Lyrics Foroogh - Alireza Ghorbani

مرگِ من روزی فرا خواهد رسید
در بهاری روشن از امواجِ نور
در زمستانی غبارآلود و دور
یا خزانی خالی از فریاد و شور
می رهم از خویش و میمانم ز خویش
هر چه بر جا مانده ویران می شود
روحِ من چون بادبانِ قایقی
در افقها دور و پنهان می شود
خاک می خواند مرا هر دم به خویش
می رسند از ره که در خاکم نهند
آه شاید عاشقانم نیمه شب
گُل به روی گورِ غمناکم نهند
لیک دیگر پیکرِ سردِ مرا
می فشارد خاک دامنگیر خاک، بی تو
بی تو دور از ضربه های قلب تو
قلبِ من می پوسد آنجا زیر خاک
بی تو دور از ضربه های قلب تو
قلب من می پوسد آنجا زیر خاک
بی تو دور از ضربه های قلب تو
قلب من می پوسد آنجا زیر خاک
بی تو دور از ضربه های قلب تو
قلب من می پوسد آنجا زیر خاک
بعدها نام مرا باران و باد
نرم میشویند از رخسار سنگ
گورِ من گمنام میماند به راه
فارغ از افسانه های نام و ننگ
فارغ از افسانه های نام و ننگ