Lyrics and translation Anna Szałapak - Oczy Tej Małej

Oczy Tej Małej

Posłuchaj pan, panie podróżny
Co się zdarzyło na Próżnej
Żyła tam Jagna, dobra i czysta
I chodził do niej Jan kancelista

Akurat to była niedziela
Kręciła się karuzela
Zabrał tam Jagnę kochanek czuły
I całkiem zmącił jej miły umysł.

Oczy tej małej, jak dwa błękity
Myśli tej małej, białe zeszyty
A On był dla niej jak młody Bóg
Żebyż on jeszcze kochać mógł...

A lato jak bywa w Warszawie
Młodym służyło łaskawie
On ją zabierał nieraz na łódki
A ona jego leczyła smutki.

Posłuchaj pan, panie wędrowny
Nastał ten dzień niewymowny
Odszedł bez słowa kochanek podły
Na nic się zdały płacz jej i modły.

Oczy tej małej, jak dwa błękity
Myśli tej małej, białe zeszyty
A On był dla niej jak młody Bóg
Żebyż on jeszcze kochać mógł...

Pociągi odchodzą i statki
Ona nie wróci do matki
Kto by uwierzył w całym Makowie
Że dla niej światem był jeden człowiek

Przez niego więc siebie zabiła
Ta co z miłości tańczyła
Bóg jej wybaczył czyny sercowe
I lody podał jej malinowe.

Oczy tej małej, jak dwa błękity
Myśli tej małej, białe zeszyty
A On był dla niej jak młody Bóg
Żebyż on jeszcze kochać mógł...

Posłuchaj niewierny kochanku
Co nienawidzisz poranków
Wróci do Ciebie jeszcze ta trumna
Gdzie leży Twoja kochanka dumna

Bo taki co kochać nie umie
Przegra choć wszystko rozumie
Bóg Cię pokarze swą nieczułością
Za to żeś gardził ludzką miłością

Oczy tej małej jak dwa błękity
Myśli tej małej białe zeszyty
A Tyś był dla niej więcej niż Bóg
Pokłoń się do jej martwych stóp.

Глаза этой малышки

Послушай, путник дорогой,
Что случилось на Пружной,
Жила там Ягна, добрая и чистая,
И ухаживал за ней Ян, канцелист.

Как-то раз, в воскресенье,
Крутилась карусель,
Повел туда Ягну возлюбленный нежный,
И совсем вскружил ей милый ум.

Глаза этой малышки, как два неба,
Мысли этой малышки, белые тетради,
А Он был для нее, как молодой Бог,
Ах, если бы он еще любить мог...

А лето, как водится в Варшаве,
Молодым благоволило,
Он катал ее не раз на лодке,
А она его печали лечила.

Послушай, странник мой,
Настал тот день несказанный,
Ушел без слов возлюбленный подлый,
Напрасны были ее плач и молитвы.

Глаза этой малышки, как два неба,
Мысли этой малышки, белые тетради,
А Он был для нее, как молодой Бог,
Ах, если бы он еще любить мог...

Уходят поезда и корабли,
Она не вернется к матери,
Кто бы поверил во всем Макове,
Что для нее всем миром был один человек.

Из-за него себя убила,
Та, что от любви танцевала,
Бог ей простил деяния сердечные,
И мороженое малиновое подал.

Глаза этой малышки, как два неба,
Мысли этой малышки, белые тетради,
А Он был для нее, как молодой Бог,
Ах, если бы он еще любить мог...

Послушай, неверный любовник,
Что ненавидишь рассветы,
Вернется к тебе еще этот гроб,
Где лежит твоя любовница гордая.

Ведь тот, кто любить не умеет,
Проиграет, хоть все понимает,
Бог тебя накажет своей бесчувственностью,
За то, что презирал людскую любовь.

Глаза этой малышки, как два неба,
Мысли этой малышки, белые тетради,
А ты был для нее больше, чем Бог,
Поклонись к ее мертвым стопам.