Текст и перевод песни Łona i Webber - Znowu Nic

Znowu Nic

Dzwoni, bo zamyka listę niebawem
I chce żeby to wyszło; pyta mnie o sprawę
Mówię, że daty cisną, ale dam radę
No i ostatnio tu już było blisko nawet

Była walka. Niemały ze mnie ubył pot
Była kartka. Był długopis. Był gruby lot
I: Trudów splot, żeby spleść to w całość
I wleźć na salon
A nie kolejne: cześć, znowu się nie udało

Znów mam piękny nierezlutat
Niepoczętych wersów
Niepodjętych współprac
- Mea culpa
Wije się kłamstwa niedobra nić
Bo znowu nie ma zwrotki, która w gruncie rzeczy mogła być

Wielkiego tu nie wyczekujmy czynu
Nie ma pointy, nie ma wersów, nie ma podwójnych rymów
Niczego podczas, żadnego teraz
Słowem - nienapisana zwrotka
I ma rodzeństwo, cholera

Zapowiada mi, że będzie trochę przepraw
Ta nienapisanych zwrotek setka
Ten nienapisanych zwrotek tysiąc
Co patrzy na mnie z tą protest-ciszą

Trochę cofa i z powrotem napiera
Ten nienapisanych zwrotek ocean
Ta nienapisanych zwrotek nieskończoność
Rośnie, więc ja coraz głośniej wołam o pomoc

Niemały wyrzut mi sumienie rani
Bo ta ostatnia nawet nieźle szła mi
W głowie dźwięczał mi wers nad wersami, ale:
Nie miałem kartki, to podźwięczał i zamilkł

Policzyć trudno, bo tu brak dobrej miary
Dość że spora będzie ta kolekcja spraw niepowstałych
Mało tego: Najładniej nienapisane z tych pociech
Suszę, przebijam szpilką i wieszam w gablocie

I gdy je mijam, to patrzę z pokorą
I ze sporą ulgą - bo ma to sens wbrew pozorom
Bo te ślicznotki, tak kuszące w zarysach
Straszliwie więdną, kiedy tylko je napisać

W zamyśle zgrabna, więc niekiedy dam się nabrać
I napiszę ją, i - pryska magia, bo jest szkaradna
Albo nieprzejednanie zajadła
Albo nudna i zarazem żadna
No tych to już naprawdę nadmiar

Są sprytne i chcą mnie podejść
Ale je przebieram w nich, robię co mogę
I: wysyłam większość na przymusowy postój...
Ech, żeby tak mieć choćby paru naśladowców

Zapowiada mi, że będzie trochę przepraw
Ta nienapisanych zwrotek setka
Ten nienapisanych zwrotek tysiąc
Co patrzy na mnie z tą protest-ciszą

Trochę cofa i z powrotem napiera
Ten nienapisanych zwrotek ocean
Ta nienapisanych zwrotek nieskończoność
Rośnie, więc ja coraz głośniej wołam o pomoc

Zapowiada mi, że będzie trochę przepraw
Ta nienapisanych zwrotek setka
Ten nienapisanych zwrotek tysiąc
Co patrzy na mnie z tą protest-ciszą

Trochę cofa i z powrotem napiera
Ten nienapisanych zwrotek ocean
Ta nienapisanych zwrotek nieskończoność
Rośnie, więc ja coraz głośniej wołam o pomoc

Encore Rien

Elle appelle, car elle termine bientôt sa liste
Et elle veut que ça sorte ; elle me pose la question
Je dis que les dates pressent, mais que j’y arriverai
Et dernièrement, j’étais presque arrivé

Il y a eu une bataille. J’ai beaucoup sué
Il y a eu un papier. Il y a eu un stylo. Il y a eu un gros vol
Et : Un tissage de difficultés, pour tisser tout ça en un tout
Et monter sur scène
Et pas encore un : Salut, encore une fois, ça n’a pas marché

J’ai encore un beau non-résultat
Des vers non conçus
Des collaborations non entreprises
- Mea culpa
Un fil de mensonges mauvais se tord
Car il n’y a toujours pas de couplet qui, au fond, aurait pu l’être

Ne nous attendons pas à un grand acte ici
Il n’y a pas de point culminant, il n’y a pas de vers, il n’y a pas de rimes doubles
Rien pendant, rien maintenant
En un mot : Un couplet non écrit
Et il a des frères et sœurs, putain

Elle me prévient qu’il y aura quelques traversées
Ces cent couplets non écrits
Ces mille couplets non écrits
Qui me regardent avec ce silence de protestation

Un peu en arrière et de nouveau en avant
Cet océan de couplets non écrits
Cette infinité de couplets non écrits
Il grandit, alors je crie de plus en plus fort à l’aide

Un grand reproche me ronge la conscience
Car la dernière allait plutôt bien
Dans ma tête, le vers résonnait au-dessus des vers, mais :
Je n’avais pas de papier, alors il a résonné et s’est tu

Difficile à compter, car il n’y a pas de bonne mesure ici
Assez de cette collection d’affaires non réalisées
De plus : Les plus belles non écrites de ces consolations
Je les sèche, je les perce avec une épingle et je les accroche dans une vitrine

Et quand je les croise, je les regarde avec humilité
Et avec un grand soulagement : car ça a du sens, malgré les apparences
Car ces beautés, si tentantes dans leurs esquisses
Fanent terriblement dès qu’on les écrit

Dans l’intention élégante, alors je me fais parfois avoir
Et je l’écris, et : la magie s’évapore, car elle est horrible
Ou impitoyablement tenace
Ou ennuyeuse et à la fois nulle
Bon, il y en a vraiment trop de celles-là

Elles sont malines et veulent me piéger
Mais je les habille, je fais ce que je peux
Et : j’envoie la plupart en arrêt forcé...
Ah, si seulement j’avais ne serait-ce que quelques imitateurs

Elle me prévient qu’il y aura quelques traversées
Ces cent couplets non écrits
Ces mille couplets non écrits
Qui me regardent avec ce silence de protestation

Un peu en arrière et de nouveau en avant
Cet océan de couplets non écrits
Cette infinité de couplets non écrits
Il grandit, alors je crie de plus en plus fort à l’aide

Elle me prévient qu’il y aura quelques traversées
Ces cent couplets non écrits
Ces mille couplets non écrits
Qui me regardent avec ce silence de protestation

Un peu en arrière et de nouveau en avant
Cet océan de couplets non écrits
Cette infinité de couplets non écrits
Il grandit, alors je crie de plus en plus fort à l’aide