Sepideh Dam - Viguen перевод на немецкий

Sepideh Dam

شد زنده جهان ز دمِ سپیده
رنگ سیه از رخ شب پریده
خورشید افشان کُنَد گیسوی طلایی
کاش ای زیبا تو هم چون سحر بیایی

دیدم به چمن یاسمن دمیده
بر گونه گل اشک شب چکیده
چیدم گلها که در صبح آرزوها
با گل آیم نیایم برِ تو تنها

تو خود همان یاسمنی
که آبروی چمنی
بر منِ بیدل چه شد ای مَه
که گذشتی به سحرگه

که بنگرم روی تو را
نگاه دلجوی تو را
وه که بهشتی ز وفایی
که جهانی ز صفایی

[ویگن] کاش ای مَه رخِ دلکش بنمایی باز
[پوران] کاش ای غم به دل ما تو نیایی باز
[ویگن و پوران] کاش ای غم به دل ما تو نیایی

بی تو نبوَد اثری به باده
این اشکِ ز می نگهِ تو داده
هرگز دیده چو رویت گلی ندیده
چون تو زیبا خدا گل نیافریده

این شانه که در نگه تو دیدم
این نغمه که از لب تو شنیدم
گوید داری به دل عشق سینهسوزی
سوزی پنهان تو از مهر دلفروزی

تو عشق دیرین منی
چو جان شیرینی منی
غمکده من شده گلشن
چو تو باشی به برِ من

من آگه از راز توام
خوشم که دمساز توام
با تو به شادی بنشینم
رخ ماه تو ببینم

[ویگن] کاش ای مَه رخِ دلکش بنمایی باز
[پوران] کاش ای غم به دل ما تو نیایی باز
[ویگن و پوران] کاش ای غم به دل ما تو نیایی

Morgendämmerung

Die Welt erwachte durch die Morgendämmerung,
Die dunkle Farbe wich vom Antlitz der Nacht.
Die Sonne lässt ihr goldenes Haar erstrahlen,
Könntest du, Schöne, doch auch wie der Morgen erscheinen.

Ich sah auf der Wiese blühenden Jasmin,
Auf der Wange der Blume tropfte der Tau der Nacht.
Ich pflückte Blumen, um am Morgen der Wünsche
Mit Blumen zu dir zu kommen, nicht allein.

Du selbst bist jener Jasmin,
Der die Zierde der Wiese ist.
Was ist mir Armen geschehen, oh Mond,
Dass du in der Morgendämmerung fortgingst?

Dass ich dein Antlitz erblicke,
Deinen liebevollen Blick.
Weh, du bist ein Paradies der Treue,
Eine Welt voller Lieblichkeit.

[Viguen] Könntest du, oh Mond, dein reizendes Gesicht wieder zeigen,
[Pouran] Könntest du, oh Kummer, nicht wieder zu unserem Herzen kommen.
[Viguen und Pouran] Könntest du, oh Kummer, nicht zu unserem Herzen kommen.

Ohne dich gibt es keine Spur im Wein,
Diese Träne vom Wein hast du mir gegeben.
Niemals hat ein Auge eine Blume wie dich gesehen,
So schön wie dich hat Gott keine Blume erschaffen.

Diese Schulter, die ich in deinem Blick sah,
Diese Melodie, die ich von deinen Lippen hörte,
Sagt, du trägst im Herzen eine brennende Liebe,
Einen heimlichen Brand von herzzerreißender Liebe.

Du bist meine alte Liebe,
Du bist mir so lieb wie meine Seele.
Meine Trauerstätte ist zum Blumengarten geworden,
Wenn du bei mir bist.

Ich kenne dein Geheimnis,
Ich bin glücklich, dein Vertrauter zu sein.
Mit dir sitze ich in Freude,
Sehe dein mondgleiches Gesicht.

[Viguen] Könntest du, oh Mond, dein reizendes Gesicht wieder zeigen,
[Pouran] Könntest du, oh Kummer, nicht wieder zu unserem Herzen kommen,
[Viguen und Pouran] Könntest du, oh Kummer, nicht zu unserem Herzen kommen.