Lyrics Age Az Man Beporsi - Amir Khalvat , Meraj Tehrani

اگه از من بپرسی زندگی اینه
باور کنی خدا رو دل نمیگیره
باید حس کنی پیشته باهاش عشق کنی
توو آغوش بگیریش ماچش کنی
میگن زندگی قشنگ نی مگه چجوره؟
حاجی فردایِ تاریکی همه چی نوره
احمقه اونی که فک میکنه همه چی پوله
همه چی جوره ، بخند که همه چی کوله
با نورِ ماه راه میشه رفت توو جاده های تاریک
میتونی مردونه بمونی زنده لا به لای تاریخ
دست به دستِ هم بدیم آرایش به بازی
جای جنگ واسه هم آرامش بسازیم
ماشه ها بی تلنگر ، واژه ها بی تنفر
هر قدم که برمیداری داشته باشی هدف خب
صبر نکنی بفهمی میگیره واست دلش کی؟
اینجا جهنمه خب ولی تو باید باشی بهشتی
نقابو بنداز دور تو باید خودت باشی
بشکنی ، بخوری زمین باز رو پایِ خودت پاشی
ثانیه ها وای نمیسه میگذره مثِ برق و باد
صاف باشی هر دلی میکنه فردا از تو یاد
این چاشنیِ زندگیه نباشه چی پَ
کجا رسید اونکه تلاطمو بهانه میکرد
زیادن اونا که لیچارو بهش حواله میدن
توو جاده آرامشه تا میشه عوارضی رَد
رسیدن خوبه یا طعمِ حرکتو چشیدن
واسه من تصمیم مهم تر از یه کلیشست
من میدم ترجیح جا توو کسلی چپیدن
بجنگم با سلولم تا آزادیمو ببینم
این چاشنیِ زندگیه نباشه چی پَ
کجا رسید اونکه تلاطمو بهانه میکرد
زیادن اونا که لیچارو بهش حواله میدن
توو جاده آرامشه تا میشه عوارضی رَد
رسیدن خوبه یا طعمِ حرکتو چشیدن
واسه من تصمیم مهم تر از یه کلیشست
من میدم ترجیح جا توو کسلی چپیدن
بجنگم با سلولم تا آزادیمو ببینم
خب اگه از من بپرسی لبخند و کلی ورقه
که مجموعش یه دفترچه امیده
درست نی بمونی توو سر فصلش عمری
میدرخشه پشتِ هر صفحه خورشید
نگاه به دوردست خوبه اما زودتر
جوره اونکه حالشو توو همین روزا خوب کرد
این به معنای گذشتنِ حقمون نه
ولی به معنیِ پشت هر تاریکی یه نور هست
چرا این رویه ادامه داره همیشه
ولی چشم به هم بذاری میرسه نتیجه
شاید اولش همینه
ولی واسه من یعنی رسیدن به تهِ قضیه
بهترین حسِ من اینه
نگاه به آسمون کنی مهم نی چی رو زمینه
همین که طلبیده دَمی برسه أ ریه
ردیفه کمی انگیره بریزیم توو هر دقیقه
ببینیم میده ندیده آینده ای که بعیده بالایی
یعنی پشتِ حصارو حتی ندیده آزادی
ولی مُرده حسابی اگه بشی به لالایی اسیر
خواب نه بیداری یعنی حبسِ نفسِ عمیق
بگیری کمو ندید
این چاشنیِ زندگیه نباشه چی پَ
کجا رسید اونکه تلاطمو بهانه میکرد
زیادن اونا که لیچارو بهش حواله میدن
توو جاده آرامشه تا میشه عوارضی رَد
رسیدن خوبه یا طعمِ حرکتو چشیدن
واسه من تصمیم مهم تر از یه کلیشست
من میدم ترجیح جا توو کسلی چپیدن
بجنگم با سلولم تا آزادیمو ببینم
اگه از من بپرسی که همه چی توو سرته
مثبت شو که منفیِ زندگی تنشه
من جواب گرفتم أ قلبم یه عمری
پشت تاریکی نوره اگه از من بپرسی
همه چی نگاهِ من و تو بوده همین
انتخابِ تو اون و انتخابِ من این که
خونه بسازم با آجرایِ دلم
با هر کی بود بین من و شماها غریب
توو شهرِ نورِ پرِ پنجره نمون
میشه با امید جلویِ لَختی ها دووم
بیاری ، تهِ شبه تا اذون بیداری
تا بشه برات یه روز این سختیا تموم
این آفریده یِ ذهنیه که بازه
سازش با هر اون چه که توو دنیامون ساخته
یه ترنم خوش گوشِ دل نوازه
صدایِ پای ثانیه اونکه نشنیده باخته
من شنیدم تو هم گوشاتو بسپار به صدای قلبت
با همه کم و کاستش
این زندگی به زعم من یعنی زیبایی
یعنی توانِ جنگ واسه رسیدن به خواسته
این چاشنیِ زندگیه نباشه چی پَ
کجا رسید اونکه تلاطمو بهانه میکرد
زیادن اونا که لیچارو بهش حواله میدن
توو جاده آرامشه تا میشه عوارضی رَد
رسیدن خوبه یا طعمِ حرکتو چشیدن
واسه من تصمیم مهم تر از یه کلیشست
من میدم ترجیح جا توو کسلی چپیدن
بجنگم با سلولم تا آزادیمو ببینم