Текст и перевод песни Łona i Webber - Nawiasem Mówiąc

Nawiasem Mówiąc

To krótka rzecz, więc, by ją kto w ogóle obejrzał
Wstawię ją w jakiś niebrzydki pejzaż:
środek Gruzji, zapadła wieś
I, choć kraina tak ładna, od Kaina dla Abla ta pieśń

Głusza taka, że słowa giną
Ja czekam na busa, obok żona. Moja skądinąd
Sami jak dotąd. Już nie sami, bo dokuśtykał oto
Gruzin, i to niemłody Gruzin. Osiem dych na oko

I po gruzińsku do nas; bada teren
I widzi, że my rozumiemy mniej niż niewiele
Więc może rosyjski, bo akurat włada
Ale my z polskiej szkoły, gdzie Nu, pogodi znaczy nie pogadasz

On chwyta rozmiar błędu
Bo w końcu milknie w pełnym uśmiechu wszystkich trojga zębów
I sięga po trzeci język spośród trzech mu znanych:
Wyciąga szlugi i częstuje. My nie odmawiamy

Aura jest letnia. Całą rzecz ukonkretnia
To, że za najbliższą górą Osetia
I akurat w tej góry cieniu długim
Trzy osoby stoją i milczą. No i naturalnie palą szlugi

Bez tych słów, co się tak zgrywają z tłem
Bez zbędnych gestów, może trochę kiwania łbem
Bez pytań, co by mogły sens płoszyć
Porozumienie na trzy papierosy

Patrzę w tył, żenująco bezradny
Z mniejszym kaszlem i ze zdrowiem mniej podupadłym
I z perspektywą na nieco mniej obaw
I to w porządku nawet. Tylko tych rozmów szkoda

Patrzę w tył, żenująco bezradny
Z mniejszym kaszlem i ze zdrowiem mniej podupadłym
I z perspektywą na nieco mniej obaw
I to w porządku nawet. Tylko tych rozmów szkoda

Czuję, że bez tej formy treść ja tracę
Cierpię; ale próbuję to znieść jak facet
Kawa bez papierosa? Jakoś się zmuszam
Chociaż zniknął cały smak, cały sens oraz pół Jarmuscha

Jak tu brać w cudzysłów
Gdy zgasł mi ostatni absurd na planecie realistów
I nie daje wrażeń, to co miało smak
Bo gazety głupsze i pejzaże już nie porywają tak

Wypłowiał świat, który mnie wychował
I to od biedy jeszcze da się przeżyć; to jest wszystko drobiazg
Tego się można pozbyć bez trudu
Ale tak cholernie żal tych rozmów przy szlugu

Tych dialogów, bez gonitwy niezdrowej
Co tym przedziwnym sposobem, mogą się bez słów obejść
I tych zdań bez patosu, bez haseł
Co najlepiej brzmią gdy mówisz je nawiasem

Patrzę w tył, żenująco bezradny
Z mniejszym kaszlem i ze zdrowiem mniej podupadłym
I z perspektywą na nieco mniej obaw
I to w porządku nawet. Tylko tych rozmów szkoda

Patrzę w tył, żenująco bezradny
Z mniejszym kaszlem i ze zdrowiem mniej podupadłym
I z perspektywą na nieco mniej obaw
I to w porządku nawet. Tylko tych rozmów szkoda

By the Way

It's a short piece, so for anyone to even watch it
I'll set it in some pretty scenery:
the middle of Georgia, a remote village
And, though the land is so beautiful, this song is from Cain to Abel

Such wilderness that words get lost
I'm waiting for the bus, my wife is next to me. Mine, by the way
Alone so far. Not alone anymore, because here comes
A Georgian, and not a young Georgian. Eighty years old, by the looks of it

And he speaks to us in Georgian; testing the waters
And sees that we understand less than little
So maybe Russian, because he happens to speak it
But we're from a Polish school, where Nu, pogodi means you won't talk

He grasps the extent of the error
Because finally he falls silent, with a full smile of all three teeth
And reaches for the third language out of the three he knows:
He pulls out cigarettes and offers them. We don't refuse

The aura is summery. The whole thing is made concrete
By the fact that beyond the nearest mountain is Ossetia
And just in the long shadow of this mountain
Three people stand and are silent. And, naturally, smoke cigarettes

Without those words that match the background so well
Without unnecessary gestures, maybe a little nodding
Without questions that could scare away the meaning
An understanding over three cigarettes

I look back, embarrassingly helpless
With less cough and less failing health
And with the prospect of a little less fear
And that's okay, even. It's just a pity about those conversations

I look back, embarrassingly helpless
With less cough and less failing health
And with the prospect of a little less fear
And that's okay, even. It's just a pity about those conversations

I feel that without this form I lose the content
I suffer; but I try to bear it like a man
Coffee without a cigarette? I somehow force myself
Although the whole taste, the whole meaning and half of Jarmusch have disappeared

How to put it in quotation marks
When my last absurdity on the planet of realists has gone out
And what had flavour doesn't give me thrills
Because the newspapers are stupider and the landscapes don't captivate me like that anymore

The world that raised me has faded
And that, at a pinch, can still be lived through; it's all a trifle
You can get rid of that without any trouble
But it's such a damn shame about those conversations over a cigarette

Those dialogues, without unhealthy haste
Which, in this strange way, can do without words
And those sentences without pathos, without slogans
Which sound best when you say them by the way

I look back, embarrassingly helpless
With less cough and less failing health
And with the prospect of a little less fear
It's just a pity about those conversations

I look back, embarrassingly helpless
With less cough and less failing health
And with the prospect of a little less fear
It's just a pity about those conversations