Lyrics Gongishke - Afshin

میچکه نم نم بارون
رو تن خیس خیابون
چقده بی آشیونه
طفلی گنجیشکه رو ایوون
میخونه جیک جیکو نالون
شعر گندم زار ویروون
نمی تونه پر بگیره
میون گلای گلدون
حالا تنها توی این غربت سرده
کنج سینه ش انگاری یه کوه درده
حالا تنها توی این غربت سرده
کنج سینه ش انگاری یه کوه درده
اون روزا اونور کوها طفلکی دنیایی داشتش
پشت گندمزار وحشی چشمه ی پر آبی داشتش
حالا داغ چشمه ی پیر خونه کرده تو رگاش
بوی گندم زارو داره لحظه لحظه نفساش
یادشه جفت قشنگش سر میذاشت روی پراش
توی خلوت گل سرخ بوسه میزد رو لباش
حالا تنها توی این غربت سرده
کنج سینه ش انگاری یه کوه درده
منم اون گنجیشک نالون
از گذشته ها گریزون
پر کشیدم ز دیارم
به هوای بوی بارون
حالا تنها توی این غربت سردم ای رفیق
پر درد توی این سینه ی خسته م ای رفیق
حالا تنها توی این غربت سردم ای رفیق
پر درد توی این سینه ی خسته م ای رفیق