Текст и перевод песни Zbigniew Wodecki - Godność Ogromna

Są jacyś święci niepojęci
I ludzie prości jak podłoga
I z tej podłogi - Boże drogi
Wyraźnie bliżej im do Boga
Oni są stacją zapomnianą
Gdzie się na torach suszy siano
Gdzie na peronie pasą konie
A w oczach płonie, taka ładna
Godność - ogromna i bezradna
Przez życie idą należycie
Więcej w nich chłodu niźli żaru
Śpią szybko, żeby wstać o świcie
W radio o takich mówią - naród
Oni są stacją...
Nikt się nie ślini, z łbów nie dymi
Wolni od gniewu i zazdrości
Więc Ty ich, Boże, chroń przed tymi
Którzy nie mają wątpliwości

Есть святые непостижимые
И люди простые, как пол
И с этого пола-Дорогой Бог
Ближе к Богу
Они-станция забытая
Где на дорожках сушат сено
Где на платформе пасутся лошади
А в глазах горит, такая красивая
Достоинство-огромное и беспомощное
По жизни идут должным образом
Больше в них холода, чем в углях
Они быстро спят, чтобы встать на рассвете
На радио о таких говорят-народ
Они-станция...
Никто не пускает слюни, из голов не дымится
Свободные от гнева и ревности
Так ты их, Боже, защити от этих
Кто не сомневается