Lyrics Ena Kalitero Avrio - 12os Pithikos

Δεν μπορώ να αναπνεύσω,η αδικία με πνίγει, φορτίο βαρύ
Μας τελειώνουνε αργά,βασανιστικά, αναπνέουμε καταστολή
Αύριο θα πεινάσει η μάνα σου και ο αδερφός σου στους δρόμους θα βγει
Με τι θα πας να τον βρεις; με τα πολιτικά σου ή με την στολή;
Αν ζούσε ο Κλεισθένης να δει,θα σας είχε σιχαθεί
Δήμος και κράτος,πολίτης και δύναμη, τι απ'τα δυό είσαι εσυ;
Πόσο κάνει μια ζωη; μάλλον για σας είναι φθηνή
Πότε δεν είδατε ανθρώπους ΖΩΑ για σας είμαστε αριθμοί
Στη χώρα της ελευθερίας όλοι κουβαλάνε γκλοκ
Στη χώρα της δημοκρατίας σε πατάν στο λαιμό, κυβερνάνε με γκλοπ
Τα μέτρα θηλιά στο λαιμό, στα όρια της χούντας της τρέλας της πείνας
Ωραία λέξη είναι το lockdown
αντί να πείτε εγκλεισμός, φυλακή καραντίνας

Πόσα εκατομμύρια δώσατε στα βοθροκάναλα για τα σποτάκια;
Για να σας γλύφουν τον κώλο ε; σαν καλά γιουσουφάκια
Μέσα Μαζικού Εμετού,αυτοί οι ξεφτίλες τους κάνουνε πλάτες
Δεν είστε δημοσιογράφοι βλάκες
Είστε ψεύτες, είστε πελατες
Ενώ άνθρωποι πηδάνε από ταράτσες
Στις ειδήσεις να δείχνετε σάχλες
Να προσλάβετε και άλλους γιατρούς ρε
Όχι άλλους μπάτσους νταβάδες
Ακούς νοικοκύρη; Μη βιαστείς να με κρίνεις να βάλεις ταμπέλα
Ούτε δεξιός ούτε αριστερός
Με λενε Άκη δηλώνω ελεύθερο πνεύμα
Δηλώνω πολίτης Ελλάδας και απ'το Σύνταγμα έχω δικαιώματα
Που καταπατούνται ένα προς ένα,μέσα σε αίμα και χώματα
Ρωτά ένα 20χρονο παιδί τι όνειρα κάνει για την ζωή
Σ' αυτον τον τόπο τον καταραμένο που γίναμε σκλάβοι ια το ψωμι
Ίσως αγαπούσα τη χώρα μου (ισως),άμα με αγαπούσε και αυτή
Δεν πάσχω απ'το σύνδρομο της Στοκχόλμης, σιχαίνομαι το βιαστή
Βλέπω τα νέα παιδιά σαν να ναι αδέρφια σαν να ναι παιδιά μου
Για να μην πούμε ποτέ,πως τα εγκατέλειψα εγώ και η γενιά μου

Οι προηγούμενες γενιές μας σακάτεψαν,τώρα τους πειράζει που αντιδράμε
Άκου να σου πω κυρ Παντελή άντε και γαμησου τίποτα δεν σου χρωστάμε
Βλέπεις ειναι και κάποιο από εμάς που δεν κοιτάμε μονο το συμφέρον μας
Φάγατε, φαγατε, φάγατε, σκάσατε δώστε μας πίσω το μέλλον μας
Αποτύχατε κύριες και κύριοι,πρωταγωνιστές στο θέατρο του παραλόγου
Το μόνο έγκλημα που έχω διαπράξει ονομάζεται ελευθερία του λόγου
Άντε χρέωσε με τώρα βρωμιάρη, θυμωμένο και επιθετικό
Φυσικά ειστε βολεμένοι, που να δείτε τον κόσμο όπως βλέπω εγω;
Δικαιοσύνη μόνο για τον πλούσιο ξύλο,γαμήσι για τον φτωχό
Με διαχωρισμό, καθαρά ταξικό,απορώ απορώ πως δεν έχεις θυμό
Τι θέλεις να σου πρωτοπώ;
υγεία, παιδιά, αξιοκρατία, παιδεραστία, αίμα και βία
Ζήτω η νεα τρομοκρατία
Έχεις βύσμα,θα ζεις καλά
Δεν έχεις βύσμα,θα τρως σκατά
Δεν γλύφεις κώλους, θα σαι χαμηλά
Εργοδότες θέλουμε,όχι αφεντικά
Να μαστε περήφανοι για τους προγόνους,
για τους απογόνους όμως τσικουδιά
Τα παιδιά και Α εγγόνια σου δούλοι, να λες τι ωραία που ήταν παλιά
Πώς να αγαπάω την πατρίδα; ούτε την άκουσα ούτε την είδα
Από μικρό μου σκοτώνει τα όνειρα, σπρώχνει τον γκρεμό κάθε μου ελπίδα
Όταν ήμουν παιδί μου 'χαν πει
πως είναι μια μάνα που τρώει τα παιδιά της
Αν θέλω να ζήσω σαν άνθρωπος, πρέπει να φύγω,να πάω μακριά της
Σκάνδαλα, διαφθορά, ανομία,φτώχεια και ο νόμος προστάτης
Πες μου ρε λέω ψέμματα; (ε;) Ή μήπως ειμαι και γω τρομοκράτης;
Μήπως είμαι τρελός; ε; Μήπως είμαι προδότης; ε;
Μήπως φταίω εγώ,που κάνατε τη χώρα τη πουτανα της Ευρώπης;
Με νόμους που φτιάξατε,ώστε να παραβιάζετε
Τον λαο να διχάζετε,τον λαό να βιάζετε
Δεν χωνεύεται ρε το 'πεινάω',δεν συνηθίζεται ρε το 'πονάω'
Για οξυγόνο να παρακαλάω, καθήκον και χρέος μου είναι να μιλάω
Σας σιχαθήκαμε όλους,σαπισατε την κοινωνία
Δωστε μας μια ευκαιρία, όχι από μια διμοιρία
Η φτώχεια γεννάει θηρία στον δρόμο για τη σωτηρία
Αυτό είναι διαμαρτυρία
ΖΉΤΩ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Ένα καλύτερο αύριο, ένα καλύτερο αύριο,
ένα καλύτερο αύριο θέλουμε ένα καλύτερο αύριο
Ενα καλύτερο αύριο, ένα καλύτερο αύριο,
ένα καλύτερο αύριο θέλουμε ένα καλύτερο αύριο