Текст и перевод песни Łona i Webber - Gdańsk-Szczecin

Gdańsk-Szczecin

Świt zmienia się z nocą
Gdańsk Główny, wbiegam tu, gdy głośniki bełkoczą
Że na peronie już stoi mój pociąg (kurwa)
Przy czym jedną rzecz od razu ustalmy
Ja spóźniony jak zwykle, on zaś wyjątkowo punktualny
To pierwszy absurd, ale na drugi czekam dość krótko
Wita mnie uśmiechnięty konduktor
Mówiąc dzień dobry, proszę, dziękuję i dalej w tym stylu
Myślę no ładnie odjebało mi już
Nie patrzę do tyłu, tylko wbiegam z trudem
I znajduję przedział: dwie studentki, matka z dzieckiem i student
Siadam i od razu mam problem z tym 4-letnim dzieckiem
Bo jest coś kurwa podejrzanie grzeczne
A widzę, że to urwis groźny, bo ma oczy sprytne
I z przyjemnością by mnie choćby kopnął w łydkę
Albo inne brzydkie rzeczy by przedsięwziął szczerze
A mimo to ich łotr nie przedsiębierze (he?)
Myślę co się tutaj dzieje do diabła
Patrzę na studentki, jedna jest ładna
Ale student, zamiast ją uwieźć, adoruje laptop
Więc ona dała się poderwać notatkom
Matko boska, świat się tak łatwo rozpadł
Czy to jest miejsce, w którym byłbym rad pozostać
W towarzystwie nieludzko grzecznego dziecka i trojga technokratów
W tym pociągu jadącym na zachód
Czuję przypływ strachu i w rozpaczy taki koncept mam
Może to nie PKP, tylko Deutsche Bahn
Nie bez sensu myślę szowinisto podły
Przecież niemiecki czterolatek by cię, chociaż pogryzł
Gdzie są przyczyny tych skutków?
Myślę, pogrążając się w smutku. Boże, skąd ten chłód tu?
I kiedy właśnie pytam się sam, do czego myśmy doszli
Ktoś aksamitnym głosem mówi przez głośnik

Szanowni Państwo, zbliżamy się do stacji Koszalin Główny
Bardzo prosimy wszystkich wysiadających podróżnych
O sprawdzenie, czy w przedziale nie pozostał ich bagaż podręczny
Jednocześnie zachęcamy do jeżdżenia pociągami naszych linii, do widzenia

Głos przestał się sączyć, a ja myślę, no przesadzili teraz
Świat się kończy, czas umierać
Bo to znak, że kapitalizmu dziczeje reżim
Skoro już nawet PKP jest jazzy
Skończę jak Hłasko
Nic tylko się chlasnąć
Kiedy runął już ostatni bastion
Pękło pasmo złudzeń i jest rozpacz parszywa
Ale nagle koszmar zaczyna się urywać
Bo gdzieś tak trochę przed Łobzem
Wsiada babcia ubrana w moher, myślę jest dobrze
Nawet lepiej, bo nim zaczniemy tłuc o tory
Ona w połowie zdąży opowiedzieć nam swój życiorys
Ot co, swoją drogą dosyć nudny z połowę bym obciął
Ale wreszcie czuję tu się mniej obco
I jeszcze niuans nadziei źródłem
Patrzę na firanki i z radością odkrywam, że są brudne
W jednym z miast sennych wsiada łysiejący brunet
Babcia sięga po Nasz Dziennik, on wyciąga Trybunę
I w sumie robi się jeszcze goręcej przez to
Zacieram ręce i cieszę się jak dziecko
À propos ten jak dotąd anemiczny anioł wpatrzony w okno
Już mnie czterokrotnie kopnął w kolano
I czuję, że jest dobrze znów mi
Bo gniew trzepie mnie jak turystę białoruski celnik bez łapówki
Nie zasnę
Słyszę szemranego sprzedawcę, co idzie przez korytarz, krzycząc: "Piwo jasne!"
Robi się pasztet
A ja czuję, że mamy jeszcze szansę
Póki po torach jeździ ten skansen
W pociągach jest styl
Więc, zamiast płynąć w innych prądach gdzieś by
Utonąć, ja wolę oglądać ten cyrk
I czuć się jak pasażer kolei polskich
Słysząc aksamitny głos jakby bardziej swojski

Hehehehe... proszę Szanownego Państwa, zbliżamy się do stacji Szczecin Główny
B... mhm... bagaże chciałbym, żeby Państwo zabrali je z przedziałów...

Gdańsk-Szczecin

Dawn fades into night
Gdańsk Główny, I rush in as the speakers mumble
That my train is already at the platform (damn it)
Let's just establish one thing right away
I'm late as usual, while it's exceptionally punctual
That's the first absurdity, but I don't wait long for the second
A smiling conductor greets me
Saying good morning, please, thank you, and so on
I think, well, I must be losing it
I don't look back, just run in with difficulty
And find a compartment: two students, a mother with a child, and a student
I sit down and immediately have a problem with this 4-year-old child
Because he's damn suspiciously well-behaved
And I can see he's a mischievous little rascal, because he has clever eyes
And he'd gladly kick me in the shin
Or engage in other nasty things, honestly
And yet, the little devil doesn't do them (huh?)
I wonder what the hell is going on here
I look at the students, one is pretty
But the student, instead of wooing her, is worshipping his laptop
So she let herself be seduced by her notes
Mother of God, the world has fallen apart so easily
Is this the place where I'd be happy to stay?
In the company of an inhumanely well-behaved child and three technocrats
On this train heading west
I feel a surge of fear and in despair, I have this concept
Maybe this isn't PKP, but Deutsche Bahn
I'm not thinking like a vile chauvinist for no reason
After all, a German four-year-old would at least bite you
Where are the causes of these effects?
I think, sinking into sadness. God, where does this chill come from?
And just when I'm asking myself, what have we come to
Someone speaks through the speaker in a velvety voice

Ladies and gentlemen, we are approaching Koszalin Główny station
We kindly ask all departing passengers
To check if they have not left their hand luggage in the compartment
At the same time, we encourage you to travel by trains of our lines, goodbye

The voice stopped flowing, and I think, well, they've gone too far now
The world is ending, time to die
Because it's a sign that capitalism's regime is becoming wilder
Since even PKP is jazzy now
I'll end up like Hłasko
Nothing left but to get drunk
When the last bastion has fallen
The chain of illusions has broken and there's a lousy despair
But suddenly the nightmare begins to fade
Because somewhere before Łobez
A grandma dressed in mohair gets on, I think it's good
Even better, because before we start arguing about the tracks
She'll manage to tell us half of her life story
Which, by the way, is quite boring, I'd cut half of it
But finally I feel less alien here
And another nuance is a source of hope
I look at the curtains and discover with joy that they're dirty
In one of the sleepy towns, a balding brunette gets on
Grandma reaches for Nasz Dziennik, he pulls out Trybuna
And in total, it gets even hotter because of this
I rub my hands and rejoice like a child
Speaking of which, this anemic angel staring out the window so far
Has already kicked me in the knee four times
And I feel like I'm good again
Because anger shakes me like a Belarusian customs officer shakes a tourist without a bribe
I won't fall asleep
I hear a shady salesman walking down the corridor, shouting: "Light beer!"
It's getting messy
And I feel like we still have a chance
As long as this museum piece is running on the tracks
There's style in the trains
So instead of drifting somewhere in other currents and
Drowning, I'd rather watch this circus
And feel like a passenger of Polish railways
Hearing a velvety voice that seems more familiar

Hehehehe... ladies and gentlemen, we are approaching Szczecin Główny station
L... mhm... I'd like you to take your luggage from the compartments...