Lyrics and translation Edyta Geppert - Nie Żałuję

Nie Żałuję

Że nie dałaś mi mamo zielonookich snów
Nie żałuję
Że nie znałam klejnotów, ni koronkowych słów
Nie żałuję...

Że nie mówiłaś mi jak szczęście kraść spod lady
I nie uczyłaś mnie życiowej maskarady
Pieszczoty szarej tych umęczonych dni
Nie żal mi, nie żal mi

Nie, nie żałuję
Przeciwnie bardzo Ci dziękuję kochana
Żeś mi odejść pozwoliła
Po to bym żyła tak jak żyłam

Że nie dałeś mi szczęścia, pierścionka ani psa
Nie żałuję
Że nie dzwonisz po nocach, kochanie tak to ja
Nie żałuję

Że nie załatwiasz mi posady sekretarki
I że nie noszę Twojej szarej marynarki
Że patrzysz na mnie jak teatralny widz
To nic, to nic

Nie, nie żałuję
Przeciwnie bardzo Ci dziękuję kochanie
Za to, że jesteś królem karo
Że jesteś zbrodnią mą i karą

Że w tym kraju przeżyłam tych parę trudnych lat
Nie żałuję
Że na koniec się dowiem ot tak się toczy świat
Nie żałuję

Że nie załatwią mi urlopu od pogardy
I że nie zwrócą mi uśmiechu jak kokardy
Pieszczoty szarej tych udręczonych dni
Nie żal mi, nie żal mi

Nie, nie żałuję
Przeciwnie bardzo Ci dziękuję, mój kraju
Za jakiś czwartek jakiś piątek jakiś wtorek
I za nadziei cały worek

Nie, nie żałuję
Przeciwnie bardzo Ci dziękuję
Za to, że jesteś moim krajem
Że jesteś piekłem mym i rajem

Nie żałuję...
Nie żałuję...
Nie żałuję...

Не жалею

Что не дала мне, мама, зеленоглазых снов,
Не жалею.
Что не знала я драгоценностей, ни кружевных слов,
Не жалею...

Что не учила ты меня, как счастье красть тайком,
И не учила жить меня, прикрывшись колпаком,
Ласки серой этих измученных дней
Не жаль мне, не жаль мне.

Нет, не жалею.
Напротив, очень благодарна тебе, родная,
Что позволила мне уйти,
Чтобы жить так, как жила.

Что не дал мне счастья, кольца, ни даже пса,
Не жалею.
Что не звонишь ночами, любимый, так это я,
Не жалею.

Что не устраиваешь меня секретаршей к себе,
И что не ношу я твой серый пиджак,
Что смотришь на меня, как театральный зритель,
Это ничего, это ничего.

Нет, не жалею.
Напротив, очень благодарна тебе, любимый,
За то, что ты король бубновый,
Что ты – преступление мое и кара.

Что в этой стране пережила эти несколько трудных лет,
Не жалею.
Что в конце узнаю, вот так мир вертится и нет,
Не жалею.

Что не дадут мне отпуска от презрения,
И что не вернут мне улыбку, словно украшение,
Ласки серой этих истерзанных дней,
Не жаль мне, не жаль мне.

Нет, не жалею.
Напротив, очень благодарна тебе, моя страна,
За какой-то четверг, какую-то пятницу, какой-то вторник,
И за целый мешок надежды.

Нет, не жалею.
Напротив, очень благодарна тебе,
За то, что ты моя страна,
Что ты мой ад и мой рай.

Не жалею...
Не жалею...
Не жалею...