Текст и перевод песни Sokół feat. Marysia Starosta - Spalone mosty

Spalone mosty

Dzisiaj wiem, że już nie mogę tu wrócić
I nie zobaczę już nigdy tych miejsc, ani tych ludzi
Metaliczny dźwięk kanistra
Ten benzyny zapach i tlen wrodzony ogień wśród burzy
Patrzę wstecz, silny deszcz podmywa brzeg
Gdzieś po drugiej stronie miasto się budzi
Jeszcze przed chwilą mogłem przejść, wycofać
Lecz teraz spalony most już nie da mi zawrócić
Przerażająco obojętny idę przed siebie
Zostawiając wszystko, co poznałem na tym świecie przecież
I każdy podmuch wiatru czuję się jakbym całe życie siedział w próżni
I czy siedziałem rzeczywiście nie wiem
Nie jestem w stanie dziś rozróżnić ich od siebie
Indywidualizm kończy się jak płacisz kartą w sklepie
Jesteśmy tacy sami, kiedy jemy, wydalamy, śpimy
Umieramy i wierzymy, że dziś będzie lepiej
Idę przed siebie, nie wiem, po co
Może bym odpoczął, ale chyba nie zmęczyłem się
Idę przed siebie, nie wiem po co
Czy jest chociaż jeden, który serio, dokąd idzie wie
Nie znam twarzy czuje brak wzroku na plecach
Wiem ze nikt nie będzie tęsknił ani się z rozpaczy wieszał
Po co mamy zaszczepione sentymenty w genach
Chyba po to, żebym czuł się inny tu i teraz
Barman życia amnezję ze sklerozą wstrząsnął w szklance
Dla mnie jak pod narkozą jest mi bardzo fajnie
Więc zapominam doskonale perfekt całkiem
O czym całkowicie zapomniałem właśnie
Po jakimś czasie trafiam na spalony most
Po mojej drodze żeby iść na wprost nowy most zwodzę
I nie wiem czy już byłem tu, bo okrążyłem glob
I remontuje wciąż, i pale tę samą przeprawę non stop dalej

Palisz przeszłość jak kolejny most
Wiatr roznosi popiół, wdychasz go
Wiesz już, że ten gorący oddech spalił cię
A ja wdycham to, żyjesz we mnie

Burned Bridges

I know today that I can't go back there
And I'll never see those places again, nor those people
Metallic sound of the canister
This scent of gasoline and the inherent fire amidst the storm
I look back, the strong rain erodes the shore
Somewhere on the other side, the city wakes up
Just a moment ago, I could cross, retreat
But now the burned bridge won't let me turn back
I walk forward, terrifyingly indifferent
Leaving behind everything I've known in this world, after all
And every gust of wind feels like I've been sitting in a vacuum all my life
And I don't know if I actually did sit
I can't tell them apart today
Individualism ends when you pay with a card at the store
We are all the same when we eat, excrete, sleep
We die and believe that today will be better
I walk forward, I don't know why
Maybe I'd rest, but I don't think I'm tired
I walk forward, I don't know why
Is there even one who seriously knows where he is going
I don't know the faces, I feel the lack of gaze on my back
I know no one will miss me or hang themselves out of despair
Why are we genetically programmed with sentiments
Probably so I feel different here and now
The bartender of life shook amnesia with sclerosis into the glass
For me, it's like being under anesthesia, I feel great
So I forget perfectly, perfectly completely
What I completely forgot about just now
After a while, I come across a burned bridge
On my way to go straight, I build a new drawbridge
And I don't know if I've been here before, because I've circled the globe
And I keep repairing, and burning the same crossing non-stop further

You burn the past like another bridge
The wind carries the ashes, you inhale it
You already know that this hot breath burned you
And I breathe it in, you live in me