Текст и перевод песни Şiir! - Hoşcakal

Hoşcakal

Yorgun gözlerin nefret dolu
Ve aklında hep tek soru, buraya kadar mı?
Kimsenin vakti yoktu görmek için
Gülüşlerinin ardındaki depresyonu

Bilirsin bitmeyen imtihanları
Cevapsız kalan soruları, mektupsuz intiharları
Ağıtlarla yükselen faiz oranlarını
Tanrıyla yüzleşmek için şair olan kadını

Seçmemiş olsam da yürüdüğüm bu yol benim mi?
Özgürlük ideası zihnimde dahi zor belirdi
Ben tribündeki son seyirci
Ölüm ofsayt bayrağıydı, hayatsa yarım kalan gol sevinci

Yazılan tutanaklar ve raporlar
Gerçeği hazmetmek için şu süslü metaforlar
Gerçek şu ki; bu ettiğimiz son dans
Bi' cennet var mı bilmiyorum, bol şans
Hoşça kal

Ellerim ceplerimde
Tüm rüzgarlar yine yüzüme çarpıyor gibi
Yürüyorum, ellerim ceplerimde
Tüm rüzgarlar yine yüzüme çarpıyor gibi

Zaman bizi öldürüyor, biz zamanı
Bi' resme bakmak istiyorsan eğer bak tümüyle
Bi' katil hatırlarken maziyi en saf günüyle
Fark ediyor aynı masada gülüştüğünü maktulüyle

Fil dişi kulelerimizin masrafıydı ruhumuzu yutan baskı
Yitirdik bizi ayakta tutan vasfı
Sanal kimlikler cesur, dudaklar utangaçtı
Kablolar birbirlerine dolandıkça; bedenlerimiz uzaklaştı

Ritme uyamamak kabusun yan bahçesi
İlişkiler koca bir dans sahnesi
Surat asarsam eğer kimse bi' daha kapıdan içeri almaz kesin
Korkusuyla taktığımız haz maskesi

Ne karanlığı anlatıyor ne kandili
Bu soğuk mezar dili
İstemesem de yukardakiler törpüledi zihnimi ve kalbimi
Bi' aile apartmanında bekar gibi

Ellerim ceplerimde
Tüm rüzgarlar yine yüzüme çarpıyor gibi
Yürüyorum, ellerim ceplerimde
Tüm rüzgarlar yine yüzüme çarpıyor gibi

Gerçeği
Gerçeği
Gerçeği

Ama hoşça kal demek istedim

Hoşça kal

Goodbye

Your tired eyes are full of hate
And the only question in your mind is, is this as far as it goes?
No one had the time to see
The depression behind your smiles

You know the endless trials
The unanswered questions, the letterless suicides
The rising interest rates accompanied by lamentations
The woman who became a poet to confront God

Even though I didn't choose it, is this path I'm walking mine?
The idea of freedom barely formed even in my mind
I am the last spectator in the stands
Death was the offside flag, life a half-celebrated goal

The written records and reports
These fancy metaphors to digest the truth
The truth is; this is our last dance
I don't know if there's a heaven, good luck
Goodbye

My hands are in my pockets
Like all the winds are hitting my face again
I'm walking, my hands in my pockets
Like all the winds are hitting my face again

Time is killing us, we are killing time
If you want to look at a picture, look at the whole thing
A murderer remembers the past with its purest day
He realizes he laughed with the victim at the same table

The pressure that consumed our souls was the cost of our ivory towers
We lost the quality that kept us standing
Virtual identities were brave, lips were shy
As the wires tangled, our bodies grew distant

Not keeping up with the rhythm is the garden next to the nightmare
Relationships are a huge dance floor
If I frown, no one will ever let me in through the door again, for sure
The pleasure mask we wear out of fear

It tells neither of the darkness nor the candle
This cold grave language
Even though I didn't want it, those above filed down my mind and my heart
Like a bachelor in a family apartment building

My hands are in my pockets
Like all the winds are hitting my face again
I'm walking, my hands in my pockets
Like all the winds are hitting my face again

The truth
The truth
The truth

But I wanted to say goodbye

Goodbye