah uyanamadığımda aşıcam engelleri
Buluştuğumuz vakit bitiricem bu özlemi
Filmin sonuna gelmek hiçte kolay değildi
Filmin sonuna geldiğimizde kaybettik herşeyi
Sizden sonra bir türlü toparlanamadık anne
Gör bak evlatların farklı köşelerde
Çizdiği yola girerken arkasına bakmadı bile
Dönüp baksa dahi ellerimiz bom boştu anne
Bomboş olan ellerimiz her gece semada
Gittiğinizden bu yana bekliyoruz baba
Parkın köşesi mesken oldu evlatlarına
Bir kere seslende yüzünüzü görelim baba