Текст и перевод песни Мирбек Атабеков - Нурдануу

Нурдануу

Эң кымбат белектей,
Өмүрдү кадырлаш керектей.
Жеттимби баркына?
Аптыгам айта албай,
Артыма кайта албай.
Көнсөм да адамдын дартына,
Көнбөй койдум калпына!

Бала кезге баргым келет,
Жалганды билбеген,

Жай-кышы гүлдөгөн.
Адам бойдон калгым келет,
Мансапка байланбай,
Маңкуртка айланбай,
Ак жашап...
Өткөндү кектебей,
Пейилиңди оңдосоң,
Өзүмчүл болбосоң.
Чындыктан четтебей,
Адамды сыйласаң,
Жан дүйнөңдү нур басат.
Көнсөм да адамдын дартына,
Көнө албадым калпына!

Кайырма
Бала кезге баргым келет,
Адам бойдон калгым келет.
Мансапка байланбай,
Маңкуртка айланбай,
Ак жашап,
Ак жашап...

Nurdanuu

Like the most precious gift;
Life must be cherished.
Have I reached its blessing?
I cannot tell my dad,
I cannot bring him back.
I had accepted people's suffering;
I failed to accept my own heart!

I wish to go back to my childhood,
When I didn't know any deceit;

When life was always blooming.
I wish to remain human,
Not to be tied to ambition,
Not to turn into a mindless slave,
To live a pure life...
Let go of past resentments,
If you better yourself,
If you stop being selfish.
Don't stray from the truth,
If you respect people,
Light will fill your soul.
Though I have come to terms with people's suffering;
I have failed to reconcile with my own heart!

Chorus
I wish to go back to my childhood,
I wish to remain human.
Not to be tied to ambition,
Not to turn into a mindless slave,
To live a pure life,
To live a pure life...