Текст песни Deniz Kızı 2 - ViceArnold

Daha çok küçükken başladı dertlerim
Üstüme geldi ve kaçmadım herkesi
İyi birisi sandım aklıma gelmedi
Kötü oldukları katlanıp her şeyi

İçime atınca inat yapıp bekledim
Nedeni yoktu tabi sapıtmıştım
Güvenememeyi bana babam alıştırdı
Ben de gitipte anama sarılmıştım

Anlatıyım size neden bu denle sevgiyle bu aşkla denize bağlıyım
Yerine farklı kız koyamadım asla bi'kaç kez denedim gerizekalıyım
Ki benim el atığım her şeyde biraz sen vardın bana çekilen aşkın ızdırabı kaldı
Şimdi dinle bunu anla, beni ve deliren aklımı

Sekizinci sınıfa başladım, sınıfta Deniz adında bir kız vardı
İlk görüşte hoşlandım, sevdim ve de bi' hayli kıskandım
Ben cesaret dolu bi' çocuktum oysa ki onu görene kadar ayıkmazdım
İyice hırslandım, gidip duygularımı önüne sericektim yadırgandım

Bi' gün bi' dostum dedi ki: "Öyle kuru kuru olmaz gidip hediye falan ver"
Hediye falan dertti bana param yok, daha küçüğüm de ileriye bakan derdi ki
"Bu çocuk hırslı, istediğini alır, uğraşır yani dişe diştir"
Madem öyle hediye lazım para bulmak için gidip bir işe girdim

Bir cuma günü tam işimi bitirdim kapıdan içeriye Deniz girdi, beni sevindirdi
Fakat o başka bi' sebepten ötürü gelmiş, gerilmiştim
Ona da "Neden buradasın?" dediğimde güldü sonra dedi ki "Can, babam nerde?"
Ben kafam yerde bi' şekil içeri gittim, utandım dedim ki: "Sabah gelmez o"

Ona hediye alacağım paranın babasından çıkması garip olaydı
Hani kolaydı lan aşk meşk işleri, sürekli acı çekip panik olandım
Ama o gün bi' cesaret patladı, volta atar gibi bi' ileri bi' geri gidiyodum
Hediye ve çiçekle karşısına geçtim ve sonunda dedim ki: "Seni seviyorum"

En güvendiği çalışanı bendim, söyledim kızını sevdiğimi
Ve de ona hediyeler almak için çalışıp da onca çaba gösterdiğimi
Anlamıştı zaten ve dedi ki bana: "Anlıyorum bu konudaki netliğini"
Ben de tekrâr teşekkür ettim kızınızı bana emanet ettiğiniz için

Bunun üzerine bi' kaç hafta geçti ben grip oldum, hastalandım
Meraklanan kız arkadaşım dedi ki: "Bi' doktora gidelim ilaç yazar"
Sırf üzülmesin diye de gitmiştim peşinden
İnat yapar, hırs yapar kaçardım hastane ortamlarından sonra da saçmalardık

Ama iki gün sonra da şehir dışına çıkması gerekiyodu tüm ailesiyle
Ben hastaydım hala "Gitme" dedim, "Olmaz" dedi ve feda edince
Ben tüm cümlelerimi gitmemesi için "Tamam lan gitmicem" dedi
Ki bizde kalcaktı, dörtte çalan bir telefon tüm gecemizi berbat edince

Tabi şaşırdım, hatta polis vardı dedi ki: "Evladım sen kimsin?"
"Ben Deniz'in erkek arkadaşıyım, gecenin bu saatinde sen kimsin?"
"Beni iyi dinle bi' bak şimdi" dedi ve sözüne gerilerek devam etti
"Seferihisar'da bi' trafik kazası sonucu o kızın ailesi vefat etti"

Hay amına koyim Deniz uyuyodu, bi' bilse kendimi çok zor tutuyodum
Ona nasıl anlatacağımı da kuruyo'dum kafamda, Deniz uyandı ve de söyledim ağlama
Çığlıklarını da duyuyodum, bu nası bi' hayat dersi lan?
Şans her defada kaderin ağlarını üstüme atıpta hayatımın amına koyuyodu (yeter)

Ailesi yoktu artık onun ama benden başka, ben her şeyiydim
Bi' yandan acı verip, bi' yandan mutluluktu bu da bana, gerçeğin hiç
Değişmeyeceğini sanıp er geç inisiyatif kullanmak da bi' dert değildi
Tabi "Hayatımızın sonuna kadar beraberiz" dedik de bak neredeyiz biz?

Olgunlaştım, geliştim, okulu bırakıp bi' işe girdim
Çünkü biz evlenicez lan demiştik o dönem
Türkiye'nin coğrafyasından da daha çok denize sahiptim
Onun sade dörtte üçü denizle kaplı, benim her tarafım denizdi (benim her tarafım denizdi lan)

İki sene geçti bizde kalıyoduk, bi' sıkıntımız da yoktu çok şükür
Annesi ve babası gibiydim her zaman yanındayım da
Çok küçük yaşta vefat edince kaybetti her şeyi, o mutluyken bile gözleri dolu
Babamdan görmediğim baba şefkatini Deniz'e gösteriyodum

Ben işe giderdim, o yemek yapardı
Evde de sürekli sebep arardık sarılmak için ve de "Eve geç kalma erkenden gel"
Sen hep "Tamam mı?" diyince tabi beni bu mutlu ediyodu
Yeni imkanlar yaratıyodum, beni görmek için evde can atıyodu, kalbi küçük sade ben sığabiliyodum

Üçüncü senemizdi bi' gece yorgun argın döndüm eve ve keyif yoktu
Kapıyı çaldım annem açtı "Boşuna arama" dedi ve evde Deniz yoktu
Ben de merak edip de sordum "Nerde bu kız?" evde iyice köpürmüştüm
Deniz'in öz abisi gelip de kızı İstanbullara götürmüştü

İki ay geçti, haber aldığım anda valizimi toplayıp İstanbul'a gittim
Abisi her gün dövüp de soruyormuş kıza "Kim lan bu Can?"
Ve insaf duyan da yoktu Deniz'e, bi'de artık güvenmek ne kadar zor
Geliyodur onun için, bi'de abisi ayarlamış kıza üvey anne baba

Sabrım kalmadı "Artık yeter" dedim, Deniz'le İzmir'e kaçtık
Gizli felandı, yine de olsun beraberdik
Kilitli kalan korkulara da sahiptik, fakat amacımız hiçbi' zaman kötü değildi
Bizi canlı halde ayıramazlardı da kader toprağa bi' ölüme zincir vurdu

Dört, beş ay evden çıkmadık aslına bakarsan bayağı bi' sapıttık
Çünkü tedirgindim abisi gelir diye, Deniz'i tekrâr kaçırdı
Olacak gibi değil bulamıyodum onu lan aklımı iyicene kaçırdım
Hastanelerde yattım onca ay ve kimseler demedi ki hiç "Nasılsın?"

Ben hala daha bulamadım seni, İstanbul seni aldı benden
Bi' yardım el vermez, tanrım her yerde dertler elzemse sırıtma
Ben korsanlar kadar çaresiz ve de bi' o kadar da tutsağım hala
Sen daha gönlümde yaşayan özgür bir deniz kızıysan

Yağmur ve rüzgarların nedeni yok
Dünya ellerimde
Kalbinden uzak olabilirim ama
Bu aşkı engellemez

Yağmur ve rüzgarların nedeni yok
Dünya ellerimde
Kalbinden uzak olabilirim ama
Bu aşkı engellemez

Yağmur ve rüzgarların nedeni yok
Dünya ellerimde
Kalbinden uzak olabilirim ama
Bu aşkı engellemez